Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός

4 Ιανουαρίου …

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός …

Ο Πατήρ Νικηφόρος κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης , γεννήθηκε στο Σηρικάρι , είναι ορεινό χωριό των Χανίων , στα δυτικά του Νομού με υγιεινό κλίμα ,

με όμορφα δάση , πλούσια νερά , φαράγγια και σπήλαια ...

Το χωριό αυτό έχει μια ιδιομορφία , που δεν την συναντούμε συχνά , είναι χωρισμένο σε ένδεκα γειτονιές ,

οι οποίες πήραν και το όνομα τους , από τις οικογένειες που πρώτο κατοίκησαν εκεί …

Ο Νικόλαος γεννήθηκε στην γειτονιά των Κωστογιάννηδων , οι γονείς του ήταν απλοί , ευλαβείς χωρικοί , όμως πέθαναν νωρίς και Τον άφησαν ορφανό , δέκα τριών ετών έφυγε από το σπίτι του ,

ο παππούς του που είχε αναλάβει να τον μεγαλώσει , Τον πήγε στα Χανιά να εργαστεί σε κουρείο , για να μάθει τη δουλειά ...

Τότε εμφάνισε τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν , δηλαδή την λέπρα , την εποχή εκείνη τους λεπρούς , τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα ,

διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια , αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό …

Ο Νικόλαος όταν έγινε δέκα έξη ετών , τα σημάδια της νόσου , άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή , για να αποφύγει τον εγκλεισμό Του στην Σπιναλόγκα , έφυγε με καράβι για την Αίγυπτο ,

εκεί εργαζόταν στην Αλεξάνδρεια σε κουρείο , όμως τα σημάδια της νόσου , γίνονταν όλο και πιο εμφανή , ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο ...

Με την μεσολάβηση Κληρικού έφυγε για τη Χίο , όπου υπήρχε λεπροκομείο , στο όποιο ήταν Ιερεύς Ο Πατήρ Άνθιμος Βαγιανός , ο μετέπειτα Άγιος , Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 μ.Χ. , σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών , στο λεπροκομείο της Χίου , που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια ,

υπήρχε το Εκκλησάκι Του Άγιου Λαζάρου , όπου Φυλάσσονταν η Θαυματουργός Εικόνα Της Παναγίας της Υπακοής ...

Σε αυτό το χώρο άνοιξε το στάδιο των Αρετών για Τον Νικόλαο , μέσα σε δύο χρόνια , Ο Άγιος Άνθιμος Τον έκρινε έτοιμο για το Αγγελικό σχήμα , Τον έκανε Μοναχό με το όνομα Νικηφόρο ,

όμως η νόσος προχωρούσε , εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων , επέφερε πολλές μεγάλες αλλοιώσεις , το φάρμακο βρέθηκε το 1947 μ.Χ. ...

Ο Πατήρ Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη , γνήσια υπακοή , με Νηστεία αυστηρή , εργαζόμενος στους κήπους , κατέγραψε τα Θαύματα Του Άγιου Ανθίμου , τα οποία είχε δει Ιδίοις όμμασι , πολλά αφορούσαν Θεραπείες δαιμονισμένων ,

υπήρχε μια ιδιαίτερη Πνευματική σχέση Του Άγιου Άνθιμου με Τον Μοναχό Νικηφόρο , ο οποίος ουδέ εν βήμα μάκρυνε απ’ αυτού , όπως αναφέρει ο Πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης , στο βιβλίο του, Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου ...

Ο Πατήρ Νικηφόρος , Προσευχόταν την νύχτα ώρες ατελείωτες , κάνοντας Μετάνοιες αμέτρητες , δεν είχε λογοφέρει με κανένα , ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου , ήταν ο κύριος ψάλτης του Ναού ,

εξ αιτίας της ασθενείας του , σιγά - σιγά έχασε το φως Του , έψαλλε τα περισσότερα Τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους ...

Το 1957 μ.Χ. έκλεισε το λεπροκομείο της Χίου , τους εναπομείναντες ασθενείς , μαζί με Τον Πατέρα Νικηφόρο , τους έστειλαν στον αντι λεπρικό σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών , στο Αιγάλεω ,

τότε ήταν εξήντα επτά ετών , τα μέλη του και τα μάτια Του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από τη νόσο ...

Στον αντι λεπρικό σταθμό ζούσε και ο Πατήρ Ευμένιος , ο οποίος είχε και αυτός προσβληθεί , από τη νόσο του Χάνσεν , αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή , Θεραπεύτηκε τελείως ,

τότε αποφάσισε να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής Του , κοντά στους συν ασθενείς του , τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη …

Έγινε και υποτακτικός στον Πατέρα Νικηφόρο , στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του , Ο Κύριος Του είχε δώσει πολλά Χαρίσματα ,

πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελί Του στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω , για να πάρει την Ευχή Του …

Ενώ Ο Νικηφόρος ήταν κατάκοιτος , με πληγές και πόνους , δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία , είχε το Χάρισμα της παρηγοριάς των θλιμμένων , τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα ,

η όραση Του ελαχίστη , είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα , παρόλα αυτά ήταν γλυκύτατος , μειλίχιος και χαμογελαστός …

Διηγείται χαριτωμένα περιστατικά , ήταν ευχάριστος και αξιαγάπητος , το πρόσωπο Του ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας , είχε πληγές , παρόλα αυτά Έλαμπε ,

έπαιρναν χαρά όσοι έβλεπαν Αυτόν Τον πάμπτωχο Ασθενή που έλεγε , ας είναι Δοξασμένο το Άγιο όνομα Του Κυρίου …

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός , Κοιμήθηκε σε ηλικία εβδομήντα τεσσάρων ετών , στις 4 Ιανουαρίου το 1964 μ.Χ. ,

μετά την Εκταφή , τα Άγια Του Λείψανα Ευωδίαζαν ...

Ο Πατήρ Ευμένιος και άλλοι Πιστοί , ανέφεραν πολλές περιπτώσεις , όπου έγιναν Θαύματα , με την επίκληση των Πρεσβειών προς Τον Θεό και Του Πατρός Νικηφόρου , Λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους ,

ήταν ευάρεστος στον Θεό διότι υπέμενε πολλά , για τον λόγο αυτό έχουμε πολλές Μαρτυρίες , ότι Ο Άγιος είχε Δεχθεί από το Πανάγιο Πνεύμα , το Χάρισμα της διορατικότητας , καθώς και Πλήθος Άλλων Χαρισμάτων ...

Πλείστα είναι Τα Θαύματα που είναι καταγραμμένα , καθώς μέχρι και σήμερα , Ο Άγιος Δίδει Απλόχερα Βοήθεια σε όποιον έχει ανάγκη ,

Παιδιά μου , Προσεύχεστε και πώς Προσεύχεστε , με την Ευχή Του Ιησού να Προσεύχεστε , με το ΚΎΡΙΕ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΈ , ΕΛΈΗΣΟΝ ΜΕ , έτσι να Προσεύχεστε , έτσι είναι καλά , έλεγε , Ο Πατήρ Νικηφόρος …….

Απολυτίκιο …

Νικηφόρου Ὁσίου , τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν , κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά , ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν , νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ , θαυμάτων διακρίσεσιν , Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ , χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος , χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν , προχέων ἐκ λειψάνων σου …….