Άγιοι Ζαχαρίας ο Σκυτοτόμος και Ιωάννης

17 Νοεμβρίου …

Άγιοι Ζαχαρίας ο Σκυτοτόμος και Ιωάννης …

O Ζαχαρίας και Iωάννης άμα ,
Xερουβικόν νουν έσχον εξ αγρυπνίας ...

Οι Όσιοι αναφέρονται σε Διήγηση ,

κατά την οποία Ο Ιωάννης είδε Τον Ζαχαρία τον Σκυτοτόμο να βγαίνει από τον Ναό της Αγίας Σοφίας συνοδευμένος από Θείο Φως ...

Τον ακολούθησε στο σπίτι Του , έμαθε ότι ήταν παντρεμένος , ζούσε με παρθενία και σωφροσύνη ,

όσα κέρδιζε από την τέχνη Του , τα μισά τα έδινε στους φτωχούς …

Ο Ιωάννης ήταν πλούσιος και Αξιωματούχος , περιφρόνησε τα εγκόσμια , έζησε ζωή απλή

και Ασκητική , πηγαίνοντας κάθε μέρα σε Ναούς …

Μια νύχτα λοιπόν πήγε στην Εκκλησία της Σοφίας Του Θεού Λόγου , στην Κωνσταντινούπολη , βρήκε κλειστές τις θύρες και καθώς ήταν κουρασμένος , κάθισε σε ένα παγκάκι , διαβάζοντας χαμηλόφωνα την Ακολουθία ,

καθώς διάβαζε , βλέπει να πλησιάζει από έξω μια Φωτεινή Λάμψη , κοίταξε πιο προσεκτικά , είδε έναν άνθρωπο σεμνό να ακολουθεί εκείνο το Φως …

Μπροστά στο θέαμα Ο Ιωάννης σκίρτησε από χαρά , μαζεύτηκε πιο πολύ στη γωνιά του , θέλοντας να δει τι θα γινόταν με τον άνθρωπο που ερχόταν ,

Εκείνος , ενώ το Φως προχωρούσε , έφτασε μπροστά στις κλειστές πύλες και γονάτισε πάνω στο κατώφλι , Προσευχήθηκε πολύ με τα χέρια σηκωμένα ψηλά , ύστερα σχημάτισε το σημείο του σταυρού στις πύλες και πέρασε αμέσως ελεύθερα μέσα μαζί με το Φως …

Έπεσε και πάλι χάμω , στο σημείο όπου ήταν ζωγραφισμένη ψηλά η Εικόνα Της Υπεραγίας Θεοτόκου , σηκώθηκε , άνοιξε με τον ίδιο τρόπο και αυτές τις πύλες , προχώρησε στο νάρθηκα , μπροστά στις αργυρές πύλες και Προσευχήθηκε ,

Ο Ιωάννης για αρκετή ώρα , Τον βλέπει να τις ανοίγει με το σημείο του σταυρού , Λουσμένο ολόκληρο στο Φως , να μπαίνει στον Ιερό Ναό , να στέκεται , να σηκώνει ψηλά τα χέρια και να ζητάει το έλεος Του Κυρίου , όταν τελείωσε τις Προσευχές του στον Θεό , γύρισε πάλι πίσω , στο προαύλιο του Ναού , ενώ οι πύλες κλείστηκαν με Θεία Επέμβαση …

Στεκόταν λοιπόν ο Ευλαβέστατος Ιωάννης και παρακολουθούσε προσεκτικά για να δει , καθώς ο ίδιος έλεγε αργότερα , που θα πήγαινε ο άνθρωπος που βγήκε από το Ναό , πήρε ίσια το δρόμο ,

δεν το βάζει κάτω , τον παίρνει από πίσω , θέλοντας να μάθει οπωσδήποτε που κρύβεται αυτός ο Ιερός μαργαρίτης Του Θεού …

Ο άγνωστος έστριψε λίγο και πήρε τον κατήφορο , που οδηγούσε στην κλίμακα Του Αγίου Μάρτυρα Ιουλιανού , στάθηκε μπροστά σε ένα πολύ μικρό σπιτάκι και χτύπησε με το χέρι του την πόρτα ,

Μαρία , είπε , καλώντας με σιγανή φωνή τη γυναίκα που ήταν μέσα ...

