Γεώργιος Ο εκ Γοματίου

Όσιος Γεώργιος Ο εκ Γοματίου …

Ο Όσιος Γεώργιος έζησε στο Γομάτι της Χαλκιδικής τον 19ο Αιώνα μ.Χ. …

Ο Γεώργιος είχε οικογένεια με παιδιά , εξασκούσε το επάγγελμα του μυλωνά , η αγάπη και η φιλανθρωπία Του ήταν γνωστή σε όλη την περιοχή ,

σε φτωχούς άλεθε το σιτάρι δωρεάν , έδινε αλεύρι σε ανήμπορους , μέχρι σήμερα φαίνονται τα ερείπια του μύλου Του …

Κατά την δύσκολη περίοδο της Τουρκοκρατίας και των συνεχών επαναστατικών κινημάτων στη Χαλκιδική , έχασε την οικογένεια Του , αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τον κόσμο , ανέβηκε στο βουνό που ήταν επάνω από το μύλο Του ,

για να ζήσει Ασκητική ζωή , μόνος μαζί με Τον Θεό …

Η παράδοση αναφέρει ότι επρόκειτο να περάσει από την περιοχή Τούρκικο ασκέρι - στρατιωτικό απόσπασμα , φοβήθηκε ότι οι Τούρκοι σίγουρα θα περάσουν από το μύλο , για να αρπάξουν αλεύρι και σιτάρι ,

συμβούλευσε τη γυναίκα και τα παιδιά Του , να πάνε να μείνουν μέσα στο χωριό για ασφάλεια …

Εκείνη δεν υπάκουσε , όταν πέρασε ο Τουρκικός στρατός , βρήκε την οικογένεια και την αιχμαλώτισε , όταν επέστρεψε Ο Γεώργιος βρήκε το μύλο κατεστραμμένο ,

το αλεύρι κλεμμένο και την οικογένεια Του χαμένη …

Πόνεσε η ψυχή Του από την καταστροφή της οικογένειας και της περιουσίας Του , τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση της αφιερώσεως Του στον Θεό ,

για παλαίστρα της Ασκήσεως και των Πνευματικών αγώνων Του διάλεξε ένα σπήλαιο …

Εκεί περνούσε τη ζωή Του με Αδιάλειπτη Προσευχή , με Νηστεία και αυστηρότατη Άσκηση , τα χόρτα του βουνού ήταν η μόνη τροφή Του ,

έζησε ως Ερημίτης , χωρίς να λάβει το σχήμα Του Μοναχού …

Δεν παρέλειπε να επιδεικνύει Αγάπη και συμπόνια στους συνανθρώπους Του , στους Χριστιανούς του χωριού Του , κατέβαινε κρυφά από το Ασκητήριο Του τη νύχτα ,

άφηνε έξω από τις πόρτες των σπιτιών των εγκύων γυναικών , των ασθενών και φτωχών ξύλα και χόρτα , περιποιείτο κήπους και αμπέλια φτωχών συγχωριανών Του , φύλαγε τα ζώα εκείνων που είχαν ανάγκη …

Όταν χάθηκαν τα ίχνη του , Τον αναζήτησαν οι γνωστοί του βοσκοί , ανέβηκαν στο Ασκητήριο Του , εκεί Τον Βρήκαν μέσα στο Σπήλαιο Νεκρό ,

εξαϋλωμένο και Ευωδιάζοντα , είχε λιώσει από την Άσκηση και τη Νηστεία , Ευωδίαζε όλος ο τόπος …

Πήγαν Χριστιανοί και ο Ιερέας του χωριού , σήκωσαν το Άγιο Λείψανο Του με σεβασμό , για να Το μεταφέρουν στο Κοιμητήριο του χωριού για Ενταφιασμό ,

καθ’ οδόν το Τίμιο σκήνωμα έγινε ασήκωτο , τόσο ώστε να μην μπορούν πλέον να το Μετακινήσουν …

Ο Ιερέας είπε ότι αυτό είναι σημάδι και θα πρέπει εδώ να Ενταφιασθεί , Τον Ενταφίασαν στον τόπο που είναι σήμερα κτισμένο το Εκκλησάκι Του Όσιου Γεώργιου ,

στο δρόμο προς Γομάτι , αργότερα κτίσθηκε ένας Ναός …

Μετά Την Κοίμηση Του Ο Όσιος άρχισε να κάνει πολλά Θαύματα , Απόδειξη Της Αγιότητάς Του ,

Ο Θεός έδωσε στον Άγιο ειδικό Χάρισμα να Θεραπεύει τον πόνο των αυτιών των μικρών παιδιών …….