Όσιος Τίτος ο Στρατιώτης

27 Φεβρουαρίου …

Όσιος Τίτος ο Στρατιώτης …

Ο Όσιος Τίτος πριν γίνει Μοναχός ήταν Στρατιώτης , εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού ασθένησε βαριά ,

αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον Στρατό , εγκαταβίωσε στα Σπήλαια της Λαύρας του Κιέβου …

Πέρασε την υπόλοιπη ζωή Του με Προσευχές και Μετάνοιες ,

Κοιμήθηκε με Ειρήνη τον 11ο Αιώνα μ.Χ. …

Η Μνήμη Του Οσίου Τίτου Επαναλαμβάνετε στις 27 Ιανουαρίου …….

Όσιος Τίτος ο Πρεσβύτερος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου …

Ο Όσιος Τίτος γεννήθηκε στη Ρωσία , Ασκήτεψε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου , η Ιερατική Του βιωτή ήταν Θεοφιλής ,

ενώ η αγάπη Του προς όλους τους Αδελφούς ήταν ανιδιοτελής και ανυπόκριτη ...

Τότε ζούσε στη Λαύρα και ένας Διάκονος , που ονομαζόταν Ευάγριος , ο μισόκαλος διάβολος που πάντοτε σπείρει ζιζάνια , έσπειρε έχθρα ανάμεσα στον Τίτο και το Διάκονο , ενώ πρώτα έτρεφαν ο ένας για τον άλλο βαθιά αμοιβαία αγάπη , έφθασαν να μην θέλουν ούτε να ιδωθούν ,

τους σκότισε η οργή και η μνησικακία , ώστε όταν θυσίαζε ο ένας στο Ναό , ο άλλος έφευγε , τον προσπερνούσε χωρίς να Τον Θυμιάσει …

Έχοντας βυθιστεί σε τέτοιο σκοτάδι εμπάθειας οι δύο Αδελφοί , τολμούσαν να Λειτουργούν και να προσφέρουν τα Τίμια Δώρα και να Κοινωνούν , ξεχνώντας την Εντολή Του Κυρίου που λέγει , εάν προσφέρεις το δώρο σου στο Θυσιαστήριο

και εκεί ενθυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίων σου , άφησε εκεί το δώρο σου μπροστά στο Θυσιαστήριο και πήγαινε , πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου και τότε αφού έρθεις πρόσφερε το δώρο σου ...

Ο Τίτος αρρώστησε πολύ σοβαρά , είχε φθάσει στα πρόθυρα του θανάτου , όταν άρχισε ξαφνικά να κλαίει και να θρηνεί για την αμαρτία Του , αμέσως παρακάλεσε τους Μοναχούς να καλέσουν τον Ευάγριο , για να συγχωρεθούν ,

εκείνος δεν δέχθηκε να συγχωρέσει Τον ετοιμοθάνατο αδελφό του , άρχισε να Τον καταριέται , τότε τον άρπαξαν και τον πήγαν δια της βίας , για να ειρηνεύσουν …

Μόλις τον είδε Ο Τίτος ανασηκώθηκε με δυσκολία και τον Ικέτευε κλαίγοντας να Τον Ευλογήσει , ο ανελέητος Ευάγριος αποστράφηκε άσπλαχνα Τον αδερφέ του ,

δήλωσε μπροστά σε όλους , ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμφιλιωθεί μαζί Του , ούτε στην παρούσα ζωή ούτε στην άλλη , δεν πρόλαβε να τελειώσει τον λόγο του και έπεσε κάτω …

Οι Πατέρες έτρεξαν να τον σηκώσουν , αλλά διαπίστωσαν πως ήταν νεκρός , το σώμα του αμέσως πάγωσε σαν μάρμαρο ,

την ίδια στιγμή Ο Τίτος σηκώθηκε όρθιος , εντελώς υγιής , σαν να μην είχε αρρωστήσει ποτέ , με φρίκη και δέος αντίκρισαν όλοι τον άδοξο θάνατο του μνησίκακου Ευάγριου και την Θαυματουργική Ίαση Του Αδερφού τους …

Μετά την συγκλονιστική αυτή εμπειρία , απομάκρυνε για πάντα από τη ζωή Του , όχι μόνο την εξωτερική οργή , αλλά και κάθε κακό λογισμό για οποιονδήποτε αδελφό του ,

μέχρι την ημέρα που Κοιμήθηκε Ειρηνικά …

Το 1190 μ.Χ. , Παρέδωσε Ο Όσιος Τίτος το Πνεύμα Του στον Θεό ,

το Λείψανο Του Οσίου , Βρίσκεται Αδιάφθορο στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου …….