Αγία Θωμαΐς από την Λέσβο

3 Ιανουαρίου …

Αγία Θωμαΐς από την Λέσβο ...

Θλίψεσι πολλαῖς Θωμαῒς λαμπρυνθεῖσα ,
Δόξης ἀῤῥήτου παρὰ Χριστοῦ μετέσχε ,
Τριτάτῃ Θωμαΐδα πινυτόφρονα* ἀείδειν θέμις ...

Η Αγία Θωμαΐς γεννήθηκε στην Λέσβο το 910 μ.Χ. ,

οι γονείς Της Μιχαήλ και Καλή , ήταν Ευσεβέστατοι , έντιμοι και ευκατάστατοι ...

Οι γονείς την στέρηση παιδιού την αντιμετώπιζαν πενθούντες , με την ελπίδα ότι θα αποκτούσαν παιδί , δεν έπαυσαν να Προσεύχονται ,

Η Παναγία με Θείο Όνειρο , προειδοποίησε την Καλή , ότι όχι μόνο θα αποκτούσε παιδί , αλλά ότι αυτό θα ξεχώριζε , σε πλούτο Χαρισμάτων και Αγιότητα ...

Απόκτησαν κόρη , Την ονόμασαν Θωμαΐδα , που καθώς μεγάλωνε , ξεχώριζε για τα Χαρίσματα που είχε και την ομορφιά Της , Εκείνη δεν είχε καμιά διάθεση για γάμο , απεναντίας Θαύμαζε την Μοναστική ζωή ,

πειθαρχώντας στην θέληση και επιθυμία των γονιών Της , παντρεύτηκε το 934 μ.Χ. , σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών τον Στέφανο , που έγινε για Αυτήν ακάνθινος στέφανος για όλη τη ζωή Της ...

Ήταν τόσο καλή , τόσο Ενάρετη , ώστε Την ήξεραν όλοι σαν Υπόδειγμα συζύγου , υπέφερε από την βάναυση συμπεριφορά , του βαρβάρου συζύγου Της , που καθημερινά έβρισκε ευκαιρία ,

να Την πληγώνει στο σώμα και στην ψυχή , με ξυλοδαρμούς , ραπίσματα , κλωτσιές , ακόμα και στο στόμα Της , να Την καίει και να της ανοίγει πληγές , σε όλο Της το σώμα ...

Από την Μυτιλήνη έφυγαν , κατοίκησαν στην Κωνσταντινούπολη , μετακόμισαν και οι γονείς Της , εγκαταλείποντας την μεγάλη περιουσία τους , αντιμετωπίζοντας πολλές στερήσεις ,

μετά τον θάνατο του πατέρα Της , η μητέρα Της πήγε στο Μοναστήρι το γνωστό με το όνομα τα Μικρά Ρωμαίου , το οποίο ήταν μεταξύ της πύλης της Σηλυβρίας και της πύλης του Πολυανδρίου , επί του εβδόμου λόφου της Κωνσταντινούπολης , εκεί έγινε Μοναχή , αργότερα έγινε Ηγουμένη ...

Το δράμα Της Θωμαΐδος κορυφώθηκε , η συμπεριφορά του συζύγου Της , γινότανε από μέρα σε μέρα χειρότερη ,

αντιμετώπιζε όλη αυτή την μαρτυρική κατάσταση με την Προσευχή , την Υπομονή , την Αγαθοεργία ,

σύντομα η Πίστη και η Αγιότητα Της Ευλογήθηκε από Τον Θεό , Της έδωσε Την Χάρη να κάνει Θαύματα …

Όταν ζητούσε με τις Θερμές Προσευχές Της , Την Βοήθεια Του Κυρίου για ανθρώπους που υπέφεραν , αναφέρονται δέκα τέσσερα Θαύματα ,

που έγιναν με την Προσευχή Της Θωμαΐδος στην Κωνσταντινούπολη , Θεραπεύει έναν δαιμονισμένο , έναν παράλυτο , έναν άρρωστο με καρκίνο και άλλους ...

Έπειτα από δέκα χρόνια μαρτυρικής συζυγικής ζωής ,

Πέθανε Η Αγία Θωμαΐς σε ηλικία τριάντα οκτώ ετών ,

Ενταφιάστηκε στην γυναικεία Μονή , την καλούμενη τα Μικρά Ρωμαίου , όπου είχε Μονάσει και είχε Ταφή η μητέρα Της …

Σαράντα ημέρες μετά Την Ταφή Της , Το Ιερό Λείψανο Ανακομίστηκε ,

Αποτέθηκε σε Λάρνακα εντός του Ναού της Μονής ,

Ήταν ακέραιο , στα τίμια Χέρια Της , διακρίνονταν οι ακκισμοί του συζύγου Της , Ο Τάφος Της και Το σεπτό Λείψανο Της Αγίας Θωμαΐς , έγιναν Πηγή Θαυμάτων ...

Ο δαιμονισμένος Κωνσταντίνος που πλησίασε Τον Τάφο Της Θεραπεύεται ,

ο παράλυτος Ευτυχιανός ονομαζόμενος , που Προσευχήθηκε και άγγιξε Τον Τάφο Της στάθηκε στα πόδια του ,

Μοναχή με φοβερούς πόνους , στο κεφάλι Θεραπεύεται …

Άνθρωπος με επιληψία , βρίσκει την υγεία του ,

ψαράς βρίσκει τα χαμένα δίχτυα του , στην θάλασσα γεμάτα ψάρια ,

γυναίκα με φοβερούς πόνους στα σπλάγχνα της , Θεραπεύεται και από Ευγνωμοσύνη χτίζει πάνω στον Τάφο Της Αγίας Θωμαΐς, μεγαλοπρεπή αψίδα …

Τελευταίο Θαύμα , Αναφέρεται η Θεραπεία του συζύγου Της ,
που μετά τον Θάνατο Της προσέκρουσε δαίμονι χαλεπώ ,

έγινε δηλαδή δαιμονισμένος , τότε τον έδεσαν με αλυσίδες και τον οδήγησαν στον Τάφο Της Αγίας Θωμαΐς , όπου Θεραπεύτηκε ...

Το Τίμιο Σκήνωμα Της απωλέσθηκε κατά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. ,

Αρχικά η Μνήμη Της Αγίας Θωμαΐς , Εορταζόταν την 1η Ιανουαρίου …

Από τον 10ο Αιώνα μ.Χ. , Ο Εορτασμός Της Μνήμης Της μετατέθηκε στις 3 Ιανουαρίου , διότι η ημέρα Της Κοιμήσεως Της ,

συνέπιπτε με Την Εορτή Της Περιτομής Του Κυρίου

και Την Εορτή Του Μεγάλου Βασιλείου , δεν ήταν πρόσφορη για τον Πανηγυρισμό Αυτής ...

Ακολουθία Της Αγίας Θωμαΐς , Συνέταξε ο Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ,

Υμνογράφος Της μεγάλης Του Χριστού Εκκλησίας , στο Άγιον Όρος το 1967 μ.Χ. με την μέριμνα του Αειμνήστου Μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιακώβου Κλεομβρότου …….

Απολυτίκιο ...

Τάς θλίψεις τοῦ βίου σου , ὡς προσφορὰν λογικήν , Χριστῷ προσενένκασα , τὴν τῶν θαυμάτων ἰσχύν , Ὁσία , ἀντείληφας , Ὅθεν ὡς συζυγίας , ὑποτύπωσιν θείαν , μέλπομεν Θωμαΐς σε , καὶ πιστῶς σοι βοῶμεν Χαῖρε τῆς νήσου Λέσβου, σεμνὸν ἐγκαλλώπισμα .......