Ήταν μια φορά σε ένα δάσος τρία Δέντρα , το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του ένα όνειρο , μια προοπτική …
 

Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο όμορφα σκαλισμένο , που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός , αυτό ήταν το όνειρο του και η προοπτική του ...
Το δεύτερο δένδρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι , γερό σκαρί όμορφο , μεγαλόπρεπο , που θα μετέφερε Βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα , που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων …


Το τρίτο δένδρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δένδρο του δάσους , έτσι ώστε οι άνθρωποι που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου , να σκέπτονται τον Ουρανό και Τον Θεό …


Όμως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως διαφορετικά , πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δένδρο και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς , ο ξυλουργός το έκανε δοχείο για την τροφή των ζώων και παχνί για τα άχυρα των ζώων …


Το δεύτερο δένδρο που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι για να μεταφέρει Βασιλιάδες , έγινε ένα μικρό ψαροκάικο που το είχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν …


Το τρίτο δένδρο που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους , το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του …


Περνούσαν τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων , ξέχασαν ακόμα και τα όνειρα τους …


Όμως κάποια μέρα ένας άνδρας και μια γυναίκα πήγαν στο στάβλο , που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησε στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δένδρο …

Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος , εναπόθεσαν σε εκείνο το ξύλινο παχνί , όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια αλλά τον ίδιο Τον Θεό , που είχε γίνει άνθρωπος για μας …


Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί , η φάτνη , να δεχτεί μέσα της τον θησαυρό των θησαυρών , τον ίδιο Τον Θεό …


Στο μικρό ψαροκάικο , που είχε γίνει από το δεύτερο δένδρο μετά από χρόνια μπήκαν ψαράδες , Ένας από αυτούς κουρασμένος ξάπλωσε να κοιμηθεί …


Είχαν ανοιχθεί στη θάλασσα όπου ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία και το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει , Οι άλλοι τότε ξύπνησαν Εκείνον που κοιμόταν , τότε σηκώθηκε και απευθύνθηκε στην φουρτουνιασμένη θάλασσα λέγοντας της , Σιώπα , Πεφίμωσο και η θάλασσα γαλήνεψε αμέσως , ήταν Ο Χριστός μαζί με Τους Μαθητές του στη λίμνη Γεννησαρέτ …


Έτσι και το δεύτερο δένδρο που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο , που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και Βασιλιάδες , αξιώθηκε να μεταφέρει τον Βασιλέα των Βασιλέων , τον ίδιο Τον Χριστό με τους Μαθητές Του …


Και το τρίτο δένδρο που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού , μια μέρα το πήραν και το έκαναν Σταυρό , Σε αυτόν τον Σταυρό Σταύρωσαν Τον Χριστό μας …


Έτσι το δένδρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ότι είχε επιθυμήσει , Έφθασε στον ουρανό και στον Θεό , Έγινε όπως λέμε σε ένα τροπάριο , Ουρανού Ισοστάσιο …


Τελικά , το κάθε ένα από τα δένδρα της ιστορίας μας απέκτησε όχι μόνο αυτό που ήθελε και ποθούσε , αλλά ασυγκρίτως περισσότερα , όχι όμως με τον τρόπο που φανταζόταν και σχεδίαζε , η Ιστορία αυτή μας Διδάσκει ότι , δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα Του Θεού για μας …


Πρέπει να μην ξεχνάμε ποτέ , ότι εκείνο που μας ετοιμάζει Ο Θεός , είναι πάντα προτιμότερο και ωφελιμότερο για μας , Εμείς πρέπει να προσευχόμαστε , για το καλό όλου του κόσμου …


Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε και ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα θέλαμε και ότι Ο Θεός οικονομεί και γίνονται καλύτερα από ότι εμείς φανταζόμαστε .......