2 Μαΐου …
Όσιος Γεώργιος ο εκ Γοματίου …
Ο Όσιος Γεώργιος έζησε στο Γομάτι της Χαλκιδικής τον 19ο Αιώνα μ.Χ. …
Ο Γεώργιος είχε οικογένεια με παιδιά , εξασκούσε το επάγγελμα του μυλωνά , η αγάπη και η φιλανθρωπία Του ήταν γνωστή σε όλη την περιοχή ,
σε φτωχούς άλεθε το σιτάρι δωρεάν , έδινε αλεύρι σε ανήμπορους , μέχρι σήμερα φαίνονται τα ερείπια του μύλου Του …
Κατά την δύσκολη περίοδο της Τουρκοκρατίας και των συνεχών επαναστατικών κινημάτων στη Χαλκιδική , έχασε την οικογένειά Του , αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τον κόσμο ,
ανέβηκε στο βουνό που ήταν επάνω από το μύλο Του , για να ζήσει την Ασκητική ζωή , μόνος , μαζί με Τον Θεό …
Η Παράδοση αναφέρει ότι επρόκειτο να περάσει από την περιοχή Τούρκικο ασκέρι – στρατιωτικό απόσπασμα , φοβήθηκε ότι οι Τούρκοι σίγουρα θα περάσουν από το μύλο , για να αρπάξουν αλεύρι και σιτάρι , συμβούλευσε τη γυναίκα και τα παιδιά Του , να πάνε να μείνουν μέσα στο χωριό για ασφάλεια ,
εκείνη δεν υπάκουσε , όταν πέρασε ο Τουρκικός στρατός , βρήκε την οικογένεια και την αιχμαλώτισε , όταν επέστρεψε Ο Γεώργιος βρήκε το μύλο κατεστραμμένο , το αλεύρι κλεμμένο και την οικογένεια Του χαμένη …
Πόνεσε η ψυχή Του από την καταστροφή της οικογένειας και της περιουσίας του , τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση της Αφιερώσεως Του στον Θεό , για Παλαίστρα της Ασκήσεως και των Πνευματικών Αγώνων Του διάλεξε ένα σπήλαιο ,
εκεί περνούσε την ζωή Του με Αδιάλειπτη Προσευχή , με Νηστεία και Αυστηρότατη Άσκηση , τα χόρτα του βουνού ήταν η μόνη τροφή Του , έζησε ως Ερημίτης , χωρίς να Λάβει το σχήμα Του Μοναχού …
Δεν παρέλειπε να επιδεικνύει Αγάπη και συμπόνια στους συνανθρώπους Του , στους Χριστιανούς του χωριού του , κατέβαινε κρυφά από το Ασκητήριο Του τη νύχτα ,
άφηνε έξω από τις πόρτες των σπιτιών των εγκύων γυναικών , των ασθενών και φτωχών ξύλα και χόρτα …
Περιποιείτο κήπους και αμπέλια φτωχών συγχωριανών Του , φύλαγε τα ζώα εκείνων που είχαν ανάγκη , όταν χάθηκαν τα ίχνη του , Τον αναζήτησαν οι γνωστοί του βοσκοί , ανέβηκαν στο Ασκητήριο Του ,
Τον Όσιο Γεώργιο Βρήκαν μέσα στο Σπήλαιο Του Νεκρό , Εξαϋλωμένο και Ευωδιάζοντα , είχε λιώσει από την Άσκηση και την Νηστεία , Ευωδίαζε όλος ο τόπος …
Πήγαν Χριστιανοί και ο Ιερέας του χωριού , σήκωσαν το Άγιο Λείψανο Του με σεβασμό , για να Το Μεταφέρουν στο Κοιμητήριο του χωριού για Ενταφιασμό ,
καθ’ οδόν το Τίμιο Σκήνωμα έγινε ασήκωτο , τόσο ώστε να μην μπορούν πλέον να το Μετακινήσουν , ο Ιερέας είπε ότι αυτό είναι Σημάδι και θα πρέπει εδώ να Ενταφιασθεί …
Τον Ενταφίασαν στον τόπο , που είναι σήμερα κτισμένο το Εκκλησάκι Του Όσιου Γεώργιου στο δρόμο προς Γομάτι , αργότερα κτίσθηκε ένας Ναός ,
μετά την Κοίμηση Του Ο Όσιος άρχισε να κάνει πολλά Θαύματα …
Απόδειξη της Αγιότητος Του , Ο Θεός έδωσε στον Άγιο Ειδικό Χάρισμα να Θεραπεύει
τον πόνο των αυτιών των μικρών παιδιών …….
