30 Απριλίου …
Άγιος Ιγνάτιος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως …
Ο Άγιος Ιγνάτιος – Μπριαντσιανίνωφ γεννήθηκε το 1807 μ.Χ. στην κωμόπολη Ποκρόφσκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας από οικογένεια ευγενών ,
το κατά κόσμον όνομα Του ήταν Δημήτριος …
Ο τόπος που μεγάλωσε Ο Δημήτριος, ήταν γεμάτος από Μονές και Σκήτες , για αυτό τον λόγο ονομαζόταν Θηβαΐδα της Ρωσίας ,
το Πνευματικό αυτό περιβάλλον επέδρασε στην διαμόρφωση της προσωπικότητας Του και στην καλλιέργεια της Ευσέβειας Του …
Ο πατέρας του Τον έγραψε στην Αυτοκρατορική Σχολή Πολέμου στην Αγία Πετρούπολη , παρά την πρόοδο Του στην εκείνος επιθυμούσε να γίνει Μοναχός
και να Ακολουθήσει το δρόμο της Μοναχικής Πολιτείας , αφορμή για αυτό έδωσε μια σοβαρή ασθένεια Του το 1827 μ.Χ. …
Ο Δημήτριος ήταν είκοσι ετών , Τον έκανε να παραιτηθεί από την Σχολή παρά τις αντιρρήσεις των Αξιωματικών ,
Εγκαταβιώνει στην Μονή Του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ στην Πετρούπολη …
Συνδέεται Πνευματικά με Τον Στάρετς Λεωνίδα της Όπτινα , ο οποίος διέμενε εκείνο τον καιρό στην Μονή , στην συνέχεια πήγε στην Μονή Του Αγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως , όπου γνώρισε Τον Στάρετς Θεοφάνη ,
έμεινε τέσσερα χρόνια για να καταλήξει κοντά στον Γέροντα του Λεωνίδα στην Μονή της Όπτινα …
Κείρεται Μοναχός το 1831 μ.Χ. και ονομάζεται Ιγνάτιος , αργότερα Χειροτονείται Διάκονος
και Πρεσβύτερος , αρχίζει τον έντονο Πνευματικό Του Αγώνα …
Σε Αυτόν αναφέρεται Ο Γέρων Σωφρόνιος που γράφει , η Χριστιανική τελειότητα έγκειται στην εσωτερική εγκάρδια καθαρότητα ,
Χάρη στην οποία Εμφανίζεται Ο Θεός να Αποκαλύπτει την διαμονή Του μέσα στην καρδιά , με πολλά Χαρίσματα του Πνεύματος …
Εκείνος που απέκτησε την Τελειότητα αυτή γίνεται φορεύς Φωτός , εκπληρώνοντας την εντολή της αγάπης προς τον πλησίον όχι με σωματική υπηρεσία , αλλά με την Διακονία του Πνεύματος ,
καθοδηγώντας τους σωζομένους , εγείροντας αυτούς από την πτώση και Θεραπεύοντας τις ψυχικές τους πληγές …
Ο χορός των Μοναχών έδωσε στην Εκκλησία Ποιμένες , οι οποίοι όχι με επιτηδευμένους λόγους ανθρώπινης σοφίας αλλά με τους Λόγους του Πνεύματος ,
που επικυρώνονταν με Θαύματα , Ποίμαναν και στερέωναν την Εκκλησία …
Ιδού γιατί η Εκκλησία μετά την περίοδο Των Μαρτύρων επεκτάθηκε στην έρημο , εκεί Βρίσκεται η Τελειότητα της Εκκλησίας ,
η Πηγή του Φωτός της και η κύρια Δύναμη της στρατευόμενης Εκκλησίας …
Με εντολή του Τσάρου Νικολάου καλείται στην Αγία Πετρούπολη Ο Ιγνάτιος , αναλαμβάνει Ηγούμενος της Μονής Του Αγίου Σεργίου ,
παραιτείται από όλα τα αξιώματα που είχε στην Εκκλησία και αποσύρεται στην ησυχία της Μονής της Όπτινα …
Η Εκκλησία Τον καλεί να την Διακονήσει ως Επίσκοπος Σταυρουπόλεως , Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου ,
η Πνευματική Του Δραστηριότητα δεν σταματά , εκείνη την περίοδο θα γράψει και το περίφημο Έργο Του , Προσφορά εις τον σύγχρονο Μοναχισμό …
Στο οποίο αποτυπώνεται η Αγιότητα της υπάρξεως του , λόγοι ασθενείας Τον αναγκάζουν να παραιτηθεί από τον Επισκοπικό Θρόνο ,
Αποσύρεται στην Μονή Του Αγίου Νικολάου στο Μπαμπάεβο …
Ο Άγιος Ιγνάτιος έζησε ως απλός Μοναχός ,
Κοιμήθηκε Οσίως με Ειρήνη το 1867 μ.Χ. , σε ηλικία εξήντα ετών …….
