Όσιος Αντώνιος Ο Νέος Ο Θαυματουργός Ἀντώνιον δὲ τὸν Νέον ποῦ τακτέον, Εἰ μὴ παρ᾿αὐτῷ τῷ πά

17 Ιανουαρίου ...

Όσιος Αντώνιος Ο Νέος Ο Θαυματουργός …

Ἀντώνιον δὲ τὸν Νέον ποῦ τακτέον ,
Εἰ μὴ παρ᾿αὐτῷ τῷ πάλαι Ἀντωνίῳ …

Ο Όσιος Αντώνιος καταγόταν από Ευσεβείς πλούσιους γονείς ,

έζησε τον 9ο μ.Χ. Αιώνα ...

Νέος έγινε Μοναχός στην σκήτη της Βέροιας , κοντά στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα , οι Πνευματικοί Του Αγώνες κράτησαν είκοσι χρόνια στη Σκήτη ,

όταν ήταν Πνευματικά ώριμος , με την Ευχή του Ηγουμένου της Σκήτης , αποσύρθηκε σε σπήλαιο , όπου έζησε πενήντα τέσσερα χρόνια Ασκητικών Γυμνασμάτων …

Μοναδικές απολαύσεις Του Ο Αντώνιου ήταν η Εγκράτεια και η εξαντλητική Νηστεία , με την οποία κατανικούσε τα πάθη του σώματος , έτρωγε μόνο μία φορά την εβδομάδα , λίγα χόρτα που φύτρωναν γύρω από το σπήλαιο Του ,

αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό , την υπερηφάνεια , με την οποία προσπαθούσε ο διάβολος να Τον παρασύρει στην πτώση …

Προσπαθώντας ο πονηρός , να πραγματοποιήσει τον στόχο του , εμφανιζόταν στον Αντώνιο πολλές φορές , άλλες φορές για να Τον τρομάξει και να σταματήσει τους Πνευματικούς Του Αγώνες ,

άλλοτε καλοπιάνοντας Τον και επαινώντας Τον για να Τον ρίξει στην υπερηφάνεια …

Ο διάβολος εμφανίστηκε μέσα στο σπήλαιο , που έμενε Ο Αντώνιος , ως άγγελος φωτός επαινώντας Τον για τις αρετές Του ,

έχοντας πείρα , από τις πονηριές του διαβόλου , τον απέκρουσε για πολλοστή φορά , ενώ αυτός διαλυόταν με ισχυρό θόρυβο , Θείο Φως Τον κάλυψε και Πλημμύρισε το σπήλαιο …

Η Χάρη Του Θεού σκέπασε από τότε τον εκλεκτό Ασκητή , η φήμη Του Διαδόθηκε , πλήθη λαού προσέτρεχαν προς Αυτόν για να πάρουν Την Ευλογία Του ,

Ο Αντώνιος επιθυμούσε και επεδίωκε να απολαύσει την απόλυτη Ησυχία , αυτή που ανεβάζει τον άνθρωπο προς Τον Θεό …

Θέλοντας να αποφύγει τους πολλούς επισκέπτες , που Του στερούσαν την γλυκύτητα της Ησυχίας και της απρόσκοπτης Αφοσιώσεως στο Θεό ,

εγκατέλειψε το σπήλαιο Του , αποσύρθηκε σε έναν ερημικό τόπο , κοντά στο ποτάμι , εκεί ζούσε μέσα στις λόχμες , υπομένοντας για Χάρη Του Θεού τον καύσωνα της ημέρας και το ψύχος της νύκτας …

Η ταλαιπωρία της μακροχρόνιας και Αυστηρής Ασκήσεως Τον καταπόνησαν , αναγκάσθηκε να επιστρέψει στο σπήλαιο , στο οποίο είχε ζήσει τα πρώτα χρόνια ,

εκεί δεχόταν , μέχρι τα βαθιά Του γηρατειά , τις επισκέψεις των Πιστών …

Όταν κατάλαβε , ότι εγγίζει το Τέλος Του , πριν από την Εορτή Των Χριστουγέννων , παρακάλεσε τους Ευσεβείς Χριστιανούς που Τον επισκέπτονταν , να Τον αφήσουν μόνο Του ,

ειδοποίησε έναν Ιερέα , να Κοινωνήσει Τα Άχραντα Μυστήρια , για τελευταία φορά , ως Εφόδιο ζωής Αιωνίου …

Ξάπλωσε στο έδαφος , Έψαλε Ύμνους , Ο Όσιος Αντώνιος σταύρωσε τα χέρια Του και Παρέδωσε Το Πνεύμα Του στα Χέρια Του Θεού ,

δεκαέξι ημέρες παρέμεινε , Νεκρός μέσα στο σπήλαιο Του , Φως έλαμπε πάνω από Το Λείψανο Του …

Ένας κυνηγός ανέβηκε στο βουνό , όπου ήταν το σπήλαιο Του για να κυνηγήσει , από τα γαβγίσματα των σκύλων και από ένα χέρι που φαινόταν επάνω από το σπήλαιο , τους καλούσε προς το μέρος Του , ανακάλυψαν οι κυνηγοί ,

Τον Όσιο Αντώνιο Πλημμυρισμένο από Το Θείο Φως , Αλώβητο Γεμάτο από Ευωδία …

Ειδοποίησαν τον Αρχιερέα της πόλης , ο οποίος συγκέντρωσε Κλήρο και λαό , με λαμπάδες και Μύρα έφθασαν στο σπήλαιο ,

η Εκκλησία Τιμώντας Τον , Τον ονόμασε Νέο , σε σχέση με Τον παλαιότερο Διδάσκαλο της ερήμου Άγιο Αντώνιο Τον Μέγα …

Ο Όσιος Αντώνιος Κοιμήθηκε με Ειρήνη , σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών ,

Ετάφη στον προαύλιο χώρο , Του Ιερού Ναού Παναγίας Καμαριωτίσσης , στην Βέροια , εκεί που βρισκόταν η Πατρική οικία Του Οσίου Αντωνίου Του Νέου ,

μετά την Ανακομιδή Του Λειψάνου Του , Τοποθετήθηκε σε Λάρνακα μέσα στον Ιερό Ναό Παναγίας Καμαριωτίσσης , όπου άρχισε να Τιμάται Ο Όσιος , ως Πολιούχος της Βέροιας …

Τον 19ο Αιώνα μ.Χ. , οι κάτοικοι της Βέροιας , ανήγειραν Ναό Του Οσίου Αντωνίου Του Νέου ,

Τα Ιερά Λείψανα Του Αγίου , Βρίσκονται στον ομώνυμο Ναό Βέροιας ,

Απότμημα Του Ιερού Λειψάνου Του Αγίου , Βρίσκεται και στην Μονή Κύκκου Κύπρου …….

Απολυτίκιο …

Μέγα καύχημα , καὶ πολιοῦχον , σὲ πλουτίσασα πόλις Βεροίας , θεοφόρε παμμάκαρ Ἀντώνιε , τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχει ἑκάστοτε , προσπτυσσομένη τὴν πάντιμον Κάραν σου ,
Πάτερ Ὅσιε , Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε , δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος …….