Σύναξη Της Παναγίας Της Τροοδίτισσας, στην Κύπρο

15 Αυγούστου …

Σύναξη Της Παναγίας Της Τροοδίτισσας , στην Κύπρο …

Η Ιερά Μονή Της Τροοδιτίσσης κατέχει εξέχουσα θέση μεταξύ των Κυπριακών Μονών , όχι μόνο για την αξιοθαύμαστη φυσική ωραιότητα η οποία την περικοσμεί , αλλά και για την αξιόλογη παλαιότητα της ...

Κτισμένη ψηλότερα από όλες τις Μονές του Νησιού , 1370 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας , βασιλεύει μέσα στην τερπνότατη πευκοσκεπή αγκάλη του Τροόδους , του αγέρωχου αυτού Κυπριακού Ολύμπου , για αυτό έχει ονομαστεί Τροοδίτισσα ...

Παράδοση και Ιστορία προσφέρουν αδιασάλευτη στήριξη στην σεβαστή αρχαιότητα της Μονής , άρχισε το θείον έργο της ως Ασκητικό σπήλαιο , μέσα στην φρικτή καταιγίδα της εικονομαχίας και των αραβικών επιδρομών , το συνέχισε επί αιώνες ως σεβάσμιο οργανωμένο κέντρο Μοναχικής άθλησης και γενικότερης Εκκλησιαστικής και εθνικής δράσης ...

Η Τροοδίτισσα έχει δείξει αδάμαστη αντοχή σε κάθε εναντιότητα , επέζησε μέσα από την Φραγκική καταδυνάστευση , υπερενίκησε τον διαλυτικό φανατισμό της Τουρκικής αλλοδοξίας και με επαινετή ευστάθεια συνεχίζει τον καλό αγώνα της Μοναστηριακής παράδοσης , η παράδοση Αναφέρει ότι Μοναχός είχε μαζί του μία Εικόνα Της Παναγίας , που αργότερα ονομάστηκε Τροοδίτισσα , κατέφυγε στο Ακρωτήρι της Λεμεσού στην Μονή του Αγίου Νικολάου το 762 μ.Χ. , ο Μοναχός έμεινε στην Μονή 25 χρόνια , δηλαδή μέχρι το 787 μ.Χ. ...

Ο Ασκητής αποχαιρέτησε τους Μοναχούς του Αγίου Νικολάου , κρατώντας καλά τυλιγμένο Τον Ιερό του Θησαυρό , ξεκίνησε κατευθυνόμενος προς το μυστηριώδες Φως , το οποίο Έλαμπε στην πλαγιά του Κυπριακού Ολύμπου , κάτω από την ασφαλή οδηγία της Θεϊκής πύρινης στήλης , έφθασε στο Σπήλαιο , το μέχρι σήμερα γνωστό ως , το Σπήλαιον Της Τροοδιτίσσης ...

Στο ειρηνικό και απόκοσμο αυτό Σπήλαιο έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ο Μοναχός , μέσα στα χιόνια και τις καταιγίδες , Αφιερωμένος στην Προσευχή , Νηστεία και Μελέτη των Ιερών Συγγραμμάτων , προσφέροντας Την ανεκτίμητη Εικόνα προς ασπασμό στους κατ αρχάς λίγους και συνεχώς περισσότερους Ευσεβείς Προσκυνητές , οι οποίοι προσέρχονταν για να ακούσουν για την Θαυμαστή διάσωση Της και να προσφέρουν φόρο τιμής στον σεβάσμιο Ασκητή ...

Ο Μοναχός πέθανε και τάφηκε έξω από το Σπήλαιο , χωρίς να αξιωθεί να κτίσει Μονή , όπως το ποθούσε , για να στεγάσει με πλήρη ασφάλεια Την Εικόνα του , Η Οποία φημιζόταν ως Η Παναγία Η Τροοδίτισσα , έμενε μόνη μέσα στο Σπήλαιο , το 990 μ.Χ. Ευσεβής βοσκός από χωριό που ονομαζόταν Αφαμης , διέκρινε Φως κάθε βράδυ μεταξύ βράχων ψηλά στο Τρόοδος ...

