10 Ιανουαρίου …
Όσιος Αντίπας ο Αθωνίτης …
Λειμῶνος Ἄθωνος νεόφυτον κρινον ,
Ἀντίπα, ἔπλησας εὐωδίας κτίσιν …
Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ Ημών Αντίπας ο Αθωνίτης , κατά κόσμο Αλέξανδρος ,
γεννήθηκε στην κώμη Καλαποδέτς της Μολδαβίας το 1816 μ.Χ. …
Οι γονείς του ήταν Ορθόδοξοι , πτωχοί και πολύ ευλαβείς , πατέρας του ήταν ο Διάκονος Κονσταντίν Λουτσιάν στην Εκκλησία του χωριό του
και μητέρα του η Αικατερίνη Μανάσε , που αργότερα έγινε Μοναχή με το όνομα Ελισάβετ …
Για πολύ καιρό δεν είχαν παιδιά , μετά τίς επίμονες Προσευχές τους , γεννήθηκε ένα παιδί , πού το ονόμασαν Αλέξανδρο , από μικρός ήταν χαρακτήρας κλειστός και μοναχικός ,
όταν ήταν παιδί και έβοσκε τα πρόβατα του σπιτιού τους στα γύρω δάση , έπιανε τα δηλητηριώδη φίδια με τα χέρια του , χωρίς φόβο και χωρίς να δαγκώνεται από αυτά …
Ήταν προικισμένος από Τον Θεό , ήταν απλός , τελείως αδέξιος για γράμματα , παρότι προσπαθούσε πολύ , πριν τελειώσει το σχολείο , πέθανε ο πατέρας του ,
η μητέρα του τον έστειλε να μάθει την τέχνη της βιβλιοδεσίας ,το αφεντικό του όμως τον κακομεταχειρίζονταν …
Όταν ήταν είκοσι ετών Ο Αλέξανδρος και ενώ Προσευχόταν , περιβλήθηκε ξαφνικά από ένα Θαυμαστό και εξαίσιο Φως , το όποιο γέμισε την καρδιά του ,
από τα μάτια Του έτρεχαν τα δάκρυα , αισθάνθηκε με αυτό το Θείο Φως πρόσκληση …
Με χαρά απάντησε σε αυτή την Πρόσκληση , Κύριε , εγώ θέλω να γίνω Μοναχός ,
Ο Κύριος με Θεία οικονομία , Τον άφησε να περάσει διαφόρους πειρασμούς …
Για δύο χρόνια 1836 – 1837 μ.Χ. , εγκαταστάθηκε στη Μονή Καλνταρουσάνι , εκπληρώνοντας με μεγάλη αυταπάρνηση όλες τις υπηρεσίες που Του ανέθεταν ,
με την Ευλογία του Γέροντος Δημητριου , Ηγουμένου της Μονής Μπράζι , έφυγε για το Άγιον Όρος , εκεί εκάρη Μοναχός παίρνοντας το όνομα Αλύπιος …
Στο Άγιον Όρος έμεινε σε ένα κελί , όπου Ασκήτευαν συμπατριώτες του , οι Ιερομόναχοι Νήφων και Νεκτάριος ,
οι οποίοι Τον συμβούλεψαν να κοπιάσει πρώτα στο έργο της υπακοής σε ένα κοινόβιο …
Έτσι για τέσσερα χρόνια έμεινε στη Μονή Εσφιγμένου , όταν επέστρεψε στους ρουμάνους γέροντες , έλαβε το μέγα Αγγελικό σχήμα , παίρνοντας το όνομα Αντύπας ,
δίνοντας Του ταυτόχρονα την Ευλογία να ακολουθήσει την Μοναχική ζωή στην έρημο …
Εκείνη την εποχή , άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά η επιθυμία του Πατέρα Νήφωνος , να χτίσει στο Άγιον Όρος μια Ρουμανική Σκήτη , για αυτόν τον λόγο αγόρασε ένα μετόχι στο Ιάσιο της Ρουμανίας ,
με την υλική βοήθεια που έστελναν από εκεί , τέθηκαν οι βάσεις για να χτιστεί η Σκήτη Του Τιμίου Προδρόμου …
Ζήτησαν την βοήθεια Του Αντύπα , Αυτός δέχθηκε να βοηθήσει , στη συνέχεια Χειροτονήθηκε Διάκονος και Ιερέας ,
μετά την αποχώρηση του Γέροντα Νήφωνος , για τρία χρόνια στο Ιάσιο ανέλαβε την καθοδήγηση των εργασιών …
Αργότερα Ο Αντύπας εστάλη στο Μετόχι της Μονής , στο Ιάσιο της Ρουμανίας ,
ακόμη και σε αυτήν την πόλη ο Γέροντας , κοπίαζε όπως στην έρημο του Αγίου Όρους …
Ο Μητροπολίτης Μολδαβίας Ιωσήφ , ξετίμησε την Ασκητική του ζωή , τον ζήλο του και την Πνευματικότητα Του , τον διόρισε Πνευματικό σε δυο γυναικεία Μοναστήρια ,
Ο ίδιος όμως αναζητούσε την ησυχία του Αγίου Όρους , ο Νήφωνας αρνήθηκε την επιστροφή του εκεί …
Μαζί με τον Νήφωνα έφυγαν για τη Ρωσία , με σκοπό να μαζέψουν δωρεές , για να αποπερατωθεί η σκήτη ,
Ο Αντύπας στη Ρωσία , έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων …
Άνθρωποι από την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη , πήγαιναν να Τον συμβουλευτούν ,
οι Μητροπολίτες Πετρουπόλεως Ισίδωρος και Μόσχας Φιλάρετος , συζητούσαν μαζί Του για διάφορα Πνευματικά θέματα …
Πριν φύγει για τη Ρωσία είχε πει στο Νήφωνα , ότι δεν με αφήνεις να πάω στο Άγιον Όρος και με παίρνεις μαζί σου στη Ρωσία ,
εγώ αισθάνομαι ότι πηγαίνοντας εκεί , θα ανήκω πια στους Ρώσους και όχι σε σάς , πραγματικά έτσι έγινε …
Χάρη στο σεβασμό προς το πρόσωπο του και την εμπιστοσύνη που ενέπνεε , έφερε την αποστολή Του εις πέρας ,
συγκεντρώνοντας πολλά χρήματα και υλικά αγαθά για την Σκήτη Του Τιμίου Προδρόμου ,
παίρνοντας Ευλογία από τον Γέροντά Του , ανέχωρησε για την Μονή Βαλαάμ …
Εκεί Τον εντυπωσίασε , η Πνευματική ζωή του Μοναστηριού , αλλά και οι ησυχαστικές καλύβες της ερημικής περιοχής της , εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό κελί της σκήτης Των Αγίων Πάντων ,
εκτός από τις ορισμένες Ακολουθίες , Ο Αντύπας διάβαζε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς Της Παναγίας , κάνοντας τριακόσιες Μετάνοιες …
Εκτός από την αέναη Προσευχή Του , καθημερινά Μνημόνευε όσους κατά καιρούς έκαναν δωρεές και Τον βοήθησαν στο σκοπό του ,
με πολλή Αγάπη συνομιλούσε με όσους ζητούσαν την συμβουλή Του …
Την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δεν γεύονταν τίποτα , το ίδιο και την Δευτέρα , την Τετάρτη και την Παρασκευή ολόκληρου του έτους ,
Ο Αντύπας σε όλη Του τη ζωή , είχε το νου Του στο Θεό και δεν ποθούσε τίποτα κοσμικό …
Παρόλες τις υπακοές που έκανε κατά καιρούς και τις ευθύνες που Του είχαν αναθέσει , είχε αποδιώξει κάθε βιοτική μέριμνα , ζούσε σε απόλυτη φτώχεια ,
λέγεται ότι το κελί Του ήταν αδειανό από κάθε περιττό πράγμα …
Δεν είχε ούτε κρεβάτι , ούτε καρέκλα , παρά ένα μικρό τραπεζάκι όπου τοποθετούσε τα βιβλία Προσευχών και διάφορα Πνευματικά βιβλία ,
κάτω είχε στρωμένη μια κουβέρτα , όπου ξάπλωνε όταν εξαντλείτο από τον κόπο των νυχτερινών Προσευχών Του …
Το Μέγα Σάββατο του τελευταίου έτους Λειτούργησε στη Μονή , στο τέλος της Θείας Λειτουργίας Ο Αντύπας αποκάλυψε σε έναν στενό μαθητή του , την ώρα της Θείας Κοινωνίας ,
κοιτάζοντας από το Ιερό , έπεσε η ματιά Του στους Μοναχούς που Κοινωνούσαν …
Το πρόσωπο μερικών από αυτούς Έλαμπε σαν τον Ήλιο , δεν ξέρω πώς να τους ονομάσω αυτούς τους Μοναχούς και ποτέ δεν ξαναείδα τέτοιο πράγμα ,
το φθινόπωρο του ίδιου έτους , ενώ Προσευχόταν στο κελί Του ακούστηκε ένας θόρυβος …
Μια Εικόνα Της Παναγίας που είχε φέρει από το Άγιον Όρος μετακινήθηκε , ενώ άλλες Εικόνες έπεσαν κάτω ,
η Εικόνα πήγε και στάθηκε πάνω στο στήθος Του Αντύπα , Αυτός συγκινημένος την πήρε και την έβαλε στη θέση της …
Αυτό το συμβάν διηγήθηκε σε ένα μαθητή του , τρεις μέρες πριν την κοίμηση Του , την τελευταία ημέρα της ζωής Του , ζήτησε να γίνει η Θεία Λειτουργία πιο νωρίς
και να Κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων …
Την στιγμή που ένας Μαθητής του διάβαζε την ενάτη και τους Χαιρετισμούς Της Παναγίας ,
Ο Όσιος Αντίπας ανεχώρησε για τους Ουρανούς , ήταν 10 Ιανουαρίου του 1882 μ.Χ. …
Το 1883 μ.Χ. , βλέποντας οι Πατέρες της Μονής Βαλαάμ , ότι εμφανίζονταν στους Μαθητές του και ότι Τον Τιμούν ως Άγιο , ανέθεσαν στον Πατέρα Ποιμήν να γράψει τον Βίο Του ,
σε αυτόν είχε διηγηθεί Ο Άγιος Αντύπας τον Βίο Του , ένα χρόνο πριν από την κοίμηση Του …
Ο Βίος Του εκτυπώθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1883 και το 1893 μ.Χ. , ενώ το 1906 μ.Χ. το Άγιον Όρος Τον Τιμούσε ήδη ως Άγιο ,
το 1997 μ.Χ. στον τόπο γέννησης Του χτίστηκε Μονή …
Ως Προορατικός και Διορατικός Ασκητής , Αξιώθηκε πολλών μετά Θάνατο Θαυμάτων ,
Το Τίμιο Του Λείψανο που Βρίσκεται στη Μονή Βαλαάμ της Ρωσίας , Αναδείχθηκε Πηγή ακένωτη των Ιάσεων …….
Απολυτίκιο …
Νεαυγῶν θεοφόρων πατέρων σέμνωμα , τῆς Μολδαβίας φωστῆρα , Ἁγίου Ὄρους πυρσόν καὶ πυρφόροιν Βαλαὰμ φανὸν τῆς σκήτεως , θεῖον Ἀντίπαν εὐλαβῶς , καταστέψωμεν ᾠδαῖς , ὡς λύχνον ἀδύτου φέγγους , βοῶντες , σκέδασον ζόφον , παθῶν ἡμῶν θερμαῖς πρεσβείαις σου …….
