5 Μαρτίου …
Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης …
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γεννήθηκε το 1880 μ.Χ. ,
στο χωριό Λέλιτς της Σερβίας …
Ήταν το πρώτο από τα εννέα τέκνα των Ευσεβών αγροτών Δραγομίρου και Αικατερίνης , ήταν ασθενικός στην σωματική του διάπλαση , επέδειξε από μικρός την ευφυΐα Του ,
την μεγάλη Του Αγάπη προς Τον Θεό και την Εκκλησία και την κλίση Του προς τον Μοναχικό Βίο …
Σπούδασε παρά την μεγάλη φτώχεια της οικογένειας Του στη Θεολογική σχολή Βελιγραδίου , Ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Θεολογίας στη Βέρνη της Ελβετίας το 1908 μ.Χ. ,
Διδάκτωρ στην Οξφόρδη της Αγγλίας το 1909 μ.Χ. και στο Χάλλε της Γερμανίας το 1911 μ.Χ. …
Γνώριζε επτά γλώσσες , μεταξύ των οποίων και την Ελληνική , Ο Νικόλαος Λάτρευε Τον Θεό , ο Οποίος του έδωσε στόμα και σοφία , Εκάρη Μοναχός , Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στην Μονή Ρακόβιτσα στο Βελιγράδι το 1909 μ.Χ. ,
ενώ είχε αρρωστήσει βαριά από δυσεντερία , έταξε εάν Ο Κύριος Τον Θεραπεύσει , να Του Αφιερωθεί δια Βίου με όλη Του την ύπαρξη , όπως και έγινε …
Την περίοδο 1915 – 1919 μ.Χ. απεστάλη στην Αμερική και στην Αγγλία , για να ενισχύσει τον πολύπαθο Σερβικό Λαό , το 1919 μ.Χ. Εξελέγη Επίσκοπος Ζίτσης στην Σερβία ,
το 1920 μ.Χ. μεταφέρθηκε στην Αχρίδα , όπου ανέπτυξε ένα τεράστιο Ιεραποστολικό , Ποιμαντικό , κοινωνικό και φιλανθρωπικό Έργο …
Ο Επίσκοπος Νικόλαος παρά την τεράστια μόρφωση Του και τα πολλά του Χαρίσματα , Διακρινόταν για την απλότητα του ήθους Του , την καλοσύνη και την Αγάπη Του ,
η Αρετή , η οποία κατ’ εξοχήν Τον στόλιζε ήταν η ταπείνωση …
Η Μελέτη Των Πατέρων της Εκκλησίας και η συναναστροφή Του με Αγιορείτες Πατέρες πλούτιζαν την Πνευματικότητα Του , με τα συγγράμματα του
και την Πνευματική Του καθοδήγηση ο Λαός αναγεννιέται Πνευματικά και ο Μοναχισμός Ανθίζει …
Το 1941 μ.Χ. οι Αρχές κατοχής της χώρας του , οι Γερμανοί Τον συλλαμβάνουν , τον περιορίζουν
και το 1944 μ.Χ. Τον στέλνουν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Νταχάου στη Γερμανία , όπου υπέστη πάνδεινα βασανιστήρια …
Μετά την Απελευθέρωση Του τον Μάιο του 1945 μ.Χ. , Ο Νικόλαος δεν θέλησε να επιστρέψει στην Πατρίδα Του , το τότε καθεστώς τον θεωρούσε ανεπιθύμητο πρόσωπο , πήγε στην Αμερική
και παρά την κλονισμένη υγεία Του συνέχισε το φιλανθρωπικό και Ιεραποστολικό Έργο Του Χριστού …
Δίδαξε στην Ιερατική Σχολή της Μονής Του Αγίου Σάββα στο Λίμπερτβιλ του Ιλινόις , το 1951 μ.Χ. εγκαταστάθηκε στην Ρωσική Μονή Του Αγίου Τύχωνος στην Πενσιλβανία ,
όπου καθοδηγούσε τους Μοναχούς και Διηύθυνε το Θεολογικό σεμινάριο της Μονής …
Οι δυσκολίες και τα προβλήματα δεν Τον αποθάρρυναν ποτέ , Αισθανόταν έντονα την Παρουσία της Θείας Πρόνοιας στον Βίο Του ,
αυτό Του έδινε Δύναμη , Ανδρεία και Χαρά …
Η Προσευχή Του ήταν Αδιάλειπτη και Έρεε ως Ποταμός του Παραδείσου , Πενθούσε αβίαστα , έχυνε δάκρυα Μετάνοιας , Παρακλήσεως , Μεσιτείας και Δοξολογίας , Προσευχόμενος το πρωί της Κυριακής του 1956 μ.Χ. στο ταπεινό κελί Του , προετοιμαζόμενος για να Λειτουργήσει ,
Ο Άγιος Νικόλαος Κοιμήθηκε με Ειρήνη …
Το Ιερό Του σκήνωμα επέστρεψε στην Σερβία
το 1991 μ.Χ. …….
