Όσιοι Απόστολος και Θεοχάρης Οι Αυτάδελφοι

8 Μαΐου …

Όσιοι Απόστολος και Θεοχάρης Οι Αυτάδελφοι …

Αδελφὰ Θεόχαρες σὺν ̓Αποστόλῳ ,
̓Εν γῇ ἐν πόλῳ τε φρονεῖτε σωφρόνως ,
Θεόχαρες τέρφθητι χαρὰν τὴν θείαν ,
Σὺν ̓Αποστόλῳ ἐν πόλῳ σελασφόρῳ ,
Θεοχάρους τε Αποστόλοιο ἀθλοσύνην ἀείδω ...

Ο Θεός Αναδεικνύει Αγίους ανθρώπους , Οι οποίοι αν και ζουν στις ίδιες συνθήκες ζωής με όλους τους άλλους συνανθρώπους Τους ,

Οι ίδιοι Αγωνιζόμενοι τον καλόν Αγώνα της Πίστεως , Φωτίζουν ως Πνευματικοί Φάροι τον κόσμο τον οποίο και Διακονούν εν Ονόματι Του Κυρίου μας …

Σε μια εποχή δύσκολη για όλο το γένος τον 18ο – 19ο Αιώνα μ.Χ. , Ο Θεός έδωσε την Ευλογία Του στην πόλη της Άρτας να γεννηθούν , να ζήσουν , να Ασκηθούν , να Διδάξουν

και να Αγιάσουν δύο κατά σάρκα Αδέλφια Οι Όσιοι Θεοχάρης και Απόστολος …

Ήταν παιδιά του Ευσεβή Ιερέα Γεωργίου Ντούϊα , Εφημέριου του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας Άρτας και της Ενάρετης Πρεσβυτέρας Φωτεινής ,

Ο Θεός τους χάρισε τρεις γιους , ο τρίτος λεγόταν Κωνσταντίνος , τους οποίους ανάθρεψαν ἐν Παιδεία και Νουθεσία Κυρίου …

Φρόντισαν να γίνουν άνθρωποι Του Θεού και η πορεία της επίγειας ζωής Τους να είναι και πορεία προς τον Ουρανό και τον Αγιασμό Τους ,

ενδιαφέρθηκαν να μορφώσουν τα παιδιά τους με την όποια καλύτερη παιδεία υπήρχε στην πόλη την εποχή εκείνη …

Ο Θεοχάρης γεννήθηκε το 1760 μ.Χ. , διέθετε μεγάλη έφεση για τα γράμματα , Διδάχθηκε την θύραθεν σοφία στην περίφημη τότε σχολή της Άρτας , τη σχολή Μανωλάκη Καστοριώτη ,

Ο ίδιος με την Αγία Του ζωή και τις Θεόπνευστες παραινέσεις Του Δίδασκε τους συμμαθητές του , πολλοί από τους οποίους παρακινήθηκαν και έγιναν Ιερείς και Μοναχοί …

Από την ηλικία αυτή φανερώθηκε η δύναμη και η πειθώ του λόγου Του , αφού έβγαινε φυσικά από μια καρδιά που τη φλόγιζε η Αγάπη Του Θεού ,

στην Σχολή Δίδασκε ο μεγάλος Δάσκαλος και Ιεροψάλτης , Δημήτριος Οικονομόπουλος Βενδραμής από το Μεσολόγγι …

Τα δύο Αδέλφια Ο Θεοχάρης και Ο Απόστολος είχαν ιδιαίτερη έφεση και Αγάπη προς την Εκκλησιαστική ζωή , με ιδιαίτερη ταπείνωση και επιμέλεια Διακονούσαν τον Ιερέα πατέρα Τους στα Λειτουργικά του καθήκοντα ,

όλη η οικογένεια ήταν ανεξάντλητη πηγή αγάπης και προσφοράς , υλικής και Πνευματικής προς τους συνανθρώπους και τους Ενορίτες τους …

Η χαρά των γονιών ήταν μεγάλη για την πρόοδο και την καλλιέργεια των παιδιών Τους , η καρδιά του Ευλαβέστατου Ιερέα σκιρτούσε από την επιθυμία και την προσδοκία να δει

και να απολαύσει τους δυο γιους του Λειτουργούς στο Άγιο και Υπερουράνιο Θυσιαστήριο …

Έκανε πρόσκληση στα δυο του παιδιά να γίνουν Ιερείς ότι πιο Ευλογημένο και Άγιο μπορεί να υπάρξει επί της γης , η απάντηση Των Νέων ήταν , μην βιάζεσαι πατέρα , έχει Ο Θεός ,
έβλεπαν το ύψος και το μεγαλείο της Ιεροσύνης Του Χριστού ,

όπως και Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας , απέφευγαν με δέος και Ευλάβεια την μεγάλη αυτή Τιμή …

Ο Ευλογημένος Ιερέας ήθελε Ο Θεοχάρης να νυμφευθεί και μετά να ασχοληθεί με την Ιεροσύνη , Ο Θεός όμως είχε άλλα αποφασίσει ,

είχε ήδη πάρει την απόφαση να ακολουθήσει το Αγγελικό Πολίτευμα , τον δρόμο της Ασκήσεως και της Μοναχικής Πολιτείας …

Έλεγε με σεβασμό , επιθυμώ όταν τελειοποιήσω τις Σπουδές μου και έρθω στη νόμιμη ηλικία η Θεία Πρόνοια θα με Φωτίσει , εκείνο και θα πράξω ,

μαζί με τους γονείς καμάρωνε και ο Μητροπολίτης την πρόοδο των νέων Αυτών και προσδοκούσε να Λαμπρύνουν την τοπική Εκκλησία με την απόφαση Τους να γίνουν Ιερείς ...

Όταν τελείωσε τις σπουδές Του Ο Θεοχάρης , η οικογένεια του σεβαστού Ιερέα Γεωργίου Ντούϊα , κατά παραχώρηση Θεού , δοκιμάστηκε ,

Κοιμήθηκαν εν Κυρίο και οι δύο γονείς , ο Ιερέας Γεώργιος και η Πρεσβυτέρα Φωτεινή , έφυγαν ειρηνικοί από τον κόσμο αυτό …

Όσο μπόρεσαν έκαναν το χρέος τους προς Τον Θεό και τους συνανθρώπους τους , αφήνοντας πίσω στα παιδιά τους μια σημαντική περιουσία και κληρονομιά ,

ήταν η Αληθινή και γνήσια Πίστη τους , η Αγία ζωή τους και η κατά Θεόν Πορεία πάνω στις αξίες της Πίστεως και της Πατρίδας …

Ο Θεοχάρης και Ο Απόστολος σαν μεγαλύτεροι Αδελφοί , μετά τον θάνατο των γονέων τους φρόντισαν τον μικρότερο αδελφό τους Κωνσταντίνο ,

όταν ανδρώθηκε φρόντισαν να νυμφευθεί με την Σωσσάνη , απέκτησαν δύο γιους , τον Γεώργιο και τον Θεοχάρη …

Αποκατέστησαν τον αδελφό τους στο πατρικό τους σπίτι , αποσύρθηκαν σε ένα μικρό σπιτάκι κοντά στο Ναό Της Αγίας Σοφίας απαρνηθέντες τα εγκόσμια ,

Τα δύο Αδέλφια ρίχνονται με θάρρος και γενναιότητα σε μεγάλους Ασκητικούς αγώνες …

Η Αδιάλειπτη Προσευχή , η Μελέτη του Λόγου Του Θεού , η ολονύκτια στάση , η ψυχοτρόφος Νηστεία , η σιωπή , η Εγκράτεια , η Μετάνοια

και η ολόθερμη Αγάπη προς Τον Θεό ήταν η καθημερινή Τους πράξη και ζωή …

Η τροφή Τους ήταν λιτή αποτελούμενη από ψωμί και νερό που έπιναν μετά τη δύση του ηλίου , μερικές φορές έτρωγαν και λίγα φρούτα , ενώ δεν είχαν Μοναχικό σχήμα έκαναν

και τηρούσαν με ακρίβεια τον Κανόνα του Μεγαλόσχημου Μοναχού , Κοινωνούσαν Των Αχράντων Μυστηρίων μία φορά την εβδομάδα …

Ακολουθούσαν τη ζωή και το παράδειγμα Των Πατέρων και Ασκητών της εποχής Τους , το Πνεύμα των οποίων πέρασε σε Αυτούς και με την Διδασκαλία Του Αγίου Κοσμά Του Αιτωλού ,

από το μικρό σπιτάκι Τους δεν έβγαιναν παρά μόνο όταν είχαν απόλυτη ανάγκη και όταν η αγάπη προς τον πλησίον Τους , υποχρέωνε σε Διακονία και προσφορά …

Ο Θεοχάρης Δίδασκε τα πρώτα γράμματα στο μικρό Εκκλησάκι Της Παναγίας Της Κασσοπίτρας - Κασσιόπης μέχρι το 1818 μ.Χ. ,

έπλαθε κυρίως την ψυχή τους ποτίζοντας τα με το καθάριο νερό της Πίστεως και Του Ευαγγελίου , ανάβοντας μέσα Τους την αγάπη προς την έρμη και δούλα Πατρίδα …

Δεν είναι τυχαίο ότι από Αυτόν βγαίνει ένας σπουδαίος Μαθητής , ο Εθνεγέρτης και Αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας , ο εκ Κομποτίου Νικόλαος Σκουφάς ,

σημαντικό το έργο του , μεγάλη η Πνευματική ωφέλεια του λαού της Άρτας από τις Θεόπνευστες ομιλίες του στο Μονύδριο Των Αγίων Αναργύρων …

Ο Θεοχάρης προσέφερε αφιλοκερδώς και ακούραστα τις υπηρεσίες Του στην Μητρόπολη Άρτας , όταν Αρχιερατικός Επίτροπος ήταν ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Θεοτοκίου Βενέδικτος ,

Ο μεγαλοπρεπής και Ελεήμων , εκτιμώντας την μεγάλη αυτή και Αγία προσωπικότητα Τον κάλεσε να εργαστεί ως γραμματέας Του …

Παρά το φόρτο και τον κόπο της εργασίας αυτής , ουδέποτε παραπονέθηκε και αρνήθηκε κάτι , παρά μόνο σε περιπτώσεις διαζυγίου, αφορισμού και τιμωρίας Ιερέα ,

η Αγία Του ψυχή και η συνείδηση Του δεν το άντεχε , προσποιούνταν τον άρρωστο και κατέφευγε στο αγαπητό Του Κελί , όπου έβρισκε παρηγοριά στην Προσευχή Του Ιησού και στις πολυάριθμες Μετάνοιες …

Ο Βενέδικτος κατάλαβε ότι Ο Θεοχάρης δεν ήταν για αυτή τη δουλειά , Τον απάλλαξε από τα καθήκοντα Του δίνοντας Του χρόνο για Προσευχή και Μελέτη του Λόγου Του Θεού και Των Αγίων Πατέρων ,

στην Ασκητική αυτή πορεία , συνοδοιπόρος και Συν Ασκητής Του ήταν Ο Άγιος Απόστολος Αδελφός κατά σάρκα …

Οι Αυτάδελφοι συμπαραστάθηκαν δυναμικά στον λαό της Άρτας , κατά τη διάρκεια των μεγάλων και θανατηφόρων επιδημιών πανώλης - πανούκλας ,

η πρώτη στις 2 Μαΐου του 1816 μ.Χ. και η δεύτερη το 1823 μ.Χ. …

Νυχθημερόν κλεισμένοι στο Ερημητήριο Τους Προσεύχονταν μέχρι που Ο Θεός και διά Πρεσβειών Του Αγίου Βησσαρίωνος , Του οποίου την Κάρα έφεραν και Λιτάνευσαν , απομάκρυναν το θανατικό ,

με την στάση Τους Οι Άγιοι Αυτάδελφοι έδωσαν δύναμη και κουράγιο στους κατοίκους της πόλης , οι οποίοι πλέον με πολύ σεβασμό Τιμούσαν Αυτούς …

Ο Θεοχάρης Προ γνωρίζει την ώρα του Θανάτου , παρακαλεί Τον Αυτάδελφο Του και συναθλητή Απόστολο να ειδοποιήσει τον Ιερέα να έλθει να Τον Κοινωνήσει ,

ο Ιερέας με θλίψη και σεβασμό και με Ιδιαίτερη Ευλάβεια Τον Κοινωνεί για τελευταία φορά Τα Άχραντα Μυστήρια …

Δίνει τις τελευταίες οδηγίες και επιθυμίες Του στον ἁπλοῦν καὶ ἀκέραιον τῇ ψυχῇ Ἀπόστολον ,

Τον παρακαλεί να συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο την ίδια φιλόθεη και φιλάνθρωπη Ασκητική ζωή …

Επιθυμία Του ήταν στην Κηδεία Του να παραστεί ο Μητροπολίτης Άρτας , να Ενταφιασθεί στον Ναό Των Αγίων Αναργύρων και ουδέποτε να γίνει Ανακομιδή Των Λειψάνων Του ,

την οικεία Του δωρίζει στον Ιερό Ναό Της Αγίας Σοφίας , όπου Εφημέρευε ο πατέρας Του και όπου εκεί Ο ίδιος είχε τις πρώτες και σημαντικές Πνευματικές Του εμπειρίες …

Η Αγγελία του Θανάτου Του Όσιου Θεοχάρη έγινε την Μεγάλη Παρασκευή του 1828 μ.Χ. , προκάλεσε οδύνη και θλίψη στον λαό Της Άρτας ,

που με σεβασμό και Ευλάβεια έτρεξαν άπαντες στην Εξόδιο Ακολουθία Του , στην οποία χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Άρτας Νεόφυτος …

Ο Νεόφυτος με λόγια απλά και συγκινητικά εκφώνησε Επικήδειο λόγο , ανέφερε τις Αρετές , την Πίστη και την Ασκητική ζωή Του Θεοχάρη ,

προέτρεψε τους Πιστούς να Μιμηθούν την Αγία Του ζωή …

Ο ίδιος ευχήθηκε για τον εαυτό του να τύχει τέτοιας μεγάλης Ευλογίας και να πεθάνει τέτοια μεγάλη μέρα ,

Πραγματικά την επόμενη χρονιά , το 1829 μ.Χ. , την Μεγάλη Παρασκευή εξεδήμησε προς Κύριον ο σεμνός αυτός Ιεράρχης ...

Στην κηδεία Του Όσιου Θεοχάρη συνέβησαν Εξαίσια και μεγάλα Θαύματα ,

οι τέσσερις Λαμπάδες του Νεκροκρέβατου κατά την Νεκρική Πομπή ενώ ήταν σβησμένες , Άναψαν και Άρρητη Ευωδία σκόρπισε το Άγιο Σκήνωμα Του …

Η Ευωδία Πλημμύρισε και τον Ναό Των Αγίων Αναργύρων αλλά και το μικρό σπιτάκι που ζούσε Ο Άγιος , άλλη Μαρτυρία αναφέρει ,

ότι κατά την ώρα της Εξοδίου Ακολουθίας , άναψαν από μόνα τους τα Κεριά του πολυελαίου Των Αγίων Αναργύρων , Θαύμα και Πιστοποίηση από Τον Θεό Της Αγίας και Φωτεινής ζωής Του …

Ο Άγιος Ενταφιάσθηκε στο Κοιμητήριο Των Αγίων Αναργύρων , στο χώρο μπροστά από την είσοδο της νότιας πλευράς του Ναού ,

το 1866 μ.Χ. ο Ηγούμενος Ιερομόναχος Κορνήλιος , ανακαίνισε το Μονύδριο …

Βρήκε στο χώρο αυτό μια πλάκα σκεπασμένη που έλεγε , την χαριτόβρυτον αὐτοῦ κάραν πνέουσαν ἄρρητον εὐωδίαν ,
Την Προσκύνησε Ευλαβικά , Την κάλυψε όπως αρχικά ήταν ,

σεβόμενος την Επιθυμία Του Αγίου , Έτσι ο χώρος της Ταφής Του Αγίου παραμένει μέχρι σήμερα απείρακτος …

Ο Απόστολος συνέχισε να ζει , σύμφωνα με τις τελευταίες υποθήκες του Αδελφού Του , Μοναχικά , Ασκητικά , φιλάνθρωπα και Εκκλησιαστικά ,

φρόντιζε να συν παρίσταται στους πάσχοντας συνανθρώπους …

Η Ελεημοσύνη προς όλους ήταν υποδειγματική , κοντά Του ήταν οι κατατρεγμένοι , τα ορφανά και οι φτωχοί , όλοι έβρισκαν παρηγοριά και ελπίδα ,

όταν και Ο ίδιος προ είδε το Τέλος Του παρακάλεσε τον αδελφό Του να Ταφεί χωρίς Τιμές στο Κοιμητήριο Της Αγίας Σοφίας …

Ο Όσιος Απόστολος Παρέδωσε την ψυχή Του στον Κύριο το 1845 μ.Χ. ,

Το Λείψανο Του Ενταφιάσθηκε στο Κοιμητήριο Της Αγίας Σοφίας στο χώρο πίσω από το Ιερό Βήμα του Ναού …

Τρείς μέρες μετά τον Θάνατο Του , Ευσεβείς γυναίκες πήγαν στον Τάφο να ρίξουν νερό και να τον καλλωπίσουν , Έκπληκτες βρέθηκαν μπροστά σε ένα απρόσμενο θέαμα ,

Βρήκαν ἐκφυὲν εἰς τὸ μέσον τοῦ τάφου πρωτοφανὲς θαυμάσιον ἄνθος ἐκπέμπον ἄρρητον εὐωδίαν , πράγμα που Φανέρωνε εκ Θεού την Αγιότητα Του ...

Η Μνήμη Των Οσίων Αυταδέλφων παρέμεινε ανεξάλειπτη στους κατοίκους της πόλεως της Άρτας ,

οι οποίοι από την ημέρα του Θανάτου Τους , Τους Τιμούσαν ως Αγίους Μνημονεύοντας Τους κατά την Τετάρτη Της Διακαινησίμου Εβδομάδος , Πάσχα …

Με τις ενέργειες του αειμνήστου Ιερέως Σταύρου Παπαχρήστου , Εφημερίου του Ιερού Ναού Της Αγίας Σοφίας , Καθιερώθηκε Επίσημα η Γιορτή Τους ,

Η Μνήμη Τους Τελείται Πάνδημα και Μεγαλόπρεπα Την Κυριακή Των Μυροφόρων στον Ιερό Ναό Της Αγίας Σοφίας …….

Απολυτίκιο …

Τῶν κλεινῶν αὐταδέλφων τὴν δυάδα τιμήσωμεν , τὸν θεοειδῆ Θεοχάρην καὶ τὸν σύμπνουν ̓Απόστολον , ὁσίαν γὰρ ἀνύσαντες ζωήν , ̔Αγίων ἠριθμήθησαν χοροῖς , καὶ πρεσβεύουσιν ἀπαύστως ὑπὲρ ἡμῶν , τῶν ἐκβοώντων πάντοτε , δόξα τῷ στεφανώσαντι ὑμᾶς , δόξα τῷ ἁγιάσαντι , δόξα τῷ δοξασθέντι δι ̓ ὑμῶν , ἐσχάτοις ἔτεσιν …….