Όσιος Κοσμάς ο Ερημίτης και Ομολογητής ..

2 Σεπτεμβρίου ...

Όσιος Κοσμάς ο Ερημίτης και Ομολογητής ...

Γεννήθηκε τον 6ο Αιώνα μ.Χ. στην Κρήτη , έζησε τον 7ο Αιώνα μ.Χ. , ήταν μία μεγάλη Ασκητική Μορφή Ο Όσιος Κοσμάς ο Ερημίτης και Ομολογητής ,

τα νεανικά Του χρόνια έλαβε μία ικανοποιητική Παιδεία ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί και να αντιταχθεί στην αίρεση των μονοθελητών ...

Στην αρχή Μόνασε σε κάποιο κοινόβιο , οι πιέσεις των μονοθελητών επισκόπων και οι αντιδράσεις τους Τον οδήγησαν στο σημείο να εγκαταλείψει την Μονή του και να καταφύγει στην έρημο ,

τα σπήλαια της νοτίου Κρήτης αναδείχθηκαν σε στίβο μεγάλων Ασκητικών παλαισμάτων …

Εκεί μόνος , μόνῳ τῷ Θεῷ , αρχίζει μία Πνευματική ανάβαση , κόντρα στις δαιμονικές δυνάμεις , με υπεράνθρωπη Νηστεία

και Άσκηση κατάφερε να διαφύγει τις παγίδες του πονηρού και να στολιστεί με Αρετές ...

Έζησε αθόρυβα , όχι γιατί δεν έπραξε κάτι αξιομνημόνευτο , αλλά γιατί η ζωή Των Αγίων είναι εσωτερική , είναι μία καθημερινή προσωπική και άγνωστη σε όλους συνομιλία με τον ίδιο Τον Θεό ,

οι μάχες Του στην έρημο με τα στοιχεία της φύσης , τον εαυτό του και τους δαίμονες , Τον κατέστησαν πραγματικά άσαρκο , ανυπόδητος και γυμνός , καλυμμένος με τις τρίχες του σώματος Του , σαν δέντρο φορτωμένο με καρπούς …

Ο Όσιος Κοσμάς Κοιμήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου το 658 μ.Χ. ,

το σώμα Του παρέμεινε στο σπήλαιο για ένα χρονικό διάστημα , ώσπου έγινε αντιληπτό από Πιστούς οι οποίοι άρχισαν να το Τιμούν …

Οι Χριστιανοί δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν την απομονωμένη αυτή περιοχή , μετέφεραν Το σκήνωμα από το σπήλαιο και Το τοποθέτησαν σε ένα Ναό ,

μεγάλη ανομβρία έπληξε τότε την περιοχή , για αρκετό καιρό δεν έβρεχε , όλα τα καρποφόρα δέντρα και τα σιτηρά καταστράφηκαν από τον δυνατό ήλιο …

Οι κάτοικοι σαστισμένοι κατέφυγαν στο Θεό , παρακαλούσαν για βροχή ,

Ο Άγιος Εμφανίστηκε σε κάποιον , ζήτησε αυστηρά να βγάλουν από το σκήνωμα Του όλα τα πολύτιμα κοσμήματα και να το επιστρέψουν στο σπήλαιο Του ...

Οι κάτοικοι φοβισμένοι παρέλαβαν το Λείψανο Του Αγίου και το επέστρεψαν στο σπήλαιο Του , χώρισαν ένα μικρό κομμάτι στο βάθος του σπηλαίου και Το τοποθέτησαν εκεί ,

από εκείνη την στιγμή άνοιξε ο ουρανός , έβρεξε τόσο πολύ που το νερό έμεινε για μέρες λιμνασμένο πάνω στην καμένη γη ...

Πέρασαν τετρακόσια χρόνια , οι περισσότεροι Τον ξέχασαν , μονάχα οι Ασκητές της περιοχής πήγαιναν στο σπήλαιο Του για να Προσκυνήσουν ,

το 1058 μ.Χ. Βενετοί έμποροι παραβίασαν την κρύπτη Του Αγίου και έκλεψαν Το Λείψανο , που παρέμενε Άφθαρτο και Ευωδιάζον , Το Μετέφεραν στην Βενετία και Το Κατέθεσαν στην Ιερά Μονή Του Αγίου Γεωργίου Του Μείζονος ...

Εκεί παραμένει ακόμα και σήμερα , τοποθετημένο στο Παρεκκλήσι Του Αγίου Βενέδικτου , περιμένοντας ήσυχα την επιστροφή Του ,

Είθε Ο Θεός να Ευδοκήσει να επιστρέψει σύντομα στον τόπο που ανήκει , Γένοιτο .......