Όσιος Αντώνιος ο Νέος ο Θαυματουργός

17 Ιανουαρίου ...

Όσιος Αντώνιος ο Νέος ο Θαυματουργός …

Ἀντώνιον δὲ τὸν Νέον ποῦ τακτέον ,
Εἰ μὴ παρ᾿αὐτῷ τῷ πάλαι Ἀντωνίῳ …

Ο Όσιος Αντώνιος καταγόταν από Ευσεβείς πλούσιους γονείς ,

έζησε τον 9ο μ.Χ. Αιώνα ...

Νέος έγινε Μοναχός στη σκήτη της Βέροιας , κοντά στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα , οι Πνευματικοί Του Αγώνες κράτησαν είκοσι χρόνια στη Σκήτη ,

όταν ήταν Πνευματικά ώριμος , με την Ευχή του Ηγουμένου της Σκήτης , αποσύρθηκε σε σπήλαιο , όπου έζησε πενήντα τέσσερα χρόνια Ασκητικών Γυμνασμάτων …

Μοναδικές απολαύσεις Του Αντώνιου ήταν η Εγκράτεια και η εξαντλητική Νηστεία , με την οποία κατανικούσε τα πάθη του σώματος , έτρωγε μόνο μία φορά την εβδομάδα , λίγα χόρτα που φύτρωναν γύρω από το σπήλαιο Του ,

αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό , την υπερηφάνεια , με την οποία προσπαθούσε ο διάβολος να Τον παρασύρει στην πτώση …

Προσπαθώντας ο πονηρός , να πραγματοποιήσει το στόχο του , εμφανιζόταν στον Αντώνιο πολλές φορές , άλλες φορές για να τον τρομάξει και να σταματήσει τους Πνευματικούς Του Αγώνες ,

άλλοτε καλοπιάνοντας τον και επαινώντας τον για να Τον ρίξει στην υπερηφάνεια …

Ο διάβολος εμφανίστηκε μέσα στο σπήλαιο που έμενε Ο Αντώνιος , ως άγγελος φωτός επαινώντας τον για τις αρετές Του , έχοντας πείρα , από τις πονηριές του ,

τον απέκρουσε για πολλοστή φορά , ενώ αυτός διαλυόταν με ισχυρό θόρυβο , Θείο Φως Τον κάλυψε και πλημμύρισε το σπήλαιο …

Η Χάρη Του Θεού σκέπασε από τότε τον εκλεκτό Ασκητή , η φήμη Του διαδόθηκε , πλήθη Λαού προσέτρεχαν προς Αυτόν για να πάρουν την Ευλογία Του ,

Ο Αντώνιος επιθυμούσε και επεδίωκε να απολαύσει την απόλυτη ησυχία , αυτή που ανεβάζει τον άνθρωπο προς Τον Θεό …

Θέλοντας να αποφύγει τους πολλούς επισκέπτες , που Του στερούσαν την γλυκύτητα της ησυχίας και της απρόσκοπτης Αφοσιώσεως στον Θεό , εγκατέλειψε το σπήλαιο Του και αποσύρθηκε σε έναν ερημικό τόπο , κοντά στο ποτάμι ,

εκεί ζούσε μέσα στις λόχμες , υπομένοντας για Χάρη Του Θεού τον καύσωνα της ημέρας και το ψύχος της νύκτας …

Η ταλαιπωρία της μακροχρόνιας και Αυστηρής Ασκήσεως Τον καταπόνησαν , αναγκάσθηκε να επιστρέψει στο σπήλαιο , στο οποίο είχε ζήσει τα πρώτα χρόνια ,

εκεί δεχόταν , μέχρι τα βαθιά Του γηρατειά , τις επισκέψεις των Πιστών …

Όταν κατάλαβε , ότι πλησιάζει το Τέλος Του , πριν από την Εορτή των Χριστουγέννων , παρακάλεσε τους Ευσεβείς Χριστιανούς που τον επισκέπτονταν , να Τον αφήσουν μόνο του ,

ειδοποίησε έναν Ιερέα , να Κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια για τελευταία φορά , ως Εφόδιο ζωής Αιωνίου …

Ξάπλωσε στο έδαφος και Έψαλε ύμνους , σταύρωσε τα χέρια του και

Παρέδωσε το Πνεύμα Του Ο Όσιος Αντώνιος στα χέρια Του Θεού …

Δεκαέξι ημέρες παρέμεινε Νεκρός μέσα στο σπήλαιο Του , Φως έλαμπε πάνω από το Άγιο Λείψανο Του ,

ένας κυνηγός ανέβηκε στο βουνό , όπου ήταν το σπήλαιο Του για να κυνηγήσει …

Από τα γαβγίσματα των σκύλων και από ένα χέρι που φαινόταν επάνω από το σπήλαιο , τους καλούσε προς το μέρος Του , έτσι ανακάλυψαν οι κυνηγοί ,

Τον Όσιο Αντώνιο Πλημμυρισμένο από Το Θείο Φως , Αλώβητο γεμάτο από Ευωδία …

Ειδοποίησαν τον Αρχιερέα της πόλης , ο οποίος συγκέντρωσε Κλήρο και Λαό , με λαμπάδες και Μύρα έφθασαν στο σπήλαιο ,

η Εκκλησία Τιμώντας τον , Τον ονόμασε Νέο , σε σχέση με τον παλαιότερο Διδάσκαλο της ερήμου Άγιο Αντώνιο Τον Μέγα …

Ο Όσιος Αντώνιος κοιμήθηκε με Ειρήνη , σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών ,

Ετάφη στον προαύλιο χώρο , του Ιερού Ναού Παναγίας Καμαριωτίσσης , στην Βέροια , εκεί που βρισκόταν η Πατρική οικία Του Οσίου Αντωνίου …

Μετά την Ανακομιδή του Λειψάνου Του , Τοποθετήθηκε σε Λάρνακα μέσα στο Ιερό Ναό Παναγίας Καμαριωτίσσης ,

όπου άρχισε να Τιμάται Ο Όσιος , ως Πολιούχος της Βέροιας …

Τον 19ο Αιώνα μ.Χ. , οι κάτοικοι της Βέροιας , ανήγειραν Ναό Του Οσίου Αντωνίου του Νέου , τα Ιερά Λείψανα Του Αγίου , Βρίσκονται στον ομώνυμο Ναό Βέροιας ,

Απότμημα του Ιερού Λειψάνου Του Αγίου , Βρίσκεται στην Μονή Κύκκου Κύπρου …….

Απολυτίκιο …

Μέγα καύχημα καὶ πολιοῦχον , σὲ πλουτίσασα πόλις Βεροίας , θεοφόρε παμμάκαρ Ἀντώνιε , τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχει ἑκάστοτε , προσπτυσσομένη τὴν πάντιμον Κάραν σου , Πάτερ Ὅσιε , Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε , δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος …….