17 Μαΐου …
Όσιοι Νεκτάριος και Θεοφάνης Οι Αυτάδελφοι Κτήτορες της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων …
Οι Αυτάδελφοι Ιερομόναχοι Νεκτάριος και Θεοφάνης γεννήθηκαν στα Ιωάννινα τον 15 ο Αιώνα μ.Χ. …
Ήταν γέννημα θρέμμα Του Αρχοντικού Οίκου Των Αψαράδων στα Ιωάννινα , έναν Οίκο που Διαδραμάτισε Σπουδαίο ρόλο στη ζωή της Ηπειρωτικής πρωτεύουσας , αρχικά το επώνυμο ξεκίνησε ως Ο ψαράς και σημαίνει τον ιχθυοπώλη , από το όψον – οψάριον – ψάρι. , από την διαλάληση των ιχθυοπωλών , ο ψαράς κατά φωνητική αλίωση προήλθε το Αψαράς και εξ αυτού και το επώνυμο Αψαράς , αργότερα από το οψαράς προήλθε το ο ψαράς …
Έντονη είναι η παρουσία και η ανάμειξη Μελών της Οικογένειας των Αψαράδων στα Πολιτικά πράγματα της Ηπείρου , κατά την διάρκεια της εξουσίας του Σέρβου Δεσπότου Θωμά Πρελιούμποβιτς 1366/7 – 1384 μ.Χ. , Αναφέρεται ο Μιχαήλ Αψαράς , άνδρας επίβουλος , καταδότης και φαύλος , τον οποίο τίμησε για τις υπηρεσίες του ο τύραννος με το αξίωμα του πρωτοβεστιάριου , μετά την δολοφονία του Πρελιούμποβιτς , Ο Μιχαήλ Αψαράς συλλαμβάνεται , τυφλώνεται και κατόπιν εξορίζεται , Ο συγγενής Του Θεόδωρος Αψαράς καλείται ως Σύμβουλος από την χήρα του Δυνάστου Μαρία Αγγελίνα Παλαιολογίνα και ἐντίμως τὸν ἀποστάτην θάπτουσι καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς τὸν βασιλέα Ἰωάσαφ εἰσφέρουσιν …
Οι ίδιοι ξεκινούν την αυτοβιογραφία Τους από την στιγμή που Αφιερώθηκαν στον Θεό , χωρίς να κάνουν καμία μνεία για την αρχοντική καταγωγή Τους , την ανατροφή , την μόρφωση και την περιουσία Τους , οι γονείς Τους και οι τρεις αδελφές Τους ενδύθηκαν το Μοναχικό σχήμα , κατοικούσαν σε κάποιο Κελί κοντά σε χωριό του Νησιού , το όνομα της τρίτης αδελφής Των Οσίων , πιθανότατα είναι Μαγδαληνή , Οι δύο αδελφοί , Νεκτάριος και Θεοφάνης , οι Αψαράδες , έλαβαν μια αξιόλογη για την εποχή τους Παιδεία στην περίφημη Μονή των Φιλανθρωπινών επί Ηγουμένου Μακαρίου Φιλανθρωπινού …
Τα πλούτη , η δόξα , η ικανή Μόρφωση στάθηκαν αδύνατα να Νικήσουν Την Θεϊκή Τους Αγάπη , σε πολύ νεαρή ηλικία από Τον Θείο έρωτα , κατέφυγαν στον Μοναχισμό ξεκινώντας από την Ηπειρωτική πρωτεύουσα και δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό της ως Μοναχοπόλεως , Το Ιερό Μοναχικό σχήμα περιβλήθηκαν το 1495 μ.Χ. από Τον Όσιο Γέροντα , Σάββα , κοντά Του έμειναν 10 χρόνια , στο Ασκητήριο Του Τιμίου Προδρόμου της Νήσου των Ιωαννίνων μέχρι Την Κοίμηση Του , στις 9 Απριλίου του 1505 μ.Χ. , συλλέγοντας τους Καρπούς της Ησυχαστικής ζωής …
Μετά Την Κοίμηση Του Πνευματικού Τους πατέρα Σάββα ανεχώρησαν για το Άγιον Όρος , στην Αστείρευτη πηγή του Αναχωρητισμού , για να αντλήσουν νέα στηρίγματα για την κατοπινή Τους Μοναχική πορεία , Στο Περιβόλι Της Παναγίας , έγιναν Δεκτοί από Τον Οικουμενικό Πατριάρχη Νήφωνα Β’ , Ο Οποίος Μόναζε στην Μονή Διονυσίου μετά από Την Τρίτη Εκλογή Του το 1502 μ.Χ. , κατά το διάστημα της σύντομης παραμονής Τους στη Μονή Διονυσίου ζήτησαν και έλαβαν από Τον Αγιασμένο και Φωτισμένο Πνευματικό Τους Καθοδηγητή , Πατριάρχη Νήφωνα , Όρο και Κανόνα Μοναχικής καταστάσεως …
Ο Πατριάρχης Νήφωνας με την Διδασκαλία Του Εκπλήρωσε τις επιθυμίες Τους και με την αγαθή καρδιά Του Τους Όπλισε με τα απαραίτητα εφόδια για την Πνευματική Τους Σωτηρία , Τους συμβούλεψε να επιστρέψουν στο Κελί της Μετανοίας Τους , συνεχίζοντας εκεί τους Ασκητικούς Αγώνες Τους , Υπακούοντας στις παραινέσεις και στις Εντολές Του , που στάθηκε γι’ Αυτούς δεύτερος Πνευματικός Πατέρας , με την Υπόσχεση ότι δεν θα Παρέκκλιναν απ’ όσα Τους παρήγγειλε , γύρισαν στο Κελί Τους , στο Νησί των Ιωαννίνων …
Επειδή το βρήκαν κατειλημμένο από κάποιους κοσμικούς άρχοντες , αναγκάσθηκαν να το εγκαταλείψουν για δεύτερη φορά , έφυγαν στα ενδότερα μέρη του Νησιού , όπου βρήκαν κατά την επιθυμία Τους , τόπο κατάλληλο για Ησυχία και Άσκηση , κοντά σε κάποιο έρημο Ησυχαστήριο , Αφιερωμένο στον Άγιο Παντελεήμονα , ήταν κτισμένο σε μια σπηλιά , επάνω από τη λίμνη , όπου τα νερά της είχαν εισχωρήσει μέσα στην κοιλότητα του βράχου , πριν πολλά χρόνια είχε Αγιάσει στον τόπο αυτό , Ένας περίφημος για την Άσκηση Του Ερημίτης , Ο Αντώνιος , 18 χρόνια είχε μείνει έγκλειστος στο Κελί Του , είχε Προικισθεί από Τον Θεό για με Διορατικό Χάρισμα …
Επισκέφθηκαν και Έλαβαν από Τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Την Ευλογία Του και την έγγραφη άδεια Του για την ανέγερση νέου Ησυχαστηρίου , για περισσότερη ασφάλεια ζήτησαν και την έγκριση του Οικουμενικού Πατριάρχου Παχωμίου Α’ 1503 – 1504 μ.Χ. , 1504 – 1513 μ.Χ. , εκείνος με ιδιόγραφο Πατριαρχικό γράμμα Του στήριξε τις προσπάθειες Τους , Ενισχύοντας Τους με την διαβεβαίωση , όπως έκανε και Ο Μητροπολίτης , ότι κανένας δεν θα Τους εμπόδιζε στο Θεάρεστο Έργο Τους , προχώρησαν αμέσως στην ανέγερση Ναού και στο κτίσιμο Κελιών , η Δημιουργία στην πράξη αποδείχθηκε ένας μεγάλος και κοπιαστικός Αγώνας …
Τελικά το 1506/1507 μ.Χ. ανήγειραν με προσωπικά Τους έξοδα τον Ναό Του Τιμίου Προδρόμου και μαζί με αυτόν , σε σύντομο χρονικό διάστημα , περατώθηκε και η ανέγερση των Κελιών και των λοιπών απαραίτητων οικοδομών , Οι Ιερομόναχοι Νεκτάριος και Θεοφάνης ήταν Κτήτορες ενός ακόμα Μοναστηριού , ανήγειραν για τις Αδελφές Τους και τους γονείς Τους το Μοναστικό Ησυχαστήριο Του Αγίου Νικολάου στο Λεπενό , με την διαθήκη Των Κτητόρων κληροδοτήθηκε στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ , η οποία την χρησιμοποιούσε από τον 16 ο Αιώνα μ.Χ. , ως Μετόχι και ως κατάλυμα σταθμεύσεως των Διακονητών Βαρλααμιτών , που φρόντιζαν τα κτήματα των Αψαράδων στην Ουσδίνα …
Η πορεία Τους συνεχίστηκε με Δοκιμασίες , η τελευταία επίθεση εναντίων Τους ήταν η πιο επώδυνη , τα βέλη δεν προέρχονταν από τους αλλόπιστους Τούρκους , αλλά από αυτούς τους ίδιους τους Εκκλησιαστικούς και κοσμικούς Άρχοντες του τόπου , για λόγους τους οποίους , όπως αναφέρουν στην αυτοβιογραφία Τους , δεν θέλησαν να κοινοποιήσουν , βλέποντας όλη αυτή την δοκιμασία , τον πόλεμο και την κακία των εχθρών να αυξάνεται , ήλθε στο νου Τους η συμβουλή Του Γέροντος Τους , Του Αγίου Νήφωνος , που Προορατικά Τους είχε πει , Ὅταν καταλάβη ὑμᾶς πειρασμός , μὴ ἀντιστῆτε αὐτῶ , ἀλλὰ ἀναχωρήσατε ἐν μοναστηρίῳ καὶ εἰρηνεύσετε …
Εγκατέλειψαν οριστικά τη νεόκτιστη Μονή Τους και μετέβησαν το 1510/11 μ.Χ. στους μετεωρίτικους βράχους , αναζητώντας εκεί τη νέα Εστία για την Ασκητική Τους Τελείωση , Τους δόθηκε από τους Πατέρες Της Σκήτης Του Μεγάλου Μετεώρου Ο Στύλος Του Ιερού Προδρόμου όπου και παρέμειναν για 7 χρόνια , η στενότητα του βράχου και το ανθυγιεινό κλίμα από τους δυνατούς ανέμους , δεν Τους επέτρεψε να παραμείνουν περισσότερο εκεί , στράφηκαν στην αναζήτηση καταλληλότερου χώρου , Τους έλκυσε ένας πλατύς και ευάερος λίθος , ησυχαστικός και αρκετά ευρύχωρος , κατάλληλος για κατοικία , ο οποίος ονομαζόταν του Βαρλαάμ , η επωνυμία ήταν παρμένη από τον πρώτο Ερημίτη – οικιστή , που σκαρφάλωσε και Εγκαταβίωσε στην απάτητη αυτή κορυφή …
Στον βράχο του Βαρλαάμ , ο οποίος ήταν ολοκληρωτικά έρημος και ακατοίκητος πριν από πολλά χρόνια , Οι Ιερομόναχοι Νεκτάριος και Θεοφάνης ανέβηκαν και εγκαταστάθηκαν με την άδεια του Μητροπολίτου Λαρίσης Βησσαρίωνος και του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Του Μεγάλου Μετεώρου τον Οκτώβριο του 1517/18 μ.Χ. , μετά την ανάβαση Τους στον βράχο άρχισαν τις οικοδομικές Τους εργασίες , έκτισαν πρόχειρα Κελιά για κατοίκηση , πρώτη Τους δουλειά ήταν να ανεγείρουν τον ερειπωμένο Ναό , από το Εκκλησάκι που ο Ερημίτης Βαρλαάμ είχε Αφιερώσει στους Αγίους Τρεις Ιεράρχες , σώζονταν μόνο μερικά ετοιμόρροπα τμήματα από Το Άγιο Βήμα …
Με ανεξάντλητους σωματικούς κόπους και ταλαιπωρίες , με την αμέριστη συμπαράσταση Των Οσίων Υποτακτικών Τους , Βενεδίκτου και Παχωμίου , Οι Οποίοι ήταν από την αρχή μαζί Τους και με Την Χάρη Του Θεού προχώρησαν στην εκ βάθρων ανέγερση του Ναού , για περισσότερα από 30 χρόνια Φύλαξαν Την Ακολουθία Των Θείων Ύμνων και Προσευχών , την ολονύκτια Αγρυπνία των Κυριακών , καθώς και κάθε άλλης Δεσποτικής Εορτής και Μνήμης μεγάλου Αγίου , τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδος το ήμισυ της νυκτός Το είχαν Αφιερώσει στη Δοξολογία Του Θεού , το 1542 μ.Χ. θεμελίωσαν τον Ναό Των Αγίων Πάντων …
Στις 17 Μαΐου του 1544 μ.Χ. , ημέρα Σάββατο , την ενάτη βυζαντινή ώρα ο Ναός Των Αγίων Πάντων ολοκληρώθηκε , Ο Θεοφάνης είχε ήδη δέκα μήνες ασθενής στο κρεβάτι και εξαντλημένος από την ασθένεια Του βρισκόταν στα πρόθυρα του Θανάτου Του , ενώ όλοι οι Αδελφοί και Πατέρες γύρω Του έκλαιγαν και Θρηνούσαν και με μάτια δακρυσμένα Έψελναν Τον Κατανυκτικό Παρακλητικό Κανόνα , έγινε ένα Θαύμα , Ξαφνικά ένα Υπέρλαμπρο και Διαυγέστατο Αστέρι είχε σταθεί πάνω από Το Κελί Του με Υπερκόσμιο Φως , με την δύση του ηλίου η Ψυχή Του Οσίου Θεοφάνους μετέστη στις Αιώνιες Μονές , ταυτόχρονα έσβησε και Το Υπερφυσικό Αστέρι , Σημείο της αμέτρητης Δόξας που Τον περίμενε στην Ουράνια Πολιτεία …
Έξι χρόνια αργότερα , δεύτερη ημέρα Της Διακαινησίμου , στις 7 Απριλίου του 1550 μ.Χ. , Αναπαύθηκε και Ο Όσιος Νεκτάριος , Ο Τάφος Τους και Τα Άγια Λείψανα τους , Το δεξί χέρι Του Οσίου Νεκταρίου και Το αριστερό χέρι Του Οσίου Θεοφάνους με Άφθαρτο το δέρμα επί Των Αγίων Οστών Τους , Αποτελούν Πηγή Δυνάμεως για Τους Αδελφούς της Μονής και Τους Ευλαβείς Προσκυνητές ,
Η δεξιά παλάμη Του Αγίου Νεκταρίου , Βρίσκεται Αδιάφθορη στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων ,
Η αριστερή παλάμη Του Αγίου Θεοφάνους , Βρίσκεται Αδιάφθορη στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων …….
