Όσιος Μαρτινιανός

13 Φεβρουαρίου …

Όσιος Μαρτινιανός …

Μαρτινιανός , σαρκικὴν σβέσας φλόγα ,
Φεύγει τελευτῶν μὴ τελευτῶσαν φλόγα ,
Ἐν τριτάτῃ δεκάτῃ δέμας ἐξέδυ Μαρτινιανός ...

O Όσιος Μαρτινιανός καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης , έζησε στα χρόνια του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μικρού στις αρχές του 5 ου μ.Χ. Αιώνα ...

Από μικρός Ποθούσε τον Βίο της Άσκησης και της Αφοσίωσης , σε ηλικία 18 ετών αποσύρθηκε στο όρος του Κιβωτού , Ζούσε Ασκούμενος στην Προσευχή και την Νηστεία , γυναίκα αμαρτωλή εμφανίστηκε με δολιότητα στην θύρα του Κελιού Του Αγίου , παρακαλούσε να την δεχθεί για διανυκτέρευση στο Κελί διότι έχασε όπως έλεγε τον δρόμο και κινδύνευε να κατασπαραχθεί από τα θηρία κατά την διάρκεια της νύχτας ...

Ο Άγιος Ενεργώντας με Φιλανθρωπία την φιλοξένησε στο εξωτερικό μέρος του Ερημητηρίου Του , αυτή ποικιλοτρόπως προκαλούσε Τον Άγιο , Ο Γενναίος Του Χριστού Αθλητής έριξε Τον Εαυτό Του , η γυναίκα που έβλεπαν τα μάτια της μόνο την διαφθορά , ανέβλεψαν για πρώτη φορά Μετανόησε , έγινε Μοναχή με το όνομα Παύλα και σώθηκε ζώντας Οσιακά στην Βηθλεέμ ...

Η Φήμη Του Μαρτινιανού εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη τη γύρω περιοχή , με αποτέλεσμα να συρρέουν στο Κελί Του πλήθος κόσμου που ζητούσε Παρηγοριά και τις Συμβουλές Του , πήγαιναν γυναίκες και κόρες , ζητώντας Στήριγμα κατά των καταιγίδων και Ασπίδα κατά των πειρασμών της ζωής ...

Ο Μαρτινιανός Τελώντας Το Έργο Του Πνευματικού , πήγε σε πολλά μέρη , κατέληξε σε Ησυχαστήριο έξω από την Αθήνα , συχνά έλεγε Τα Λόγια Των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου , ότι ο Διάβολος περιέρχεται σαν θηρίο και ζητά ποιον να καταπιεί , οφείλουμε να προφυλαγόμαστε από τις επιθέσεις του και να είμαστε έτοιμοι πάντοτε για να τον αποκρούσουμε ...

Πέθανε σε βαθιά γεράματα στο Ερημητήριο Του τον 6 ο Αιώνα μ.Χ. ,
Η Σύναξη Του Οσίου Ετελείτο στο Αποστολείο Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου , που ήταν κοντά στην Μεγάλη Εκκλησία …….

Απολυτίκιο …

Τήν φλόγα τῶν πειρασμῶν , δακρύων τοῖς ὀχετοῖς , ἐναπέσβεσας Μακάριε , καί τῆς θαλάσσης τά κύματα , καί τῶν θηρῶν τά ὁρμήματα , χαλινώσας ἐκραύγαζες· Δεδοξασμένος εἶ Παντοδύναμε , πυρός καί ζάλης ὁ σώσας με …….