27 Μαΐου …
Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε στο χωριό της λεγομένης Μικράς Ρωσίας το 1690 μ.Χ. ,
από γονείς Ευλαβείς και Ενάρετους …
Στρατεύθηκε ενώ Βασίλευε στη Ρωσία Ο Μέγας Πέτρος , έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε ο τολμηρός Τσάρος εναντίον των Τούρκων το 1711 μ.Χ. ,
συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους , Τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό Αξιωματικό Ίππαρχο που καταγόταν από το Προκόπιο της Μικράς Ασίας …
Στην Καισάρεια της Καππαδοκίας , ο αγάς Τον πήρε μαζί του στο χωριό του , πολλοί από τους αιχμαλώτους συμπατριώτες του αρνήθηκαν την Πίστη Του Χριστού και έγιναν Μουσουλμάνοι ,
κάμφθηκαν από τις απειλές , δελεάστηκαν από τις υποσχέσεις και τις προσφορές υλικών αγαθών …
Ο Ιωάννης ήταν από μικρός αναθρεμμένος με Παιδεία και Νουθεσία Κυρίου , Αγαπούσε πολύ Τον Θεό και την Πίστη των Πατέρων του ,
ήταν από εκείνους τους νέους που λαμβάνουν την Σοφία που δίνει Ο Θεός σε εκείνους που Τον Αγαπούν …
Έκανε υπομονή στη δουλεία , στην κακομεταχείριση του αφέντη του , στις ύβρεις και τα πειράγματα των Οθωμανών , Τον φώναζαν άπιστο , φανερώνοντας του την περιφρόνηση και την απέχθεια τους ,
σε όσους τον παρακινούσαν να Αρνηθεί την Πίστη Του , αποκρινόταν με σθεναρή γνώμη , ότι προτιμούσε να Πεθάνει , παρά να πέσει σε τέτοια φοβερή αμαρτία …
Στον Αγά είπε , εάν με αφήσεις ελεύθερο στην Πίστη μου , θα είμαι πολύ πρόθυμος στις διαταγές σου , αν με βιάσεις να αλλαξοπιστήσω , γνώριζε ότι σού παραδίδω την κεφαλή μου ,
Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα Αποθάνω , Ο Θεός βλέποντας την Πίστη Του , και ακούγοντας την Ομολογία Του , μαλάκωσε τη σκληρή καρδιά του αγά …
Με τον καιρό τον συμπάθησε , σε αυτό συνέργησε η μεγάλη ταπείνωση που στόλιζε Τον Ιωάννη , καθώς και η πραότητα του ,
έμεινε ήσυχος από τις υποσχέσεις και απειλές του Οθωμανού κυρίου του , ο οποίος Τον είχε διορισμένο στον στάβλο του για να φροντίζει τα ζώα του …
Σε μία γωνιά του στάβλου ξάπλωνε το κουρασμένο σώμα Του , αναπαυόταν Ευχαριστώντας Τον Θεό , διότι Αξιώθηκε να έχει ως κλίνη τη φάτνη στην οποία ανεκλήθη κατά την Γέννηση Του Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ,
ήταν Αφοσιωμένος στο έργο Του , περιποιούμενος με στοργή τα ζώα του κυρίου του , αισθάνονταν προς αυτά αγάπη , ώστε να Τον ζητούν όταν απουσίαζε , να τον προσβλέπουν με αγάπη και να χρεμετίζουν με χαρά όταν τα χάιδευε , σαν να συνομιλούσαν μαζί Του …
Με τον καιρό ο αγάς Τον αγάπησε καθώς και η σύζυγος του , του έδωσαν για κατοικία ένα μικρό Κελί κοντά στον αχυρώνα , Ο Ιωάννης δεν δέχθηκε και εξακολούθησε να κοιμάται στο στάβλο ,
για να καταπονεί το σώμα Του με την κακοπέραση και με την Άσκηση , μέσα στη δυσοσμία των ζώων και στα ποδοβολητά τους …
Κάθε νύχτα ο στάβλος γέμιζε από τις Προσευχές Του και η κακοσμία γινόταν Οσμή Ευωδίας Πνευματικής , Ο Ιωάννης είχε το στάβλο ως Ασκητήριο , εκεί πορευόταν κατά τους Κανόνες Των Πατέρων ,
επί ώρες γονυπετής και Προσευχόμενος , κοιμώμενος για λίγο επάνω στα άχυρα , χωρίς άλλο σκέπασμα , παρά μία παλαιά κάπα …
Γευόμενος με Διάκριση , πολλές φορές μόνο λίγο ψωμί και νερό , Νηστεύοντας τις περισσότερες ημέρες ,
με την Ευλογία που έφερε στον οίκο του Τούρκου Ιππάρχου , αυτός πλούτισε και έγινε ένας από τους ισχυρούς του Προκοπίου …
Ο ιπποκόμος του Ιωάννης , εκτός της Προσευχής και της Νηστείας που έκανε ως άλλος Ιώβ , πήγαινε τη νύχτα και έκανε όρθιος Αγρυπνίες στον Νάρθηκα της Εκκλησίας Του Αγίου Γεωργίου , η οποία ήταν κτισμένη μέσα σε ένα βράχο , βρισκόταν κοντά στον οίκο του Τούρκου κυρίου του , εκεί πήγαινε κρυφά τη νύχτα ,
Κοινωνούσε κάθε Σάββατο τα Άχραντα Μυστήρια , Ο Κύριος επέβλεψε τον δούλο του Πιστό , ώστε να πάψουν να Τον περιπαίζουν και να τον υβρίζουν οι άλλοι αλλόθρησκοι …
Ο αφέντης Του Ιωάννη αποφάσισε να πάει για προσκύνημα στη Μέκκα , την ιερά πόλη των Μωαμεθανών ,
μετά την αναχώρηση του , η σύζυγος παρέθεσε τράπεζα , προσκάλεσε συγγενείς και φίλους του ανδρός της , για να ευφρανθούν και να ευχηθούν να επιστρέψει υγιής στον οίκο του …
Ο Ιωάννης Διακονούσε στην τράπεζα , όταν έδωσαν σε αυτή πιλάφι , το οποίο άρεσε πολύ στον αγά ,
η οικοδέσποινα θυμήθηκε τον σύζυγο της λέγοντας , πόση ευχαρίστηση θα λάμβανε ο αφέντης αν ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας …
Ο Ιωάννης ζήτησε από την κυρία του ένα πιάτο γεμάτο πιλάφι , είπε ότι θα το έστελνε στον αφέντη του στη Μέκκα , τότε γέλασαν οι προσκεκλημένοι ,
η οικοδέσποινα είπε στην μαγείρισσα να δώσει το πινάκιο με το φαγητό , σκεπτόμενη ότι ήθελε να το φάει ο Ίδιος η να το πάει σε κάποια φτωχή Χριστιανική οικογένεια , όπως συνήθιζε να κάνει …
Ο Ιωάννης το πήρε και πήγε στο στάβλο , έπεσε γονυπετείς και έκανε Προσευχή εκ βάθους καρδίας , παρακαλώντας Τον Θεό να αποστείλει το φαγητό στον αφέντη του , με όποιον τρόπο οικονομούσε Εκείνος με την Παντοδυναμία Του ,
με την απλότητα που είχε στην καρδιά Του Πίστεψε ότι Ο Κύριος θα Εισακούσει την Προσευχή Του και το φαγητό θα πήγαινε Θαυματουργικά στη Μέκκα …
Πίστευε , μηδέ διακρινόμενος , κατά τον Λόγο Του Κυρίου , χωρίς να έχει κανένα δισταγμό ότι αυτό που ζήτησε θα γινόταν και όπως λέγει Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ,
τὰ ὑπερφυῆ ταῦτα σημεῖα συμβαίνουσι τοῖς ἁπλουστέροις τῇ διανοίᾳ καὶ θερμοτέροις τῇ ἐλπίδι , δηλαδή , αυτά τα υπερφυσικά Θαύματα συμβαίνουν σε εκείνους που έχουν απλούστερη Διάνοια και είναι Θερμότεροι στην Ελπίδα την οποία έχουν προς Τον Θεό …
Ω Του Θαύματος , το πιάτο με το φαγητό χάθηκε από τα μάτια Του , Ο Ιωάννης επέστρεψε στην τράπεζα και είπε στην οικοδέσποινα ότι έστειλε το φαγητό στη Μέκκα ,
οι προσκεκλημένοι γέλασαν και είπαν ότι το έφαγε Εκείνος …
Όταν γύρισε ο κύριος Του έφερε μαζί του το χάλκινο πιάτο , προς μεγάλη έκπληξη των οικείων του έλεγε ο αγάς , την δείνα ημέρα του συμποσίου , την ώρα που επέστρεψα από το μεγάλο τζαμί στον τόπο όπου κατοικούσα ,
βρήκα επάνω στο τραπέζι , σε ένα δωμάτιο που το είχα κλειδωμένο , τούτο το πιάτο γεμάτο πιλάφι , στάθηκα με απορία σκεπτόμενος , ποιος άραγε είχε φέρει εκείνο το φαγητό , με τί τρόπο είχε ανοίξει την πόρτα , την οποία είχα κλείσει καλά …
Πως να εξηγήσω αυτό το παράδοξο πράγμα , περιεργαζόμουν το πιάτο μέσα στο οποίο άχνιζε το πιλάφι , είδα με απορία ότι ήταν χαραγμένο το όνομα μου επάνω στο χάλκωμα , όπως σε όλα τα σκεύη της οικίας μας ,
με όλη την ταραχή που είχα κάθισα και έφαγα το πιλάφι με μεγάλη όρεξη , ιδού το πιάτο το έφερα μαζί μου , είναι το δικό μας , οι οικείοι του Ιππάρχου απόρησαν …
Η σύζυγος του , του εξιστόρησε πως ζήτησε Ο Ιωάννης το πιάτο με το φαγητό λέγοντας ότι το έστειλε στη Μέκκα , το Θαύμα μαθεύτηκε σε όλο το χωριό και στη γύρω περιοχή ,
όλοι Τον θεωρούσαν πλέον άνθρωπο Δίκαιο και Αγαπητό στον Θεό , Τον έβλεπαν με φόβο και σεβασμό , δεν τολμούσε κανείς να τον ενοχλήσει …
Ο κύριος του και η σύζυγος του τον περιποιούνταν περισσότερο , Τον παρακαλούσαν να φύγει από τον στάβλο και να κατοικήσει σε ένα οίκημα , όμως Εκείνος δεν ήθελε να αλλάξει κατοικία ,
περνούσε τον Βίο Του με τον ίδιο τρόπο , ως Ασκητής , εργαζόμενος στην περιποίηση των ζώων , κάνοντας με προθυμία τα θελήματα του αγά …
Ο Ιωάννης με Νηστεία και Προσευχή , πλησιάζοντας στο Τέλος της ζωής Του ασθένησε , ήταν ξαπλωμένος πάνω στα άχυρα του στάβλου ,
τον οποίο είχε Αγιάσει με τις Δεήσεις Του και με την κακοπάθεια του σώματος Του , για το όνομα και την Αγάπη Του Χριστού …
Προαισθανόμενος το Τέλος Του , ζήτησε να Κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων , κάλεσε έναν Ιερέα , ο οποίος φοβήθηκε να μεταφέρει φανερά τα Άγια Μυστήρια στο στάβλο , εξαιτίας του φανατισμού των Τούρκων ,
όμως σοφίστηκε κατά Θεία Φώτιση , πήρε ένα μήλο , το έσκαψε , έβαλε μέσα την Θεία Κοινωνία και Κοινώνησε Τον Ιωάννη …
Έλαβε το Άχραντο σώμα και το Τίμιο Αίμα Του Κυρίου ,
Ο Όσιος Ιωάννης Παρέδωσε το 1730 μ.Χ. την Αγία ψυχή Του στα χέρια Του Θεού που τόσο Αγάπησε …
Το 1733 μ.Χ. , το Ακέραιο και Ευωδιάζων Ιερό Λείψανο Του Οσίου Ιωάννου Μεταφέρθηκε μετά την Εκταφή Του ,
αρχικά στην λατομημένη σε βράχο Εκκλησία Του Αγίου Γεωργίου , αργότερα στο νεόδμητο Ναό Του Αγίου Βασιλείου …
