11 Ιουνίου …
Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας …
Ο Άγιος Λουκάς , κατά κόσμο Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο – Γιασενέτσκι ,
γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1877 μ.Χ. στο Κέρτς της χερσονήσου της Κριμαίας …
Το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ήταν ιδιόμορφο καθώς ο πατέρας Του ήταν Ρωμαιοκαθολικός ,
η μητέρα Του αν και Ορθόδοξη περιοριζόταν σε καλές πράξεις χωρίς να συμμετέχει ενεργά στην λατρευτική ζωή Της Εκκλησίας …
Ο Βαλεντίν αποφασίζει να σπουδάσει Ιατρική , παίρνει το πτυχίο Του και παρακολουθεί μαθήματα Οφθαλμολογίας ,
Το 1904 μ.Χ. βρέθηκε στην Άπω Ανατολή , όπου εργάστηκε ως Χειρουργός με μεγάλη επιτυχία , εκεί συναντήθηκε με την Άννα Βασίλιεβνα Λάνσκαγια , την μέλλουσα σύζυγο Του , με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά …
Μετά το τέλος του πολέμου εργάζεται σε διάφορα Επαρχιακά Νοσοκομεία , οι επιτυχίες Του είναι τόσες πολλές που η φήμη Του εξαπλώνεται γρήγορα ,
ασθενείς καταφθάνουν από παντού , την ίδια εποχή μελετά σχετικά με την τοπική αναισθησία και συντάσσει Επιστημονικά άρθρα …
Ο Βαλεντίν διαπρέπει στις Εγχειρήσεις των Οφθαλμών , αποφασίζει να ασχοληθεί με την Θεραπεία των πυογόνων λοιμώξεων ,
το 1917 μ.Χ. εκλέγεται Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης …
Η Ρωσική επανάσταση είχε ήδη αρχίσει , η Εκκλησία βρέθηκε στο στόχαστρο των Μπολσεβίκων , η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο ,
τότε συλλαμβάνεται για πρώτη φορά , αιτία ήταν η συκοφαντία ενός νοσοκόμου , με την Βοήθεια Του Θεού αποκαλύφθηκε η Αλήθεια , Ο Γιατρός αφέθηκε ελεύθερος …
Η περιπέτεια αυτή παρά το αίσιο τέλος της , αναστάτωσε την σύζυγο Του , η οποία έπασχε από φυματίωση , η υγεία της επιδεινώθηκε σε μεγάλο βαθμό ,
λίγες ημέρες αργότερα υπέκυψε , μετά τον θάνατο της Ο Γιατρός εμπιστεύτηκε τα παιδιά Του στην Σοφία Σεργκέγεβνα , ήταν μια Πιστή νοσοκόμα , η οποία τους στάθηκε σαν δεύτερη μητέρα για πολλά χρόνια …
Ο Βαλεντίν ήταν πολύ Πιστός , αυτό ήταν έκδηλο στον τρόπο που εργαζόταν , το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν οι πρώτες αντιδράσεις
από τους εκπροσώπους του αθεϊστικού καθεστώτος …
Στους διωγμούς προστίθεται και η πληγή της ζώσης Εκκλησίας , που σκοπό είχε να υπηρετήσει τα συμφέροντα του Κράτους διαιρώντας τους Κληρικούς και τους Πιστούς , με σκοπό να τους απομακρύνει από την Αληθινή Πίστη ,
σε αυτή την εποχή των Δοκιμασιών για την Εκκλησία , Ο Γιατρός συμμετείχε ενεργά στην ζωή της Εκκλησίας …
Όταν κατηγορήθηκε Ο Αρχιεπίσκοπος Τασκένδης και Τουρκεστάν Ιννοκέντιος από τους σχισματικούς ,
υπερασπίστηκε με σθένος την κανονική τάξη …
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος εντυπωσιασμένος από την παρρησία Του Βαλεντίν , του προτείνει να γίνει Ιερέας ,
η Χειροτονία Του σε Διάκονο έγινε στις 26 Ιανουαρίου του 1921 μ.Χ. , μια εβδομάδα αργότερα Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος …
Το καλοκαίρι του 1923 μ.Χ. η ζώσα Εκκλησία κάνει την επίθεση της , εκτοπίζει Τον Επίσκοπο Ιννοκέντιο , ο Κλήρος και ο λαός της Τασκένδης όντας στο έλεος των σχισματικών ,
εκλέγουν στην θέση του Επισκόπου Τον Πατήρ Βαλεντίν Βόινο – Γιασενέτσκι …
Καταλληλότερο όνομα για Τον νέο Επίσκοπο κρίθηκε εκείνο Του Αποστόλου Ευαγγελιστή , Αγιογράφου και Ιατρού Λουκά ,
στην συνέχεια ταξίδεψε ως Πεντζικέντ για να Χειροτονηθεί Επίσκοπος , το γεγονός αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο , συνελήφθη , κατηγορήθηκε για προδοσία και φυλακίστηκε …
Στην φυλακή είχε την ευκαιρία να ολοκληρώσει το Σύγγραμμα Του , Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων , το οποίο δεν εκδόθηκε για πολλά χρόνια παρόλη την σημασία του για την Ιατρική Επιστήμη ,
επειδή ο Συγγραφέας επέμενε να γραφεί στο εξώφυλλο το Αρχιερατικό Του Αξίωμα …
Στο διάστημα της απουσίας Του οι εκπρόσωποι της ζώσης Εκκλησίας κατέλαβαν τις Εκκλησίες , ο Λαός ήταν Πιστός στις συμβουλές Του Ποιμένα του ,
απείχε από τους Ναούς , λόγω της μεγάλης Του επιρροής οι υπεύθυνοι της G.P.U. , ήταν Κρατική Πολιτική Διεύθυνση , αποφάσισαν να απομακρύνουν Τον Επίσκοπο Λουκά από την Τασκένδη …
Την ώρα της αποχώρησης Του πλήθος κόσμου στάθηκε στις γραμμές του τρένου , προκειμένου να εμποδίσει την αναχώρηση , ο κόσμος απομακρύνθηκε από τις Αστυνομικές δυνάμεις ,
έτσι πήρε τον μακρύ και βασανιστικό δρόμο της εξορίας Του …
Φυλακίζεται κάτω από άθλιες συνθήκες στη Μόσχα , εκεί διαπιστώνει τα πρώτα συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας που θα Τον συνοδεύσει σε όλη Του την ζωή ,
παρ’ όλες τις κακουχίες , η συμπεριφορά Του Επισκόπου απέναντι σε όλους τους κρατουμένους , προκαλούσε τον σεβασμό ακόμη και των πιο αρνητικών …
Ενώ οι Γιατροί βεβαίωναν πως η κατάσταση της υγείας Του δεν το επιτρέπει , Ο Επίσκοπος Λουκάς αναχώρησε εξόριστος για την Σιβηρία ,
το καθεστώς Τον εγκαθιστά στην πόλη Γενισέισκ , για να Τον στείλει αργότερα δυο χιλιάδες χιλιόμετρα μακρύτερα στην πόλη Τουρουχάνσκ …
Στο νέο τόπο της εξορίας Του , δεν αρνήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες Του σε όσους τις χρειάζονταν , παρ‘ όλες τις αντίξοες συνθήκες , ο λαός του Τουρουχάνσκ Τον περίβαλλε με πολύ αγάπη και σεβασμό ,
αυτό ήταν αρκετό για τους άθεους που σχεδίασαν νέα εξορία για Τον Επίσκοπο – Γιατρό …
Τον έστειλαν πέρα από τον αρκτικό κύκλο , στο χωριό Πλάχινο όπου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο , ο ήλιος δεν ανατέλλει , η υγεία Του είχε επιδεινωθεί , μια τέτοια εξορία ήταν πολύ επικίνδυνη για την ζωή Του ,
αυτός ήταν ο σκοπός των διωκτών Του , υπέφερε τα πάνδεινα , τόσο λόγω των καιρικών συνθηκών , όσο και λόγω τις αντιμετώπισης από τους κατοίκους της περιοχής …
Δύο μήνες αργότερα , με αιτία τον θάνατο αγρότη οι κάτοικοι του Τουρουχάνσκ ξεσηκώθηκαν , απαίτησαν την επιστροφή Του Επισκόπου , οι αρχές δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσουν ,
έτσι Ο Επίσκοπος Λουκάς , που από Όραμα είχε ειδοποιηθεί για το πέρας της Δοκιμασίας Του , επέστρεψε …
Συνέχισε απερίσπαστος τις ασχολίες Του , μέχρι το Τέλος της εξορίας Του , παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ,
δεν ξέχασε ποτέ τα παιδιά του , επικοινωνούσε μαζί τους όσο πιο συχνά μπορούσε …
Στο Κρασνογιάρσκ παρουσιάζεται στην G.P.U. για ανάκριση , εκεί ο βοηθός του Διοικητή ανακοίνωσε στον Επίσκοπο πως μπορούσε να πάει όπου ήθελε , ήταν πλέον Ελεύθερος ,
έτσι ξεκίνησε για την Τασκένδη , εκεί αντιμετωπίζει τις συκοφαντίες και των συνεργατών Του , γεγονός που Τον οδήγησε σε παραίτηση από την θέση Του Επισκόπου …
Στην Τασκένδη συνεχίζει τις φιλανθρωπίες Του , οι αντίπαλοι Του δεν έπαψαν να ψάχνουν ευκαιρία για να Τον διώξουν , η αφορμή δεν άργησε να βρεθεί ,
Ο Λουκάς βρέθηκε πάλι υπόλογος απέναντι στα κομματικά στελέχη , ο σκοπός ήταν να Τον αναγκάσουν να παραιτηθεί από το Ιερό Του Αξίωμα …
Μετά από εξαντλητικές ανακρίσεις , απεργίες πείνας , πέρασε ένα χρόνο στην φυλακή , Ο Επίσκοπος εξορίστηκε για μια ακόμη φορά στη Βόρεια Ρωσία ,
οι δραστηριότητες Του εκεί ενόχλησαν όχι μόνο τις αρχές , αλλά και τους κατοίκους , σύντομα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας Τον ανάγκασε να πάει στο Λένινγκραντ …
Μετά την ανάρρωση Του πέρασε μια μακρά περίοδο Δοκιμασιών και περιπλανήσεων , οι εκπρόσωποι του κόμματος Τον πιέζουν να εγκαταλείψει την Ιεροσύνη ,
στην περίοδο αυτή της Πνευματικής Δοκιμασίας αρχίζει να χάνει την όραση από το αριστερό μάτι , λόγω αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς χιτώνα …
Τα Δοκίμια για την Χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων , Εκδίδονται χωρίς να αναγραφεί το Αξίωμα Του ,
εν καιρώ επανακτά την εσωτερική γαλήνη που είχε στερηθεί , περνά δύο χρόνια ηρεμίας και ειρήνης κοντά στα παιδιά του …
Ο Επίσκοπος Λουκάς ήταν εξήντα ετών όταν συνελήφθη για τέταρτη φορά , από τον φάκελο που διατηρούσαν στην Ασφάλεια , μπορούμε να γνωρίζουμε τις δραστηριότητες Του ,
από τους ασθενείς Του δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα , έδινε και τον μισθό Του σε Αγαθοεργίες …
Βοηθούσε όσους φτωχούς , άπορους και εξόριστους ανθρώπους τύχαινε να γνωρίζει , οι φιλανθρωπικές ενέργειες Του ενόχλησαν πάλι το καθεστώς
που Τον συνέλαβε εκ νέου και Τον οδήγησε στη Σιβηρία …
Στις 21 Ιουνίου του 1941 μ.Χ. τα χιτλερικά στρατεύματα μπαίνουν στη Ρωσία , Ο Επίσκοπος – Γιατρός αν και εξόριστος ,
προσφέρεται Εθελοντικά να εργαστεί για την Θεραπεία των τραυματιών , το κόμμα αναγνωρίζει την αξία Του ως Γιατρού …
Τον διορίζει Αρχίατρο του Στρατιωτικού Νοσοκομείου , Σύμβουλο όλων των Νοσοκομείων της περιοχής , οι συνθήκες είναι οικτρές ενώ παράλληλα δεν Του αναγνωρίζουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ,
την Άνοιξη του 1942 μ.Χ. αλλάζει η στάση της Πολιτείας απέναντι στον Ίδιο και απέναντι στην Εκκλησία …
Σε όλη την Επικράτεια της Ρωσίας ανοίγουν Εκκλησίες , ο Λαός βρίσκει καταφύγιο στους Ναούς από την παραφροσύνη του πολέμου ,
για να καλυφθούν οι υπάρχουσες ανάγκες Ο Επίσκοπος Λουκάς προάγεται σε Αρχιεπίσκοπο Κρασνογιάρσκ …
Όταν οι Γερμανοί υποχωρούν μεταφέρεται δυτικότερα στο Ταμπώφ , είναι υπεύθυνος για εκατόν πενήντα Στρατιωτικά Νοσοκομεία , η Εκκλησία για να Τον διευκολύνει τον μεταθέτει στην Αρχιεπισκοπή Ταμπώφ και Μιτσούρινσκ ,
το 1946 μ.Χ. Βραβεύθηκε με το Βραβείο Στάλιν για την Ηρωική εργασία Του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και για την μεγάλη Προσφορά Του στην Ιατρική Επιστήμη …
Στα εβδομήντα Του χρόνια γίνεται Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας , εκεί το Έργο Του είναι δύσκολο , η φτώχεια έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που αναγκάζεται να ταΐζει καθημερινά στο σπίτι Του ,
τους άπορους της περιοχής , στρέφει το ενδιαφέρον Του στην Εκκλησιαστική ζωή , καθώς Τον αποκλείουν από κάθε Επιστημονικό Συνέδριο …
Κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανοίξουν οι Εκκλησίες , ταυτόχρονα προσπαθεί να πατάξει την αμέλεια και την αδιαφορία των Ιερέων ,
τονίζοντας πως πρέπει οι ίδιοι να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους Πιστούς …
Παράλληλα εξασκεί το Έργο του Ιατρού , προσφέροντας τις υπηρεσίες Του στον πάσχοντα άνθρωπο , ακολουθώντας το υπόδειγμα Του Θεανθρώπου όλη Του τη ζωή ,
διήλθεν ευεργετών και ιώμενος , με την βελτίωση στις σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους Ο Αρχιεπίσκοπος βρίσκει την ευκαιρία να επιστρέψει στην αγαπημένη Του ασχολία , το κήρυγμα …
Θεωρώ βασικό Αρχιερατικό μου καθήκον να κηρύττω παντού και πάντα Τον Χριστό , λέει Ο ίδιος ,
από τα κηρύγματα Του καταγράφηκαν περίπου επτακόσια πενήντα , τα οποία αποτέλεσαν δώδεκα τόμους – τέσσερεις χιλιάδες πεντακόσιες σελίδες , έχουν χαρακτηριστεί εξαιρετικό φαινόμενο στην σύγχρονη Εκκλησιαστική ζωή και Θεολογία …
Την Άνοιξη του 1952 μ.Χ. επιδεινώνεται η όραση Του , στις αρχές του 1956 μ.Χ. τυφλώνεται οριστικά ,
το 1953 μ.Χ. τον Στάλιν διαδέχεται ο Νικήτας Κρουτσώφ , ο οποίος ξεκίνησε νέο κύμα διωγμών κατά της Εκκλησίας που κορυφώνονται το 1959 μ.Χ. …
Ο Αρχιεπίσκοπος μεριμνά για το Ποίμνιο Του , προσπαθεί να του δώσει κουράγιο , εκείνη την εποχή γράφει στον μεγαλύτερο γιό του τον Μιχαήλ , λέγοντας του ,
είναι όλο και πιο δύσκολο να Διευθύνει κανείς τις υποθέσεις της Εκκλησίας , οι Εκκλησίες κλείνουν η μία μετά την άλλη , δεν υπάρχουν Ιερείς , ο αριθμός τους όλο και ελαττώνεται , κατά τόπους η αντίδραση φτάνει μέχρι εξεγέρσεως κατά της Αρχιερατικής εξουσίας μου , δεν μπορώ να το υποφέρω στα ογδόντα μου χρόνια , αλλά με την Βοήθεια Του Κυρίου , συνεχίζω Το δύσκολο Έργο μου …
Η αγάπη του κόσμου προς Τον Αρχιεπίσκοπο Λουκά ήταν έκδηλη , ακόμα και αλλόθρησκοι η άπιστοι Τον έβλεπαν με σεβασμό , είναι πλέον ογδόντα τεσσάρων ετών ,
Διαισθάνεται πως το Τέλος Του πλησιάζει , τα Χριστούγεννα του 1960 μ.Χ. Λειτουργεί για τελευταία φορά , για τον καιρό που Του απομένει περιορίζεται στο να Κηρύττει …
Την Κυριακή 11 Ιουνίου του 1961 μ.Χ. , ημέρα που Γιορτάζουν Οι Άγιοι Πάντες Της Αγίας Ρωσίας ,
Κοιμήθηκε Ο Αρχιεπίσκοπος – Ιατρός Λουκάς Βόινο – Γιασενέτσκι …
Παρά την έντονη αντίδραση των κομματικών ,
η Κηδεία Του Αρχιεπισκόπου μετατράπηκε σε Λαϊκή επανάσταση …
Η Ε.Π. Λέικφελντ περιγράφει για εκείνη την ημέρα ,
Οι δρόμοι πλημμύρισαν από γυναικούλες με άσπρα μαντίλια στα κεφάλια , προχώρησαν σιγά – σιγά μπροστά από την σορό Του Δεσπότη , ακόμη και οι γερόντισσες , τρεις σειρές τεντωμένων χεριών λες και οδηγούσαν το αυτοκίνητο ,
ο δρόμος μέχρι και το Κοιμητήριο ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα , μέχρι την πόρτα Του Κοιμητηρίου ακουγόταν , Ο Ύμνος , Άγιος Ο Θεός , Άγιος Ισχυρός , Άγιος Αθάνατος Ελέησον ημάς …
Ότι και να έλεγαν σε αυτό το πλήθος , όσο και αν προσπαθούσαν να τους κάνουν να σιωπήσουν , η απάντηση ήταν μία , Κηδεύουμε Τον Αρχιεπίσκοπο μας ,
τον Νοέμβριο του 1995 μ.Χ. Ανακηρύχτηκε Άγιος από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία …
Στις 17 Μαρτίου του 1996 μ.Χ. έγινε με Επισημότητα η Ανακομιδή Των Λειψάνων Του , που τέθηκαν για Λαϊκό Προσκύνημα στον Ναό του Κοιμητηρίου ,
Αφιερωμένο στην Μνήμη Των Αγίων Πάντων …
Τα Λείψανα Του Άγιου Λουκά εξέπεμπαν μια Άρρητη Ευωδία , πολλοί ασθενείς Θεραπεύτηκαν Θαυματουργικά ,
στις 20 Μαρτίου του 1996 μ.Χ. Τα Λείψανα Του Μεταφέρθηκαν στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος , η Μνήμη Του Ορίστηκε να Τιμάται στις 11 Ιουνίου Επέτειο της Κοιμήσεως Του …
Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν Ο Άγιος Λουκάς ήταν στο Γενισέισκ , επιχείρησε μια πρωτοποριακή και δυσκολότατη επέμβαση , Του έφεραν νέο άνδρα με βαριά νεφρική ανεπάρκεια σε απελπιστική κατάσταση ,
Ο Επίσκοπος Γιατρός μην έχοντας άλλη λύση , αποφάσισε να κάνει μια Ηρωική Επέμβαση , επιχείρησε μεταμόσχευση νεφρού από μοσχάρι στο νεαρό ασθενή , παρά τα πενιχρά μέσα που διέθετε …
Ο Ιατρός που διηγήθηκε το γεγονός , χαρακτηρίζει επιτυχημένη την επέμβαση , παρόλο που ήταν η πρώτη εγχείρηση μεταμόσχευσης , δεν έγινε ευρύτερα γνωστή για πολιτικούς λόγους , δεν θα έπρεπε να προβληθεί ένας εχθρός του λαού ,
για αυτό Επίσημα ως πρώτη τέτοια εγχείρηση θεωρείται του Καθηγητή Ι. Ι. Βορόνη το 1934 μ.Χ. , δέκα χρόνια μετά , όταν έκανε μεταμόσχευση νεφρού χοίρου σε μια γυναίκα με ουραιμία …….
Απολυτίκιο …
Νέον ἅγιον τοῦ Παρακλήτου , σέ ἀνέδειξεν , Λουκᾶ ἡ Χάρις , ἐν καιροῖς διωγμῶν τε καί θλίψεων Νόσους μέν ὡς ἰατρός ἐθεράπευσας καί τάς ψυχάς ὡς ποιμήν καθοδήγησας πάτερ τίμιε , ἐγγάμων τύπος καί μοναστῶν , πρέσβευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν …….
