Ο Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας

28 Αυγούστου ...

Ο Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας ...

Φήσεις τὸ ῥητὸν καὶ θανών , Μωσῆ μέλα ,
Ἄνθρωπος ὄψιν , καὶ Θεὸς τὴν καρδίαν ,
Θάψαν ἐν εἰκάδι Μωσῆν ὀγδόῃ Αἰθιοπῆα ...

Ο Μωυσής ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου πλούσιου κτηματία , είχε χαρακτήρα σκληρό και δύστροπο , καθημερινά δημιουργούσε πολλά προβλήματα , ώσπου το αφεντικό του αγανάκτησε

και Τον πέταξε στον δρόμο , βρήκε καταφύγιο σε μια ληστοσυμμορία …

Με την τεράστια σωματική Του δύναμη δεν άργησε να επιβληθεί και να γίνει o Αρχηγός της , κυνηγημένος από τα όργανα της εξουσίας για τα πολλά Του εγκλήματα ,

πήγε να κρυφτεί βαθιά στην έρημο , όπου ζούσαν οι πιο ονομαστοί Ασκητές ...

Η συναναστροφή Του με Τους Αγίους , Τον έκανε σιγά - σιγά να ημερεύει , Τον Επισκίασε η Χάρης Του Θεού , γιατί η Μετάνοια είναι ώρα Χάριτος , μαλάκωσε η καρδιά Του , Μετανόησε πραγματικά και ζήτησε την Λύτρωση ,

η αλλαγή Του ήταν ριζική , σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε στα μέτρα των μεγάλων Πατέρων της ερήμου , μετά το Βάπτισμα , Αξιώθηκε να Λάβει και την Χάρη της Ιεροσύνης ...

Σε ηλικία εβδομήντα πέντε ετών Ο Όσιος Μωυσής έφυγε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή , με τρόπο βίαιο και Μαρτυρικό ,

ειδωλολάτρες ληστές εισέβαλαν στο σπήλαιο που Ασκήτεψε και Τον σκότωσαν με μαχαίρια …

Στο σημείο αυτό επαληθεύθηκε για άλλη μια φορά , Ο Λόγος Του Χριστού προς Τον Απόστολο Πέτρο , Πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται ,

δηλαδή , οι δύο μεγάλες Αρετές που Τον κοσμούσαν ήταν , η Αληθινή Μετάνοια και η βαθιά ταπείνωση ...

Μέχρι την τελευταία Του αναπνοή , έκλαιγε πικρά για τις αμαρτίες Του , θεωρούσε τον εαυτό Του κατώτερο , όχι μόνο από τους ανθρώπους , αλλά και από αυτήν την άλογη κτίση , η συναίσθηση της αμαρτίας ημών είναι μέγα Δώρο του Ουρανού ,
μεγαλύτερο και της Οράσεως Των Αγγέλων ,

η Μετάνοια είναι Ανεκτίμητο δώρο προς την ανθρωπότητα , δια της Μετάνοιας συντελείται η Θέωσις ημών , τούτο είναι Γεγονός Ασυλλήπτου μεγαλείου …

Ο Μωυσής Αξιοποίησε κατά τον καλύτερο τρόπο , το Ανεκτίμητο αυτό Δώρο και έφθασε στην Θέωση και στην Όραση Του Θεού ,
αρκετά περιστατικά από τον Βίο και την πολιτεία Του ,

Φανερώνουν την ριζική αλλαγή του τρόπου της ζωής Του , αυτό σημαίνει Μετάνοια , αλλαγή τρόπου σκέψης και τρόπου ζωής …

Αξίζει να Αναφέρουμε ένα από αυτά ,

Τέσσερις ληστές παλιοί σύντροφοι Του , μπήκαν στην καλύβα Του για να την ληστέψουν , χωρίς να φαντάζονται ποιόν μπορούσαν να βρουν μέσα , όταν Τον είδαν σάστισαν , Εκείνος με μεγάλη ευκολία τους έπιασε , τους έδεσε και τους οδήγησε στην Συνάθροιση των Γερόντων ,

τους ρώτησε να Του πουν τι πρέπει να κάνει με τους ληστές , λέγοντας συγχρόνως , σε μένα δεν αρμόζει πια να τιμωρήσω άνθρωπο , όταν τα άκουσαν αυτά οι ληστές Εξομολογήθηκαν , Μετανόησαν και έγιναν Μοναχοί ...

Άλλο χαρακτηριστικό περιστατικό που Φανερώνει την ταπείνωση Του Οσίου , είναι το ακόλουθο ,

Την ημέρα που Τον Χειροτονούσε Πρεσβύτερο ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και μάλιστα την ώρα που Του φορούσε τα Ιερά Άμφια , Του είπε φιλικά ότι έγινε λευκός σαν περιστέρι ,
Ο Μωυσής ρώτησε ταπεινά αν κρίνει από το εξωτερικό η το εσωτερικό , επειδή και τα Άμφια ήταν λευκά , τότε θέλοντας να Τον Δοκιμάσει αν έχει πραγματική ταπείνωση , είπε κρυφά στους Κληρικούς να Τον διώξουν από το Σκευοφυλάκιο ...

Όταν παρουσιάστηκε εκεί μετά την Θεία Λειτουργία , Τον έδιωξαν βρίζοντας τον , Ο Μωυσής έφυγε αμέσως χωρίς καμιά αντιλογία , ένας από αυτούς Τον ακολούθησε κρυφά για να δει αν του κακοφάνηκε ,

τότε Τον άκουσε να μονολογεί μεμφόμενος τον εαυτό Του , καλά σου κάνανε , σποδόδερμε μελανέ , αφού δεν είσαι άνθρωπος , τί γυρεύεις με τους ανθρώπους ...

Η Ορθόδοξη Εκκλησία με τον τρόπο ζωής που προσφέρει Μεταμορφώνει , μετασκευάζει τα τσακάλια και τους λύκους , σε πρόβατα και αρνιά άκακα ,

μεταβάλλει τους υπερήφανους σε ταπεινούς , τους πόρνους και μοιχούς σε σώφρονες , τους φονιάδες , τους τρομοκράτες και τους ληστές σε Όσιους .......

Απολυτίκιο ...

Τῶν παθῶν καταλείψας Πάτερ τὴν Αἴγυπτον , τῶν ἀρετῶν ἐν τῷ ὄρει ἀνῆλθες πίστει θερμή , τὸν Σταυρὸν τὸν τοῦ Χριστοῦ ἄρας ἐπ' ὤμων σου , καὶ δοξασθεῖς περιφανῶς τύπος ὤφθης Μοναστῶν , Μωσῆ Πατέρων ἀκρότης , μεθ' ὧν ἀπαύστως δυσώπει ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν .......