9 Μαΐου …
Όσιος Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης …
Β΄ Μέρος …
Οι Ελεημοσύνες Του αγαθού Πατρός έμειναν παροιμιώδεις , θυμίζουν τους Βίους Των μεγάλων Ελεημόνων Αγίων , ο συνοικισμός του Βύρωνα είναι ελεημένος από τα χέρια του , ιδιαίτερα στις δύσκολες ημέρες της Κατοχής ,
δεν πρόσεχε ποιος ζητούσε , αν έχει ανάγκη ή όχι , έδινε απλόχερα παντού , προσπαθούσε να μην αφήσει να διανυκτερεύσουν στο κελί του χρήματα , που η αγάπη και ο σεβασμός των τέκνων Του πρόσφερε πλούσια , όταν του τέλειωναν τα χρήματα δανειζόταν για να ελεεί , όταν δεν είχε έλεγε , έτσι είναι , πότε χειμώνας και πότε καλοκαίρι …
Συχνά έμπαινε στο λεωφορείο και δεν είχε το αντίτιμο του εισιτηρίου , τα ράσα , τα άμφια , τις φανέλες , τα υποδήματα του μοίραζε , όταν δεν είχε χρήματα να δώσει για να μη λυπήσει κανέναν , τόση ήταν η ευσπλαχνία Του προς τους αδελφούς του , τα έδινε με τόση χαρά ως να τα λάβαινε ο Ίδιος ,
ήταν υπερβολικά λιτοδίαιτος , αυστηρός νηστευτής , υποδειγματικά ολιγαρκής και αυτάρκης , πτωχός εκ πτωχών γονέων , όπως Του άρεσε να λέει , όταν Κοιμήθηκε βρέθηκαν μόνον επτά δραχμές στο συρτάρι του …
Σελίδες θα χρειάζονταν για να γραφούν οι διηγήσεις των ανθρώπων που Τον γνώρισαν και αναφέρονται στο προορατικό του Χάρισμα , χωρίς να γνωρίζει το πρόσωπο , μιλούσε για την ιστορία του και το όνομα του ,
έβλεπε τις σκέψεις , τις καρδιές , τα παρελθόντα , τα μέλλοντα , δίχως ψυχολογικές εμβαθύνσεις αλλά βιώνοντας την προ πτωτική ζωή της καθαρότητας και αλήθειας …
Αυτό που άξια θαυμάζει κανείς είναι ο απλός τρόπος που μιλούσε για αυτά , δεν μιλούσε για κοσμοϊστορικά γεγονότα , πολέμους και λοιπά , μιλούσε για τα προβλήματα της αγωνιζόμενης ψυχής που είχε μπροστά Του ,
για να δώσει κουράγιο και άνεση και να διώξει την απελπισία , τα έλεγε μ’ ένα τρόπο μυστικό , αλληγορικό , σαν να ήταν φυσικό να γνωρίζει τα άγνωστα …
Ποτέ δεν μίλησε για το Χάρισμα Του , ήταν για Αυτόν σαν κάτι που δεν ήξερε αν το έχει , αν είναι καλά – καλά δικό του , τις ώρες εκείνες μιλούσε με το στόμα Του Ο Θεός ,
η παράδοση του ίδιου στον Θεό Τον έκανε να είναι στήριγμα για τους άλλους …
Έβλεπε πέρα από τις κάθε λογής πιθανότητες , την πρώτη σκέψη που του έδινε Ο Θεός την έδινε στον εξομολογούμενο και έτσι ποτέ δεν λάθευε , το χάρισμα Του ήταν μια δωρεά Βοήθειας στον κόσμο ,
δεν είναι λιγότερες οι Θεραπείες των σωματικών πόνων και ασθενειών που έκανε Ο Γέροντας , ποτέ δεν πίστεψε και δεν άφησε τους άλλους να καταλάβουν ότι κάνει Θαύματα …
Αυτό που ήξερε και ακούραστα κήρυττε ήταν πως Ο Θεός είναι κοντά μας και ακούει την Προσευχή των Πιστών , οι ευχές της Εκκλησίας , με τις Ιερές Ακολουθίες και τα Θεία Μυστήρια ,
Ιδιαίτερα της Εξομολογήσεως , της Θείας Μεταλήψεως και του Ευχελαίου , Οι Άγιοι με τις Πρεσβείες Τους , τις Εικόνες και τα Λείψανα Τους …
Ιδιαίτερα η Θεοτόκος , ο Τίμιος Σταυρός , έχουν Δύναμη Ιαματική , Αυτός που Θεραπεύει , λυτρώνει και σώζει , είναι Ο Χριστός όταν δει Θερμή Πίστη στον άνθρωπο ,
Κύριος Ο Θεός σου ο ιώμενός σε , τα όπλα Του ήταν το Πετραχήλι , ο Σταυρός και το Ευχολόγιο , στα χέρια Του έπαιρναν μια μεγαλειώδη Δύναμη …
Οι Πιστοί και οι άπιστοι πλησιάζοντας Τον αναφωνούσαν Ιδόντες εωράκαμεν , ότι ην ο Κύριος μετά σου , με όλη τη Φωτιά της Πίστεως του Προσευχόταν Ο Γέροντας στον Κύριο ,
που είπε στους Αποστόλους Του και στους Διαδόχους Του , Ασθενούντας Θεραπεύετε , δαιμόνια εκβάλλετε …
Βλέποντας Ο Πανάγαθος Θεός , την ψυχή Του ταπεινού Ιερομονάχου Ιερωνύμου , που ολοκληρωτικά από παιδί Του είχε δοθεί , δίχως να κρατήσει τίποτε για τον εαυτό του ,
με την Άσκηση , την υπακοή και την Διακονία των αδελφών , πώς να μην Του δώσει την Χάρη να Θαυματουργεί …
Τα Θαύματα που ανέφεραν πρόσωπα Ευλαβή , Πιστά Πνευματικά του τέκνα , είναι αυτά που είδαν και έζησαν κοντά Του , πολλοί που τα γνώρισαν έχουν αναπαυθεί , είτε κάποιοι μένουν άγνωστοι , είτε γιατί δεν τα γνώριζαν ούτε οι ίδιοι οι Θεραπευμένοι και σωσμένοι , γιατί Τελούνταν συχνά εν τω κρυπτώ και εν συμβόλοις ,
αξιοσημείωτο είναι ότι μερικά από αυτά τα αναφέρουν Μάρτυρες που δεν ζουν τόσο κοντά στην Εκκλησία , οι εκφράσεις τους φανερώνουν μια κρυφή εκτίμηση στους γνήσιους υπηρέτες Του Θεού …
Η υπερβολική χρηστοήθεια Του Γέροντα τον έκανε σε όλους σεβαστό , οι μετά την Κοίμηση Του Μαρτυρίες Θαυμαστών επεμβάσεων του δεν είναι λίγες , τώρα δεν κουράζεται το γεροντικό του σώμα να τρέχει στους ασθενείς Του ,
τώρα Ευλογεί τα τέκνα του και από τον ουρανό , για να Δοξάζεται περισσότερο το όνομα Του Θαυματοδότη και μεγαλόδωρου Θεού …
Ο Θεός Τον είχε σκεπάσει για την μεγάλη Του Αγάπη από εδώ στη γη με την Χάρη Του και δεν μπορούσε να κρυφτεί , όπως ο ήλιος στον ανέφελο ουρανό , συχνά η Ευωδία της Αρετής γίνεται αισθητή και από τις σωματικές αισθήσεις ,
το 1938 μ.Χ. στην κηδεία του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου είχαν καλέσει και Τον Γέροντα , τον έβαλαν στη σειρά με την τάξη των εγγάμων δίχως να μιλήσει , πλάι Του ήταν ένας σεβάσμιος Κληρικός , ο οποίος του είπε , τί έχετε εσείς οι Αγιορείτες και Ευωδιάζετε …
Ο Γέροντας είπε , πάψε Ευλογημένε τί έχουμε , εκείνος επέμενε όχι το αισθάνομαι , έρχεται η Ευωδία από εσάς , κάτι έχετε επάνω σας , Πνευματικό του παιδί έλεγε ,
όσο απομακρυνόμουν από κοντά Του τόσο λιγόστευε η Ευωδία , κάτι ανάμεσα γαρύφαλλο και τριαντάφυλλο , παρόμοια Ευωδία αισθάνθηκα στον Άγιο Νεκτάριο …
Ο Γέροντας κατόρθωσε να εμπνεύσει την αγάπη στον Μοναχισμό και να φορέσει το Μοναχικό σχήμα σε περισσότερες από τριακόσιες ψυχές , δίχως να διακρίνει ηλικία και κοινωνική κατάσταση ,
δεν είναι λίγες οι οικογένειες που αφιερώθηκαν στον Θεό , με πρώτη τη δική Του …
Μοναχούς έστελνε στο Άγιον Όρος και αλλού , τις Μοναχές σε διάφορες Μονές , κάποιες λόγω της περασμένης ηλικίας τους , τις έκειρε και τις άφηνε στα σπίτια τους , διάβαζε την κλήση που ήταν χαραγμένη στις καρδιές των τέκνων του και τους προετοίμαζε το δρόμο τους ,
με τις Δεήσεις Του βοηθούσε να αυξηθεί το Αγγελοειδές τάγμα των Μοναχών , βλέποντας να αυξάνει ο αριθμός αυτός δεν Του έμενε παρά να Ευχαριστεί Τον Κύριο και Την Θεοτόκο …
Τον Θάνατο Του ο Μακάριος Γέροντας προ είδε και προμήνυσε σε πολλούς με διάφορους τρόπους , τις ετοιμασίες για το ταξίδι του ουρανού είχε κάνει από τα νεανικά του χρόνια ,
όλη Του η ζωή ήταν μια ετοιμασία για το καλωσόρισμα του Θανάτου , που Τον ανέμενε με λαχτάρα …
Ήταν ογδόντα έξη ετών και η σφοδρότητα της ασθένειάς Του τον ταλαιπωρούσε αρκετές ημέρες , αλλά δεν Του διέκοπτε την Προσευχή , συχνά έκανε το σημείο του σταυρού ,
δίχως κανένα παράπονο , με υπομονή , με τον καλό Του λόγο και ηρεμία καρτερούσε το Τέλος …
Λίγες ημέρες πριν την Οσιακή Κοίμηση Του μεταφέρθηκε σε κλινική του Πειραιά , τέσσερεις ημέρες πριν κατόπιν Θείου Οράματος , επισκέφθηκε την Μονή Του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα , παρά την κακοκαιρία , για να Προσκυνήσει την Ιερά Κάρα Του Αγίου ,
η ψυχή Του Όσιου Ιερώνυμου από τους πολυχρονίους Αγώνες άφησε το πολύαθλο σώμα στις 11:40 το πρωί , ημέρα Κυριακή μετά την Θεία Λειτουργία και τον Αγιασμό Των Θεοφανείων …
6 Ιανουαρίου του 1957 μ.Χ. , Ανέβαινε η ψυχή Του σε ανοιχτούς Ουρανούς , την παραμονή είχε Τελεσθεί το Ιερό Ευχέλαιο
και είχε Μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων , πρόλαβε να πιει και Μεγάλο Αγιασμό …
Ο πολιτικός και Θρησκευτικός τύπος έγραψε πολλά περί της Μακάριας Βιωτής Του , οι ένθερμες νεκρολογίες πολλών , ήταν ύμνοι και Ευχαριστίες στον Θεό , που τους χάρισε τέτοιον Πατέρα ,
λίγες ημέρες μετά την Ταφή Του Γέροντα , κάθονταν μερικοί κοντά στον Τάφο Του , που βρίσκεται πίσω από τον Ιερό του Ναού Της Αναλήψεως και ένιωσαν να έρχεται ένα λεπτό Άρωμα από αυτόν , στις 8 Μαΐου του 1965 μ.Χ. έγινε η Ανακομιδή των Λειψάνων Του …
Ο Γέρων Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης στάλθηκε από την Μονή για την παραλαβή των Οστών Του , είπε , αν ο οικονόμος δεν τα έκρυβε στο καμπαναριό του Ναού θα επέστρεφα το κιβώτιο κενό , με Ιερή λαχτάρα όλος ο κόσμος έπεσε στον Τάφο Του να πάρει ως Ευλογία και Φυλακτό ,
χώμα και ξύλο από το φέρετρο Του , πολλοί είχαν την ευκαιρία πάλι να αισθανθούν έντονα τα σημεία της Χάριτος Του Θεού , με Θαυμασμό αναφέρουν την Ευωδία κατά την ώρα της Ανακομιδής …
Αυτό που άφησε πίσω ως εικόνα και αίσθηση του προσώπου Του περιγράφεται Θαυμάσια από τον λόγιο Βιογράφο Του Αγιορείτη Γέροντα Μωϋσή ,
Ο Γέροντας ήταν πολύ απλός , κοντός στο ανάστημα , καθ΄ ότι ήταν λίγο ευτραφής φαινόταν εξαϋλωμένος και το βλέμμα σου τον διαπερνούσε , το πρόσωπό Του ήταν Φωτεινό και αυστηρό , σοβαρό και με καλοσύνη …
Ποτέ δεν αποχωριζόταν τον καλογερικό Του σκούφο , οι αχνές ρυτίδες του προσώπου του είχαν μια φυσικότητα , τα μάτια Του βαθουλωτά , κοιτούσαν συνήθως χαμηλά και είχαν σπάνια Φωτεινότητα , δυσκολευόσουν αρκετά να Τον δεις κατάματα ,
συχνά φορούσε απλά ματογυάλια , το βλέμμα Του είχε επιείκεια , ζεστασιά και σε πρόσεχε με μια ακριβή αγάπη , το χαμόγελο Του είχε μια ιδιαίτερη ωραιότητα , τα γένια του ήταν άσπρα και στην μέση χωρίζανε λίγο , συνήθως ήταν ωχρός …
Ήταν ένας απλός Ιερομόναχος , με καθαρά ρούχα και υποδήματα , με έντονα τα ιδιαίτερα Πατρικά Του Χαρίσματα , Αγαθότητα , Ηρεμία , Διάκριση και συμπάθεια ,
ο χαρακτήρας του προσώπου Του ήταν υπογραμμισμένος από την λευκότητα των διάχυτων μαλλιών του , η απλότητα των ενδυμάτων και των λόγων Του …
Η Χάρη των νοημάτων Του από Θερμές φράσεις γίνονταν βιβλίο βοηθείας στους αναγκεμένους , στολισμός γάρ ανδρός και βήμα ποδός και γέλως οδόντων αναγγελεί τα περί αυτού , βλέποντας Τον να ζει μέσα σε μια συνεχόμενη και αδιατάρακτη πραότητα και γαλήνη ,
Αυτόν τον άνθρωπο Του Θεού , τον απλό Γέροντα , αναφωνούσες στα μύχια σου , Καλόν το πορεύεσθαι οπίσω Κυρίου , Ο Πατήρ Ιερώνυμος έζησε ως Επίγειος Άγγελος και Ουράνιος άνθρωπος …….
Απολυτίκιο …
Τῶν ἐν Ἄθῳ πατέρων τὸ ἐγκαλλώπισμα καὶ τοῦ σεπτοῦ κοινοβίου , Σίμωνος Πέτρας βλαστός , ἀνεδείχθης ἐπ’ ἐσχάτων Ἱερώνυμε , σὺ γὰρ ἀνῖσχες ὡς φωστήρ , ἐν τῷ ἄστει Ἀθηνῶν , φωτίζων πιστῶν τὰ πλήθη καὶ νῦν μὴ παύσῃ πρεσβεύων , ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἀνυμνούντων σε …….
Κοντάκιο …
Ὡς τῶν ὁσίων μιμητὴν τὸν ἀκριβέστατον καὶ καθηγούμενον ἐν Ἄθῳ Ἱερώνυμον , οἱ πιστοὶ ἐπευφημήσωμεν ἐγκαρδίως ἐν Ἀθήναις γὰρ ὡς ἄγγελος …….