Τέλος στον Ναό που ανεγέρθηκε προς Τιμήν Του , Τοποθετήθηκε σε Λάρνακα στο δεξιό μέρος της Εκκλησίας ,
εκεί κατέφθαναν αναρίθμητοι Προσκυνητές και πάσχοντες από διάφορα νοσήματα που εύρισκαν την Θεραπεία τους …
Το 1832 μ.Χ. , επί Σουλτάνου Μαχμούτ του Β’ , επαναστάτησε εναντίον του ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου Ιμπραχίμ Πασάς ,
ο Σουλτάνος έστειλε εναντίον του και τον Χαζνετάρ Ογλού Οσμάν Πασά με χιλίους οκτακοσίους Στρατιώτες …
Ο Οσμάν εισήλθε στο Προκόπι , το λεηλάτησε και το κατέστρεψε , Στρατιώτες εισήλθαν και στον Ναό Του Αγίου Γεωργίου , άρπαξαν τα Ιερά σκεύη και άνοιξαν την Λάρνακα Του Οσίου ,
ελπίζοντας να βρουν και εκεί χρυσαφικά και ασημικά , δεν βρήκαν όμως τίποτε , από το κακό τους για να κοροϊδέψουν την Χριστιανική Πίστη , αποφάσισαν να κάψουν το Ιερό Λείψανο …
Το έβαλαν στο προαύλιο , μάζεψαν πολλά φρύγανα , έβαλαν φωτιά και έριξαν με ασέβεια το Ιερό Σκήνωμα μέσα στις φλόγες ,
το Ιερό Λείψανο Του Οσίου Ιωάννου όχι μόνο έμεινε άφλεκτο , αλλά και φάνηκε στους άπιστους ότι ζούσε , τους φοβέριζε και τους έδιωχνε από τον περίβολο της Εκκλησίας …
Γέροντες Χριστιανοί βρήκαν τα ασημικά , που είχαν αφήσει από τον τρόμο τους οι Τούρκοι Στρατιώτες ,
Πήραν με Ευλάβεια το Ιερό Λείψανο και το Τοποθέτησαν πάλι μέσα στη Λάρνακα …
Η δεξιά Του Οσίου Ιωάννου δόθηκε από τους κατοίκους του παλαιού Προκοπίου το 1881 μ.Χ. , στον αντιπρόσωπο της Μονής Παντελεήμονος Αγίου Όρους Ιερομόναχο Διονύσιο ,
σε αντάλλαγμα για την μεγάλη βοήθεια της Μονής στην ανέγερση του Ναού Του Οσίου πάνω στον Τάφο Του …
Το Ιερό Λείψανο Μεταφέρθηκε στην Εύβοια τον Οκτώβριο του 1924 μ.Χ. , μαζί με τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας από το πλοίο , Βασίλειος Δεστούνης ,
ενώ το πλοίο βρισκόταν στη Ρόδο δεν προχωρούσε , αλλά περιστρεφόταν μέσα στη θάλασσα και έμενε στον ίδιο τόπο , ο Κυβερνήτης του Πλοίου φοβήθηκε …
Τότε ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος , που είχε πάρει μαζί του το Ιερό Λείψανο κρυφά , εξήγησε στον Πλοίαρχο ότι μέσα στο Πλοίο , στο αμπάρι ήταν το Ιερό Λείψανο Του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου ,
Αμέσως ο Κυβερνήτης διέταξε την μεταφορά Του Ιερού Σκηνώματος στο διαμέρισμα του Πλοίου , το οποίο χρησιμοποιούταν ως ευκτήριος οίκος , όπου το Εναπέθεσαν και άναψαν το Καντήλι …
Το Λείψανο Του Οσίου Βρίσκεται Αδιάφθορο στο ομώνυμο
Προσκύνημα Προκοπίου Ευβοίας …….
Απολυτίκιο …
Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε πρὸς οὐρανίους μονάς , τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον τὸ σκῆνός σου ὅσιε , Σὺ γὰρ ἐν τῇ Ἀσία ὡς αἰχμάλωτος ἤχθης , ἔνθα καὶ ὠκειώθης τῷ Χριστῷ Ἰωάννη , Αὐτὸν οὖν ἱκέτευε , σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν …….
