Κυριακή Της Τυρινής

17 Μαρτίου ...

Κυριακή Της Τυρινής …

Εὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν , ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν , οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν ...

Οταν δὲ νηστεύητε , μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν ...

Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι , ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων , ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ ...

Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς , ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι …

Θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ , ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν , ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν ...

Η τέταρτη Κυριακή του Τριωδίου είναι Αφιερωμένη στην εκδίωξη των Πρωτοπλάστων ,

από Τον Παράδεισο της τρυφής ...

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από Τον Θεό ως το τελειότερο και εκλεκτότερο Δημιούργημα Του Θεού , ως Εικόνα και καθ ' ομοίωσις Αυτού ,

Πλάστηκε να ζει Αιώνια μέσα στην Χάρη και Τις Ευλογίες Του Θεού , ατέρμονο βίο άπαυτης ευδαιμονίας ...

Αυτή την σημασία έχει η Βιβλική Διήγηση περί του Κήπου της Εδέμ , ο άνθρωπος έκανε κακή χρήση της ελεύθερης βούλησης του και προτίμησε το κακό , ο αρχέκακος διάβολος τον παρέσυρε στην πτώση και την καταστροφή , αυτό του στέρησε Τον Παράδεισο ,

δηλαδή την Αέναη και ζωοποιό Παρουσία Του Θεού , την Κοινωνία των ακένωτων Ευλογιών Του ...

Μέγα χάσμα ανοίχτηκε ανάμεσα τους , η Αγία Γραφή Αναφέρει συμβολικά πως οι Πρωτόπλαστοι διώχτηκαν από τον Κήπο της Εδέμ και δύο Αγγελικά όντα Τάχθηκαν να φυλάγουν με πύρινες ρομφαίες την Πύλη Του ,

για να μην μπορούν να την παραβιάσουν αυτοί , το ατέλειωτο δράμα του ανθρωπίνου γένους άρχισε …

Ο Αδάμ και η Εύα κάθισαν απέναντι από τον κήπο της τρυφής , θρηνούσαν για το κακό που τους βρήκε , αναλογίζονταν την πρότερη ευδαιμονία τους , την σύγκριναν με την τωρινή δυστυχία τους ,

προέβλεπαν το μέλλον ζοφερό και έκλαιγαν , τα καυτά τους δάκρυα πότιζαν την άνυδρη γη , οι σπαραχτικές κραυγές τους έσπαζαν την ηρεμία της έξω του Παραδείσου ερήμου ...

Δυστυχώς ο θρήνος των Πρωτοπλάστων δεν ήταν αποτέλεσμα μεταμέλειας για την ανυπακοή και την ανταρσία τους κατά Του Θεού , δεν ήταν πράξη Μετάνοιας , Αίτημα συγνώμης προς Τον Θεό , αλλά ωφελιμιστικός σπαραγμός ,

δεν θρηνούσαν για την χαμένη Αθωότητα και Αγιότητα , αλλά για την χαμένη υλική ευμάρεια του Παραδείσου , ούτε ένας λόγος Μετάνοιας δεν ακούστηκε από τα χείλη τους …

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως αν εκείνη την τραγική στιγμή οι Προπάτορες μας Μετανοούσαν ειλικρινά και ζητούσαν ταπεινά συγνώμη από Τον Φιλάνθρωπο Θεό ,

θα είχαν αποκατασταθεί στην πρότερη της πτώσεως κατάσταση τους …….

Κοντάκιο …

Τῆς σοφίας ὁδηγέ , φρονήσεως χορηγέ , τῶν ἀφρόνων παιδευτά , καὶ πτωχῶν ὑπερασπιστά , στήριξον , συνέτισον τὴν καρδίαν μου Δέσποτα , Σὺ δίδου μοι λόγον, ὁ τοῦ Πατρός Λόγος , ἰδοὺ γὰρ τὰ χείλη μου , οὐ μὴ κωλύσω ἐν τῷ κράζειν σοι , Ἐλεῆμον , ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα …….