25 Ιουλίου …
Ο Όσιος Γρηγόριος ο Καλλίδης γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 1844 μ.Χ. από Ευλαβείς γονείς , τον Ιωάννη και την Ευφροσύνη ,
στο Κούμβαο της επαρχίας Ηρακλείας , της Ανατολικής Θράκης …
Από μικρός έδειξε κλίση προς την Ιεροσύνη και έτσι προσλήφθηκε στην υπηρεσία του Μητροπολίτου Σηλυβρίας και μετά Σερρών Μελετίου Θεοφιλίδη του Θεσσαλονικέως ,
από τον οποίο έλαβε τον πρώτο βαθμό της Ιεροσύνης στις 26 Φεβρουαρίου του 1862 μ.Χ. …
Μαθήτευσε με επιμέλεια στα λαμπρά εκπαιδευτήρια των Σερρών , με Διευθυντή τον Ι. Πανταζίδη , τον μετέπειτα καθηγητή Πανεπιστημίου ,
ολοκλήρωσε τις σπουδές Του στη Ριζάρειο Σχολή και στην Θεολογική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών …
Στην Αθήνα ο Μητροπολίτης Θεόφιλος Βλαχοπαπαδόπουλος 1862 – 1873 μ.Χ. Τον προχείρισε σε Αρχιδιάκονο του , εκτιμώντας την προσωπικότητα και τα σπάνια προσόντα Του ,
έλαβε μέρος στην Δοξολογία για την άφιξη της νύμφης τότε Βασίλισσας Όλγας και αργότερα στην Βάπτιση του διαδόχου Κωνσταντίνου ..
Το 1873 μ.Χ. βρίσκουμε Τον Γρηγόριο Σχολάρχη στη Ραιδεστό , το 1874 μ.Χ. Πρωτοσύγκελλο του Μητροπολίτου Ηρακλείας Παναρέτου και Ιεροκήρυκα ,
μέχρι να λάβει τον τρίτο βαθμό της Ιεροσύνης , ονομαζόμενος Επίσκοπος Ναζιανζού στις 24 Μαρτίου του 1875 μ.Χ. , ως βοηθός Επίσκοπος του Μητροπολίτου Ηρακλείας …
Με πολλή σύνεση , μαζί με τους προκρίτους , διαφύλαξε την πόλη της Ραιδεστού από την επιδρομή σαράντα πέντε χιλιάδων Κιρκασίων κατά τον Ρώσσο τουρκικό πόλεμο ,
μέχρι να υποδεχθεί τους Ρώσσους …
Στους χρόνους της Βουλγαρικής εξαρχίας , απεστάλη από το Πατριαρχείο στην Ανδριανούπολη ως Έξαρχος , μετά τις βιαιότητες κατά του Μητροπολίτου Διονυσίου του Ε’,
του μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχου 1887 – 1891 μ.Χ. για να τον αντιπροσωπεύσει μια και αυτός θα απουσίαζε νοσηλευόμενος στην Κωνσταντινούπολη …
Μετά από τρίμηνη παραμονή στην Ανδριανούπολη , εξελέγη στις 12 Μαΐου του 1879 μ.Χ. Μητροπολίτης Τραπεζούντος
από τον Πατριάρχη Ιωακείμ το Γ’ τον μεγαλοπρεπή κατά την πρώτη πατριαρχεία Του …
Την επαρχία της Τραπεζούντος Ο Γρηγόριος Καλλίδης Ποίμανε για πέντε χρόνια , αναδείχθηκε άξιος διάδοχος των αειμνήστων προκατόχων Του ,
που λάμπρυναν τον Μητροπολιτικό αυτό θρόνο των Κομνηνών και της Τραπεζούντος …
Από την ημέρα της ενθρονίσεως Του επιμελήθηκε του έργου της περιφρουρήσεως του ποιμνίου Του από τις επιθέσεις των περιοίκων μεταναστών Τούρκων ,
ομοίως μερίμνησε και περί της ελαττώσεως της βαριάς φορολογία των Χριστιανών …
Αποκατέστησε την ειρήνη και την ομόνοια μεταξύ του Ποιμνίου Του και ανασυνέταξε τους κοινοτικούς κανονισμούς της Ορθόδοξης κοινότητας των Ρωμιών , με την βοήθεια των μεγάλων ευεργετών Θεοφυλάκτου και Φωκίωνος Κιούση ,
δημιούργησε προσοδοφόρα κτήματα από τα έσοδα των οποίων να καλύπτεται ο προϋπολογισμός των σχολείων , για αυτή την ενέργεια του Τον συνεχάρη το Πατριαρχείο με προσωπική επιστολή στις 13 Ιουνίου του 1880 μ.Χ. …
Επί της Αρχιερατείας Του στην Τραπεζούντα το 1879 μ.Χ. , η Μεγάλη Εκκλησία , αφού απέσπασε τις εξαρχίες των τριών Σταυροπηγιακών Μονών Σουμελά , Βαζελώνος και Περιστερεώτα ,
τις υπήγαγε στην άμεση Διοίκηση της Μητροπόλεως Τραπεζούντος , με την ελπίδα της καλύτερης συγκροτήσεως και προκοπής των Χριστιανών …
Με συνοδικό γράμμα στις 22 Οκτωβρίου του 1879 μ.Χ. από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ’ και το καθήκον της εποπτείας των Μονών ,
ανέλαβε την υποχρέωση να τις επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα , από τον Απρίλιο του 1886 μ.Χ. , η εποπτεία των Χριστιανών της περιοχής περιήλθε και πάλι στην Ιερά Μονή Σουμελά …
Τον Τραπεζούντος Γρηγόριο Καλλίδη , ο Οποίος εξελέγη στο Θρόνο της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ,
διαδέχθηκε στις 29 Δεκεμβρίου του 1884 μ.Χ. ο από Φιλιππουπόλεως μετατεθείς Γρηγόριος ο Γ’ ο Λέσβιος …
Η ενθρόνιση Του Μητροπολίτου στη Θεσσαλονίκη έγινε στις 20 Μαρτίου του 1885 μ.Χ. μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού ,
κατά την περίοδο της Αρχιερατείας Του , βρισκόταν σε κορύφωση το κοινοτικό ζήτημα της Θεσσαλονίκης , με έντονες διενέξεις που είχαν να κάνουν με την εκλογή των τοπικών Αρχόντων της πόλης …
Εκείνη την εποχή άρχισαν να αποδυναμώνονται οι εύποροι συντεχνίτες που διεκδικούσαν μια αδιαφιλονίκητη εκλογή στη δημογεροντία και την αντιπροσωπεία της κοινότητας ,
τα ισχυρά μέλη των κοινοτικών οργάνων της περιοχής , ήταν έμποροι , κτηματίες , δικηγόροι και γιατροί , οι ηγέτες του συντεχνιακού κόσμου ζητούσαν επίμονα να αλλάξουν τους όρους του εκλογικού παιχνιδιού , που πια δεν τους ευνοούσε …
Ξέσπασαν οι γνωστές διαμάχες της δεκαετίας του 1880 μ.Χ. που κατέληξαν στην μετάθεση του Μητροπολίτου Γρηγορίου Καλλίδου ,
διήρκησαν αρκετά και έγιναν αιτία να μετατεθούν δύο Μητροπολίτες , ο Καλλίνικος Φωτιάδης 1878 – 1883 μ.Χ. και ο Αθανάσιος Μεγακλής 1893 – 1900 μ.Χ. …
Οι Στ. Ιωαννίδης , Δ. Βλάτσης και Κ. Σφήκας ήταν οι εκπρόσωποι των συντεχνιών , των ασθενέστερων πλέον τάξεων της πόλης , που υποστήριξε ο Μητροπολίτης Γρηγόριος ,
με αποτέλεσμα να συκοφαντηθεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και να κυκλοφορήσει το 1888 μ.Χ. από τις αντίπαλες μερίδες , ρυπαρογραφικός ανώνυμος λίβελος ανόσιας κατηγορίας κατά Του Μητροπολίτου , λίγο πριν την δίκη που θα γινόταν στην Κωνσταντινούπολη για να διαλευκάνει την υπόθεση …
Στις 29 Απριλίου του 1889 μ.Χ. το Οικουμενικό Πατριαρχείο , αθώωσε πανηγυρικά Τον Μητροπολίτη Γρηγόριο ,
οι κατήγοροι δεν προσήλθαν στη δίκη , οι εκπρόσωποι κατήγοροι του ήταν οι Θ. Γεωργιάδης , Γ. Γράβαρης , Τ. Παπαγεωργίου …
Να σημειώσουμε ότι ο Αλφρέδος Άμποττ , γόνος παλιάς και πλούσιας οικογένειας , όπως και ο Σταύρος Χατζηλαζάρου , είχαν ταχθεί μαζί με Τον Μητροπολίτη τους υπέρ της φτωχής μερίδας των συντεχνιών ,
Ο Γρηγόριος δικαιωμένος παραμένει στην Κωνσταντινούπολη , μη θέλοντας να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη και παραιτούμενος θέτει τον εαυτό Του στη διάθεση της Μεγάλης Εκκλησίας , οπότε και Εκλέγεται Μητροπολίτης Ιωαννίνων στις 28 Σεπτεμβρίου του 1889 μ.Χ. …
Ως Μητροπολίτης Ιωαννίνων κλήθηκε αριστίνδην συνοδικό μέλος , πηγαίνει πάλι στην Κωνσταντινούπολη το 1892 μ.Χ. στην θέση Του αφήνει τον πρωτοσύγκελλο Του Πανάρετο ,
που στη συνέχεια εκλέγεται διαδοχικά , Επίσκοπος Ναζιανζού και χωρεπίσκοπος Ταταούλων , στην Βασιλεύουσα Πόλη …
Ο Γρηγόριος διετέλεσε πρόεδρος της διευθύνουσας επιτροπής του Πατριαρχικού τυπογραφείου , πρόεδρος της επιτροπής διαχείρισης των Μοναστηριακών κτημάτων και μέλος της Εφορίας της Ιεράς Θεολογικής Σχολής ,
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη υπήρξε η δράση Του ως προέδρου του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου των Πατριαρχείων , στα Ιωάννινα επέστρεψε τον Μάιο του 1894 μ.Χ. …
Κατά τον πόλεμο του 1897 μ.Χ. μαζί με τους γενικούς προξένους προφύλαξε την πόλη των Ιωαννίνων από τους Τούρκους ,
Τιμήθηκε παρά του Αντιβασιλεύοντος Διαδόχου Κωνσταντίνου με το παράσημο των Ανωτέρων Ταξιαρχών Του Σωτήρος Χριστού , λαμβάνοντας συγχρόνως από τον Αυτοκράτορα της Ρωσίας τον Μεγαλόσταυρο Της Αγίας Άννας και από τον Ηγεμόνα του Μαυροβουνίου τον Μεγαλόσταυρο Δανιήλου …
Ας σημειωθεί η αναγνώριση της αξίας Του Ιεράρχου και από την Τουρκική πλευρά ,
Τιμήθηκε από τον Σουλτάνο το Νοέμβριο του 1885 μ.Χ. , με το επίσημο παράσημο Οσμανιέ Β’ τάξεως …
Ο Γρηγόριος διετέλεσε συνοδικός επί των Πατριαρχών Νεοφύτου του Η’ , Κωνσταντίνου Ε’ και Ιωακείμ του Γ’ ,
έγινε πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου , οπότε και έλαβε τον σερβικό Μεγαλόσταυρο Του Αγίου Σάββα …
Στις 22 Μαΐου του 1902 μ.Χ. ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ’, προβίβασε Τον Γρηγόριο στη γεροντική Μητρόπολη Ηρακλείας και Ραιδεστού ,
στη θέση του Ιερωνύμου για να εκλεγεί στα Ιωάννινα ο Νίκαιας Σωφρόνιος , οι άλλοι συνυποψήφιοι για την Μητρόπολη Ηρακλείας ήταν ο Αμασείας Άνθιμος και ο Βερροίας Κωνσταντίνος , ο πρώην Ηρακλείας Ιερώνυμος κατεστάθη και πάλι Μητροπολίτης Νικαίας …
Στην διοίκηση της επαρχίας Του , εκτός των περιοχών Ραιδεστού και Χαριουπόλεως διόρισε Επισκόπους ,
τον Επίσκοπο Ναζιανζού Γερμανό στα τμήματα Ηρακλείας και Τυρολόης και τον Επίσκοπο Χαριουπόλεως Φιλόθεο στα τμήματα Κεσσάνης , Μαλγάρων και Μακράς Γέφυρας …
Η Εκκλησία της Ηρακλείας που Ιδρύθηκε από Τον Πρωτόκλητο Απόστολο Ανδρέα , υπήρξε η πρωτεύουσα Μητρόπολη στη Θράκη και σ’ αυτήν υπαγόταν και η Επισκοπή Βυζαντίου , η μετέπειτα Κωνσταντινούπολη ,
στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 μ.Χ. , η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης ανυψώθηκε σε Νέα Ρώμη , Ο Μητροπολίτης Ηρακλείας όμως διατηρούσε το δικαίωμα , να εγχειρίζει στον εκάστοτε Οικουμενικό Πατριάρχη την Πατριαρχική ράβδο …
Στα πρώτα χρόνια της Αρχιερατείας του Ο Γρηγόριος στην Μητρόπολη Ηρακλείας , αν κόμισε και παρέδωσε σε Ουγγρική αντιπροσωπεία ,
τα οστά του Πρίγκιπα της Τρανσυλβανίας Φραγκίσκου του Β’ , του Ρακότση και άλλων Ούγγρων εξόριστων …
Κατά τις αρχές του ΙΗ Αιώνος μ.Χ. , μετά την ειρήνη του Κάρλοβιτς , που ήταν θαμμένα στον περίβολο του Ναού Της Παναγίας της Ρευματοκράτειρας ,
τότε Τιμήθηκε από την Αυστριακή Κυβέρνηση με τον Μεγαλόσταυρο του Φραγκίσκου Ιωσήφ …
Στην πενταετία 1902 – 1907 μ.Χ. , Ο Μητροπολίτης Ηρακλείας Γρηγόριος με την βοήθεια Ελλήνων διπλωματών , κατάφερε να προφυλάξει την επαρχία Του από τον κίνδυνο της Ουνίας ,
η οποία τον 19ο Αιώνα μ.Χ. είχε κάνει την εμφάνιση της στην περιοχή , όπως και από την δράση των Βουλγάρων εξαρχικών …
Στη Ραιδεστό κατέθεσε τον θεμέλιο λίθο του κτιρίου του Θρακικού Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου το 1873 μ.Χ. , του κεντρικού παρθεναγωγείου , τα Θεοδωρίδεια ,
του κεντρικού Αρρεναγωγείου , Γεωργιάδειον , του Νηπιαγωγείου Κουρνάλειος και της μεγάλης αποθήκης στην αποβάθρα της πόλης …
Αγόρασε και επισκεύασε την οικία Γιάγκου και τη δώρισε ως Μητροπολιτικό μέγαρο στην κοινότητα Ραιδεστού , υπό τον όρο να δίνει ο εκάστοτε Μητροπολίτης στο σχολικό ταμείο τριάντα πέντε χρυσές λίρες κάθε χρόνο ,
για αυτό η ελληνική κοινότητα της Ραιδεστού είχε αναγράψει το όνομα Του στον επίσημο κώδικα της και Τον ανακήρυξε Μεγάλο Ευεργέτη της …
Ο Μητροπολίτης Γρηγόριος κατέθεσε χρήματα στην Εθνική Τράπεζα , προς συντήρηση του δασκάλου της πατρίδας του Κουμβάου ,
η οποία ονόμασε τη δημοτική σχολή της , Καλλίδειον , στη Ραιδεστό μετά από πολυώδυνο και Μαρτυρικό Βίο , είδε απελαυνομένους τους περισσότερους Χριστιανούς της Θράκης …
Συνεργάστηκε με τους ομογενείς Αρμένιους , Τούρκους και Ιουδαίους για να μη δεινοπαθήσει η Ραιδεστός ,
Αξιώθηκε να υποδεχθεί στις 7 Ιουλίου του 1920 μ.Χ. τον Ελευθερωτή Ελληνικό Στρατό της μεραρχίας της Σμύρνης και την επόμενη μέρα τον νεαρό Βασιλιά Αλέξανδρο …
Διετέλεσε πρώτο μέλος της θρακικής επιτροπής Ορθοδόξων , Μουσουλμάνων , Αρμενίων και Ιουδαίων ,
η οποία υπέβαλε την ευγνωμοσύνη της στον Βασιλιά Αλέξανδρο και στην Κυβέρνηση Βενιζέλου , έλαβε μέρος στον Εορτασμό των Εθνικών Επινικίων …
Μετέβη στην Αθήνα , μετά τον θάνατο του Βασιλιά Αλέξανδρου με τους πνευματικούς Αρχηγούς και Αντιπροσώπους των κοινοτήτων της Θράκης ,
για την υποδοχή του Βασιλιά Κωνσταντίνου , περιήλθε τη Θεσσαλία και την Μακεδονία παροτρύνοντας και ενθαρρύνοντας την επάνοδο των εκεί προσφύγων Θρακών στις πατρίδες τους …
Σε συνεννόηση με τον υπουργό περιθάλψεως , πήρε μέρος στη Σύνοδο Ιεραρχών Παλαιών και Νέων Χωρών το 1921 μ.Χ. ,
στην οποία προέδρευσε έχοντας τα πρεσβεία , έναντι όλων των Συνέδρων …
Τέλος , παρά την προχωρημένη ηλικία Του , συνέχισε εργαζόμενος ακούραστα στη θρακική έπαλξη για την Πνευματική κατάρτιση του Ποιμνίου Του ,
Συν απολαμβάνοντας με αυτό τη δωρισθείσα Ελευθερία της Θράκης …
Τις Δόξες αυτές και τις Τιμές , ήλθε να αφανίσει η μαύρη συμφορά , ο χαλασμός του 1922 μ.Χ. που ξερίζωσε τον προαιώνιο Ελληνισμό της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης από τις πατρογονικές εστίες ,
Ο Μητροπολίτης Γρηγόριος με την προσφυγική ράβδο σαν άλλος Μωυσής , μεγαλόψυχος παρήγορος του εντοπιζόμενου Ποιμνίου Του , τους οδήγησε με ασφάλεια στην Ελλάδα …
Τα τελευταία χρόνια της ζωής Του τα πέρασε στη Θεσσαλονίκη σχολά ζων , χωρίς να θελήσει να αναλάβει νέα Μητρόπολη ,
στις 12 Απριλίου , Κυριακή των Βαΐων του 1925 μ.Χ. ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος Αλεξιάδης και η κοινότητα της Θεσσαλονίκης Τίμησαν τον Μητροπολίτη Γρηγόριο , με αφορμή την συμπλήρωση πενήντα ετών Θεοφιλούς και Εθνωφελούς Αρχιερατείας …
Μετά από Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ακολούθησε σεμνή Τελετή στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντίνου , Μητροπολιτών του Οικουμενικού Πατριαρχείου
και της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος , εκπροσώπων του Αγίου Όρους και του Ελληνικού κράτους , Στρατιωτικών και τοπικών Αρχόντων …
Το περιοδικό , Γρηγόριος ο Παλαμάς Αφιέρωσε τον θ’ τόμο του 1925 μ.Χ. στον Μητροπολίτη Γρηγόριο Καλλίδη , με αφορμή τη συμπλήρωση του Ιωβηλαίου της Αρχιερατείας Του ,
Ο Αρχιεπίσκοπος Ηρακλείας και Ραιδεστού , μετά από σύντομη ασθένεια , άφησε την τελευταία Του πνοή την Πέμπτη 23 Ιουλίου του 1925 μ.Χ. ,
η Εξόδιος Ακολουθία Του έγινε με περισσή μεγαλοπρέπεια από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο , τον Καμπανίας Διόδωρο , τον Απολλωνιάδος Ιωακείμ και τον Κασσανδρείας Ειρηναίο στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης …
Παρέστησαν οι Μητροπολίτες Σερρών Κωνσταντίνος και Σιδηροκάστρου Νεόφυτος , ο Αρμένιος Επίσκοπος , εκπρόσωπος της Αρχιρραβινείας , πλήθος επισήμων και ο Πιστός Του Θεού Λαός ,
η σορός Του με πομπή , κατέληξε στο Νεκροταφείο της Ευαγγελιστρίας όπου Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη …
Στις 20 Οκτωβρίου του 1979 μ.Χ. ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων ο Β’ , έκανε Την Ανακομιδή Των Ιερών Λειψάνων Του ,
τα Οποία Βρέθηκαν να Ευωδιάζουν και να Επιτελούν από τότε πλήθος Θαυμάτων …
Μετά από ενέργειες του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης , στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έγινε με Πατριαρχική και συνοδική πράξη στις 22 Μαΐου του 2003 μ.Χ. ,
Η Επίσημη κατάταξη Του Αγίου Γρηγορίου στο Αγιολόγιο της κατά Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας ,
Ορίστηκε ημέρα Μνήμης Του η 25η Ιουλίου , ημέρα Κοιμήσεως Του και η 20η Οκτωβρίου Επέτειος της Ανακομιδής Του , ως δεύτερη Εορτή Του …
Την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη , κόμισε ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ο Α’ με Πατριαρχική συνοδεία , ο οποίος προέστη και στην Ακολουθία ,
Δοξολογία της κατατάξεως Του Αγίου Γρηγορίου στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας , στον Ιερό Ναό Του Αγίου Δημητρίου στις 29 Μαΐου του 2003 μ.Χ. …….
