Άγιος Ιγνάτιος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως

30 Απριλίου …

Άγιος Ιγνάτιος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως …

Ο Άγιος Ιγνάτιος - Μπριαντσιανίνωφ γεννήθηκε το 1807 μ.Χ. στην κωμόπολη Ποκρόφσκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας από οικογένεια ευγενών ,

Το κατά κόσμον όνομα Του ήταν Δημήτριος ...

Ο τόπος που μεγάλωσε Ο Δημήτριος, ήταν γεμάτος από Μονές και Σκήτες , για αυτό τον λόγο ονομαζόταν Θηβαΐδα της Ρωσίας ,

το Πνευματικό αυτό περιβάλλον επέδρασε στην διαμόρφωση της προσωπικότητας Του και στην καλλιέργεια της Ευσέβειας Του …

Ο πατέρας του Τον έγραψε στην Αυτοκρατορική Σχολή Πολέμου στην Αγία Πετρούπολη , παρά την πρόοδο Του στην Σχολή ,

εκείνος επιθυμούσε να γίνει Μοναχός και να Ακολουθήσει το δρόμο της Μοναχικής Πολιτείας , αφορμή για αυτό έδωσε μια σοβαρή ασθένεια Του το 1827 μ.Χ. …

Ο Δημήτριος ήταν είκοσι ετών , Τον έκανε να παραιτηθεί από την Σχολή παρά τις αντιρρήσεις των Αξιωματικών ,

Εγκαταβιώνει στην Μονή Του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ στην Πετρούπολη …

Συνδέεται Πνευματικά με Τον Στάρετς Λεωνίδα της Όπτινα , Ο οποίος διέμενε εκείνο τον καιρό στην Μονή , στην συνέχεια πήγε στην Μονή Του Αγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως ,

όπου γνώρισε Τον Στάρετς Θεοφάνη , έμεινε τέσσερα χρόνια για να καταλήξει κοντά στον Γέροντα Του Λεωνίδα στην Μονή της Όπτινα …

Κείρεται Μοναχός το 1831 μ.Χ. και ονομάζεται Ιγνάτιος , αργότερα Χειροτονείται Διάκονος

και Πρεσβύτερος , αρχίζει τον έντονο Πνευματικό Του Αγώνα …

Σε Αυτόν αναφέρεται Ο Γέρων Σωφρόνιος που γράφει , η Χριστιανική τελειότητα έγκειται στην εσωτερική εγκάρδια καθαρότητα ,

Χάρη στην οποία Εμφανίζεται Ο Θεός να Αποκαλύπτει την διαμονή Του μέσα στην καρδιά , με πολλά Χαρίσματα Του Πνεύματος …

Εκείνος που απέκτησε την Τελειότητα αυτή γίνεται Φορεύς Φωτός , Εκπληρώνοντας την Εντολή της αγάπης προς τον πλησίον όχι με σωματική υπηρεσία , αλλά με την Διακονία Του Πνεύματος ,

καθοδηγώντας τους σωζομένους , εγείροντας αυτούς από την πτώση και Θεραπεύοντας τις ψυχικές τους πληγές …

Ο χορός των Μοναχών έδωσε στην Εκκλησία Ποιμένες , Οι οποίοι όχι με επιτηδευμένους λόγους ανθρώπινης σοφίας αλλά με Τους Λόγους Του Πνεύματος ,

που Επικυρώνονταν με Θαύματα , Ποίμαναν και στερέωναν την Εκκλησία …

Ιδού γιατί η Εκκλησία μετά την περίοδο Των Μαρτύρων επεκτάθηκε στην έρημο , εκεί Βρίσκεται η Τελειότητα της Εκκλησίας ,

η Πηγή Του Φωτός της και η κύρια Δύναμη της στρατευόμενης Εκκλησίας …

Με εντολή του Τσάρου Νικολάου καλείται στην Αγία Πετρούπολη Ο Ιγνάτιος , αναλαμβάνει Ηγούμενος της Μονής Του Αγίου Σεργίου ,

παραιτείται από όλα τα αξιώματα που είχε στην Εκκλησία και αποσύρεται στην ησυχία της Μονής της Όπτινα ...

Η Εκκλησία Τον καλεί να την Διακονήσει ως Επίσκοπος Σταυρουπόλεως , Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου ,

η Πνευματική Του Δραστηριότητα δεν σταματά , εκείνη την περίοδο θα γράψει και το περίφημο Έργο Του , Προσφορά εις τον σύγχρονο Μοναχισμό …

Στο οποίο αποτυπώνεται η Αγιότητα της υπάρξεως Του , λόγοι ασθενείας Τον αναγκάζουν να παραιτηθεί από τον Επισκοπικό Θρόνο ,

Αποσύρεται στην Μονή Του Αγίου Νικολάου στο Μπαμπάεβο …

Ο Άγιος Ιγνάτιος έζησε ως απλός Μοναχός ,

Κοιμήθηκε Οσίως με Ειρήνη το 1867 μ.Χ. , σε ηλικία εξήντα ετών …….