Ανέφερε το γεγονός της μυστηριώδους εκείνης λάμψης και σε άλλους , με υπόδειξη των Εκκλησιαστικών Αρχών ξεκίνησε μία ομάδα διερεύνησης συνοδευόμενη από Ιερέα , η αναρρίχηση στους βράχους την νύκτα ήταν δύσκολη , το Φως έλαμπε όπως το Αστέρι που είδαν οι Μάγοι στην Ανατολή και οδηγούσε την ομάδα στον δρόμο της , μολονότι κατά διαστήματα εχάνετο , όταν έφθασαν προ του Σπηλαίου , είδαν ότι κανένας δεν κατοικούσε εκεί , ένα κανδήλι κρεμασμένο από τον βράχο έκαιε μπροστά από μία ωραιότατη Εικόνα Της Παρθένου Μαρίας ...

Η ανακάλυψη του Σπηλαίου με Την σεβάσμια Εικόνα Της Παναγίας και με Το Θαυμαστό Φως συγκίνησε τούς Ευσεβείς Χριστιανούς και αποφασίστηκε , ως επιβεβλημένη η Ίδρυση Μοναστηριού πλησίον του Ιερού Σπηλαίου , προσλήφθηκαν κτίστες από τα πλησίον χωριά και η εργασία της θεμελίωσης της νέας Μονής άρχισε, παρά τα εμπόδια στα οποία προσέκρουε , το νέο Μοναστήρι κτιζόταν στον τόπο Της Θείας εκλογής , τοποθετήθηκε μέσα σε αυτόν με Λαμπρή Τελετή Η Τροοδίτισσα Παναγία του Σπηλαίου ...

Τον Ναό τον πυρπόλησαν οι Τούρκοι κατακτητές το 1585 μ.Χ. , οι Μοναχοί με μεγάλη δυσκολία κατόρθωσαν να διασωθούν μέσα στο δάσος , θρηνούντες την μεγάλη συμφορά τους , ο Ηγούμενος της Μονής Παρθένιος , βοηθούμενος από τούς Μοναχούς και από τις γύρω Κοινότητες , προέβη και πάλι στην ανοικοδόμηση της Μονής , δυστυχώς και εκείνος ο Ναός κάηκε το 1842 μ.Χ. , από κερί που λησμονήθηκε αναμμένο , εκτός από πολλές Εικόνες , Οστά Μαρτύρων και Αγίων και παλαιών εγκολπίων , αποτεφρώθησαν και τα έγγραφα των προνομίων της Μονής , τα οποία μαζί με άλλα κειμήλια φυλάσσονταν μέσα στο Ιερό , εντός ξύλινης θήκης ...

Με την φροντίδα του δραστήριου Ηγουμένου Μελετίου , άρχισε να κτίζεται νέος Ναός , ο μέχρι σήμερα διατηρούμενος , το 1939 μ.Χ., απεβίωσε ο Ηγούμενος της Μονής Ιάκωβος , τότε ο Μητροπολίτης Πάφου Λεόντιος μετέτρεψε το σύστημα της λειτουργίας της Μονής από Ιδιόρρυθμο σε Κοινοβιακό , κάλεσε για τον σκοπό αυτό Μοναχούς από την Μονή Σταυροβουνίου , με Προϊστάμενο τον Οσιώτατο Μοναχό Δαμασκηνό , όταν απεβίωσε και ο Προϊστάμενος Δαμασκηνός , έγινε Ηγούμενος ο Αρχιμανδρίτης της Παγκράτιος , τον οποίο κάλεσαν από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ...

Η γραφική Τροοδίτισσα , ως Κοινόβιο , ανέκτησε στα χέρια του Ηγουμένου Παγκρατίου τον ρυθμό της ομαλής δραστήριας Μοναχικής ζωής και φαινόταν σαν μια όαση μέσα στην έρημο , που ανάπαυε τους Ευσεβείς Προσκυνητές και επισκέπτες της , τον Απρίλιο του 1968 μ.Χ. ανεπαύθη εν Κυρίω ο Ηγούμενος Παγκράτιος και αντί αυτού ανέλαβε την Ηγουμενία ο Ιερομόναχος της Μονής Αθανάσιος , συνεχίζοντας το έργο του προκατόχου του και την Ιερά αποστολή της Μονής .......