Αγία Μυρώπη

2 Δεκεμβρίου …

Αγία Μυρώπη …

Ὄντως μύρον πέφηνε Χριστῷ Μυρόπη ,
Σῶμα προσδοῦσα διὰ τοῦτον βασάνοις ...

Η Αγία Μυρώπη η Μερόπη ήταν από τις πιο Γενναίες γυναίκες που Μαρτύρησαν στα πρώτα χρόνια της Χριστιανικής Εκκλησίας ,

Γεννήθηκε στην πόλη Έφεσο και έζησε τον 3ο Αιώνα μ.Χ. …

Έχασε νωρίς τον πατέρα Της , ανατράφηκε στην Πίστη Του Χριστού από την μητέρα Της , που καταγόταν από τη Χίο , στην Έφεσο πήγαινε καθημερινά στον Τάφο Της Αγίας Ερμιόνης , Θυγατέρας Του Αποστόλου Φιλίππου ,

έπαιρνε το Αναβλύζον από αυτόν Μύρο και το έδινε με αφθονία στους Πιστούς , για αυτό ονομάστηκε Μυρώπη ...

Ο Δέκιος εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών , η Μυρώπη με την μητέρα της άφησε την Έφεσο και πήγαν στη Χίο όπου ευεργετούσαν απόρους ασθενείς , ο διωγμός εξαπλώθηκε στην ειρηνική Χίο ,

μεταξύ των Θυμάτων ήταν και Ο Άγιος Ισίδωρος , ο ειδωλολάτρης Άρχοντας Νουμέριος διέταξε να μείνει άταφο το σεπτό Λείψανο Του Μάρτυρα …

Η Μυρώπη διέφυγε της προσοχής του φύλακα , μαζί με τις υπηρέτριες της πήρε το Λείψανο και το Έθαψε με μεγάλη Ευλάβεια , ο Νουμέριος διέταξε να τιμωρηθεί ο φρουρός , η είδηση συντάραξε την δίκαια και ειλικρινή κόρη ,

τότε παρουσιάστηκε χωρίς δισταγμό και είπε όλη την Αλήθεια στον Άρχοντα , αυτός χωρίς να συγκινηθεί , γεμάτος θυμό και εκδίκηση , διέταξε να τιμωρηθεί η Μάρτυς μέχρι Θανάτου ...

Οι στρατιώτες Την ξάπλωσαν στη γη , την έδειραν σκληρά με χοντρά ραβδιά , με Ανδρεία υπέμενε τις θανατηφόρες πληγές , χωρίς κραυγή και λιποψυχία , Εύψυχη με την Θεία Χάρη έμεινε Ακλόνητη στην Πίστη ,

έτσι Παρέδωσε η Αγία Μυρώπη το Πνεύμα Της , Ανεβαίνοντας στα Αθάνατα σκηνώματα Των Δικαίων ...

Στον Συναξαριστή του Delehaye η Μνήμη Της Γιορτάζεται στις 23 Νοεμβρίου ,

Απότμημα του Ιερού Λειψάνου Της Αγίας Βρίσκεται στο Παρεκκλήσιο Οσίας Ξένης της Ρωσίδας Μάνδρας Αττικής …….

Απολυτίκιο …

Καλλιμάρτυς Μυρόπη και Χριστού Νύμφη άφθορε , νυν Αυτώ παρεστώσα ως ωραία και πάγκαλος , ως λίθους φαιδρούς και διαυγείς , τα στίγματα φέρουσα σαρκός και αιμάτων την πορφύραν ως βασιλίς περικειμένη ένδοξε , δυσώπει αυτόν υπέρ ημών , των εκ πόθου ευφημούντων σου , ύμνοις επινικίοις και ωδαίς την θείαν άθλησιν ……