Μπήκε και το Φως που τον έλουζε σε όλο το δρόμο αμέσως εξαφανίστηκε , το σκοτάδι της νύχτας κάλυψε και τους δυο , η γυναίκα έφερε ένα αναμμένο λυχνάρι στον άντρα της ,

εκείνος χωρίς να ξαπλώσει στο κρεβάτι , ούτε να ξεκουράσει το σώμα του , στρώθηκε στη δουλειά , ήταν παπουτσής και ράφτης δερμάτων …

Τότε Ο Ιωάννης παραμέρισε τη ντροπή , όρμησε μέσα στο σπιτάκι και έπεσε στα πόδια του άγνωστου ανθρώπου , βρέχοντας τα με τα δάκρυα Του ,

μην μου κρύψεις , έλεγε , ποιος είσαι και ποια είναι η μεγάλη Πνευματική εργασία σου απέναντι στο Θεό , που με την δύναμή Του έκανες όσα εξαίσια Θαύματα είδα …

Ο άλλος όμως , ταπεινός καθώς ήταν , έλεγε , συγχώρα με γέροντα , για Τον Κύριο αμαρτωλός άνθρωπος είμαι και κανένα καλό δεν έχω πάνω μου , ποιος θέλεις να είμαι παρά ένας τιποτένιος ,

αφού είμαι πάμφτωχος , κάνω ένα ταπεινό επάγγελμα , πλανήθηκες άνθρωπέ μου , μάλλον φαντασία ήταν αυτό που λες πως είδες και όχι πραγματικότητα ...

Τότε Ο Ιωάννης άρχισε να χύνει δάκρυα και δεν έπαυσε να τον ορκίζει στο Θεό για να του φανερώσει την μεγάλη του αρετή , αν αυτό έλεγε , δεν ήταν έργο της Θείας Πρόνοιας ,

για να φανερωθεί η πολιτεία σου , ασφαλώς δε θα Αξιωνόμουν εγώ , ο ελεεινός , να δω με τα μάτια μου τέτοια Μυστήρια …

Ο Ζαχαρίας τότε φάνηκε να στεναχωρήθηκε από τους όρκους , σηκώθηκε λοιπόν από τη θέση του , έβαλε πρώτα Μετάνοια στον Ιωάννη και άρχισε μετά να διηγείται ,

Συγχώρεσε με , Αδελφέ μου , κανένα άλλο κατόρθωμα δεν έχω κάνει , μα την αλήθεια , πάνω στη γη , εκτός από το να κυλιέμαι στις αμαρτίες μου και να δίνω σημασία στο σαρκίο μου …

Αλλά κάποτε η Αγαθότητα Του Θεού έσπειρε μέσα μου το φόβο της κολάσεως και ενώ παντρεύτηκα αυτήν εδώ την αδελφή , που βλέπεις , δεν μόλυνα την αρχική καθαρότητα του σώματος ,

συμφωνήσαμε και οι δυο να ζήσουμε αγνή ζωή , κρύβοντας το όμως από τους γνωστούς μας και λέγοντας πως η γυναίκα είναι στείρα ...

Και μέχρι τώρα , για την Αγάπη Του Πλάστη μας , μένουμε καθαροί από σαρκική μίξη , αλλά επειδή με όρκισες , θα προσθέσω και τούτο , όλα μου τα χρήματα δεν ξεπερνάνε , μα την αλήθεια , το ένα τριμήσιο , με αυτό αγοράζω δέρματα και κοπιάζω στη δουλειά ,

ότι κερδίζω , το μοιράζω στα δυο , το πρώτο και καλύτερο τμήμα το Αφιερώνω στον Χριστό , το άλλο το κρατάω για τις ανάγκες μας , έτσι ζω πάντα και έχω στο νου μου καθημερινά τον Κριτή και τις επιθέσεις , που θα μου κάνουν οι φορολόγοι δαίμονες …

Εδώ σταμάτησε τον λόγο Του Ο Ζαχαρίας , αυτό ήταν το όνομα Του , έπεσαν τότε ο ένας στα πόδια του άλλου και φιλήθηκαν , Ο Ιωάννης βγήκε γαληνεμένος έξω και πήρε το δρόμο για το σπίτι , όπου έμενε , Ευχαριστώντας Τον Θεό για τα μεγαλεία που Τον Αξίωσε να δει ,

ενώ ο αξιοθαύμαστος εκείνος παπουτσής , ο γνήσια ταπεινός , αποφεύγοντας το δόλωμα της ανθρώπινης δόξας , άφησε το σπιτάκι του και έγινε άφαντος , μένοντας εντελώς άγνωστος σε όλους …….