Όσιος Αλέξανδρος εκ Ρωσίας

20 Απριλίου …

Όσιος Αλέξανδρος εκ Ρωσίας …

Ο Όσιος Αλέξανδρος του Όσεβεν , κατά κόσμο Αλέξιος ,

γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1427 μ.Χ. στην περιοχή Βυζεοζέρο της Ρωσίας , από την οικογένεια του Νικηφόρου και της Φωτεινής Όσεβεν ...

Ήταν το τελευταίο από τα πέντε παιδιά , ήλθε στον κόσμο Χάρη στις Διακαείς Προσευχές των γονέων του , η Παναγία Παρθένος και Ο Άγιος Κύριλλος της Λευκής Λίμνης είχαν Εμφανιστεί στην μητέρα του , της είχαν υποσχεθεί την γέννηση ενός Παιδιού ,

οι γονείς του ήλπιζαν ότι θα τους συμπαραστεκόταν στα γηρατειά τους , στην εφηβεία Ο Αλέξιος έμαθε να Διαβάζει και να Γράφει , προετοιμαζόμενος να γίνει ένας πολυμήχανος κτηματίας ...

Σε ηλικία δέκα οκτώ ετών οι γονείς του επιχείρησαν να Τον παντρέψουν διαλέγοντας μία πλούσια υποψήφια σύζυγο , Ο Αλέξιος απέσπασε την υπόσχεση τους να πάει να Προσευχηθεί στο Μοναστήρι Του Αγίου Κυρίλλου πριν νυμφευθεί ,

εκεί παρέμεινε , έχοντας παρατηρήσει την ταπείνωση του Νεαρού Δόκιμου , ο Ηγούμενος Του πρότεινε να γίνει Μοναχός , Αυτός αρνήθηκε θέλοντας να δοκιμάσει ο Ίδιος τον εαυτό Του ...

Έζησε έξη χρόνια σε υπακοή και σε Διακονία της Μοναστικής Κοινότητας , μελετώντας τις Γραφές και τα Έργα Των Αγίων Πατέρων , μετά από μακρά περίοδο Εκάρη Μοναχός , έλαβε το όνομα Αλέξανδρος ,

οι γονείς του είχαν μεταφερθεί στα περίχωρα του ποταμού Ονέγκα , ο πατέρας του Νικηφόρος , με την άδεια του Άρχοντα του Νόβγκοροντ Ιωάννου , είχε ιδρύσει στις όχθες του ποταμού χωριό , το οποίο ονόμασε Όσεβεν …

Ο Μοναχός ζήτησε από τον Ηγούμενο την άδεια να συναντήσει τους γονείς του επιθυμώντας να τους ζητήσει συγχώρεση και την Ευλογία τους για τον Μοναχικό Βίο που επέλεξε ,

ο Ηγούμενος δεν έδωσε αμέσως την άδεια στο νεαρό Μοναχό , επισημαίνοντας Του τους κινδύνους της Μοναχικής ζωής …

Ο Αλέξανδρος ζήτησε να Τον αφήσει να φύγει , φοβόταν μήπως εκπέσει στην αμαρτία της αλαζονείας , ήδη απολάμβανε φήμη Ασκητού ανάμεσα στους Αδελφούς , τελικά έλαβε την Ευλογία ,

ο πατέρας του Νικηφόρος Του πρότεινε να εγκατασταθεί κατά μήκος του ποταμού Κουργιούγκα , του υποσχέθηκε να Τον βοηθήσει στην κατασκευή μιας Μονής μέσα στην έρημο , δέχθηκε …

Έστησε σε ένα τόπο Σταυρό ως σημείο Ιδρύσεως του μελλοντικού Μοναστηριού , υποσχέθηκε να παραμείνει σε αυτό μέχρι το Τέλος της ζωής Του ,

επέστρεψε στην Μονή Του Αγίου Κυρίλλου , όπου Διακόνησε για λίγο καιρό , στην συνέχεια Χειροτονήθηκε Διάκονος …

Ο Αλέξανδρος πήγε στον Ηγούμενο , του διηγήθηκε ότι τρείς φορές είχε ακούσει μια μυστηριώδη φωνή που Τον καλούσε να χτίσει ένα Μοναστήρι και ότι είχε υποσχεθεί να ζήσει σε αυτό μέχρι το Τέλος της ζωής Του ,

ο Ηγούμενος τον άφησε να φύγει , αφού Τον Ευλόγησε με τις Εικόνες Της Παναγίας της Οδηγήτριας και Του Αγίου Νικολάου …

Ο Αλέξανδρος Καθαγίασε τον τόπο με την Ευλογία των Εικόνων , άφησε τον πατέρα του να επιβλέπει τις εργασίες οικοδομήσεως του Ναού , πήγε στον Επίσκοπο του Νόβγκοροντ 1459 - 1470 μ.Χ. , από τον οποίο Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Τοποθετήθηκε Ηγούμενος του Νέου Μοναστηριού ,

οι ιδιοκτήτες των γειτονικών κτημάτων ήταν πρόθυμοι να Δωρίσουν στο Μοναστήρι όλα τα όμορα κτήματα , δέχθηκε μόνο τα απαραίτητα για τις ανάγκες της Κοινότητος , όταν περατώθηκε ο Ναός , Καθαγιάσθηκε προς Τιμήν Του Αγίου Νικολάου ...

Γύρω Του συγκεντρώθηκε μια Κοινότητα Μοναχών , Ο Αλέξανδρος εισήγαγε Αυστηρούς Κανόνες Μοναστικής Βιωτής και Πολιτείας , υπήρχε απόλυτη ησυχία στον Ναό , στην τράπεζα και κατά την διάρκεια της Αναγνώσεως των Βίων Των Αγίων ,

απαγόρευαν να μένει κάποιος στο Κελί του δίχως να κάνει τίποτα , καθόριζαν την Ανάγνωση ψαλμών και την συνεχή επανάληψη της Προσευχής Του Ιησού Χριστού κατά την διάρκεια της εκτελέσεως των Διακονημάτων ...

Αδελφοί έλεγε συχνά στους Μοναχούς του , μην αφήνετε να σας τρομάζουν οι δυσκολίες και οι κόποι της ερήμου , γνωρίζετε ότι ο Δρόμος για να Εισέλθετε στην Βασιλεία των Ουρανών διέρχεται μέσα από Αγώνες , ενισχύσατε την Αμοιβαία Αγάπη και την ταπείνωση ,

Ο Θεός είναι Αγάπη και Αγαπά τους ταπεινούς , οι Ασκητικοί Αγώνες κλόνισαν την υγεία Του …

Όταν Ο Αλέξανδρος αρρώστησε , Επικαλέστηκε Τον Άγιο Κύριλλο , τον Προστάτη του , Του Παρουσιάσθηκε με λευκό ένδυμα αφού Τον Σταύρωσε του είπε ,

μην θλίβεσαι Αδελφέ , εγώ θα Προσευχηθώ για σένα και η υγεία σου θα αποκατασταθεί , μην αθετείς την υπόσχεση σου , μην εγκαταλείπεις το Μοναστήρι , εγώ θα σε βοηθήσω …

Ξυπνώντας διαπίστωσε ότι είχε Θεραπευθεί , το επόμενο πρωινό έλαβε μέρος στην Θεία Λειτουργία , στο Τέλος διηγήθηκε στην Κοινότητα των Μοναχών την Θαυματουργική Εμφάνιση Του Αγίου Κυρίλλου ,

Ο Όσιος Αλέξανδρος Κοιμήθηκε με Ειρήνη το 1479 μ.Χ. …

Μετά την Κοίμηση Του , το Μοναστήρι άρχισε να παρακμάζει , παρόλο που Ο Όσιος δεν έπαψε να το Προστατεύει , ένας υπηρέτης του Μοναστηριού , ο Μάρκος είδε στον ύπνο Του ένα Όραμα ,

το Μοναστήρι έσφυζε από ζωή Ένας Στάρετς με άσπρα μαλλιά ήταν Επίσκοπος , Ευλογούσε με ένα Σταυρό όσους εργάζονταν σε μια κατασκευή ...

Ένας άλλος Στάρετς με μακριά γενειάδα ράντιζε με Αγιασμό , ένας τρίτος μετρίου αναστήματος με μαλλιά ανοιχτά καστανά , Θυμιάτιζε , Τους παρακολουθούσε από μακριά ένας τέταρτος Στάρετς νεαρής ηλικίας , ο τρίτος ήταν Ο Όσιος Αλέξανδρος ,

εξήγησε ότι Οι Στάρετς που βοηθούσαν , ήταν Ο Άγιος Νικόλαος και Ο Άγιος Κύριλλος , ενώ ο νεαρός που στεκόταν χωριστά ήταν ο Σκευοφύλακας του Μοναστηριού , ο Μάξιμος , είχε γίνει Μοναχός …

Στην συνέχεια μετά από Προφητεία Του Οσίου Αλεξάνδρου , θα γινόταν Ηγούμενος μέχρι το 1525 μ.Χ.

και θα καλλιεργούσε στο Μοναστήρι την παλαιά του Πνευματικότητα …….