12 Ιουλίου …
Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης …
Παΐσιε τοῦ ὄρους Ἄθωνος δένδρον ,
πολύκαρπον ὁσιώτατε ἐδείχθης ,
Δεκάτῃ τε καὶ δευτέρᾳ Παΐσιος θάνε …
Ο Όσιος Πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από Ευλαβείς γονείς , τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Ενζεπίδη ,
στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου το 1924 μ.Χ. …
Στην Ελλάδα η οικογένεια Του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου , όπου ο Ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά Του χρόνια ,
γαλουχούμενος με τις Διηγήσεις για τον Θαυμαστό Βίο Του Αγίου Αρσενίου , έλεγε ότι θα γίνει Μοναχός από την ηλικία των πέντε ετών …
Έμαθε να διαβάζει , αγαπημένη Του ασχολία ήταν η ανάγνωση των Βίων Των Αγίων , των οποίων μιμείτο τους Ασκητικούς Αγώνες με θερμό ζήλο ,
δεν θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα , προτίμησε να Μιμηθεί Τον Χριστό , μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού , την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη …
Στην ηλικία των δέκα πέντε ετών Αξιώθηκε της Θέας Του Κυρίου , μέσω Του οποίου απέκρουσε μία δαιμονική προσβολή του πειρασμού της απιστίας ,
από τότε Φούντωσε μέσα Του περισσότερο η Φλόγα της Αγάπης Του Θεού και ο Πόθος για την Μοναχική ζωή …
Ακολούθησαν καιροί ταραχής και αναστάτωσης για την Ελλάδα , λόγω της Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου ,
Ο Αρσένιος τόσο ως πολίτης , όσο και ως Στρατιώτης κατά την θητεία Του από το 1945 έως το 1949 μ.Χ. …
Επέδειξε απαράμιλλο θάρρος και αυτοθυσία , ήταν πρόθυμος να δώσει κάθε στιγμή και την ζωή Του ακόμα , για την σωτηρία των άλλων ,
ευρισκόμενος συχνά μέσα στον καταιγισμό των φονικών πυρών , συνέβη να σώσει με τις Θερμές Προσευχές Του πολλούς Στρατιώτες , αλλά να σωθεί και ο Ίδιος με τρόπο Θαυμαστό …
Μετά από αυτές τις περιπέτειες , θέλησε να καταταγεί στο Αγγελικό Τάγμα των Μοναχών , με τα φτερά που δίνει Ο Θείος έρωτας , μετέβη στο Άγιον Όρος , αναζητώντας έναν οδηγό για την ζωή της κατά Θεό Ησυχίας ,
δεν κατάφερε όμως να εκπληρώσει αμέσως τον Πόθο Του , όταν η οικογένεια Του βρέθηκε σε μεγάλη οικονομική δυσκολία , Τον κάλεσαν να τους βοηθήσει , επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός …
Το 1953 μ.Χ. σε ηλικία είκοσι εννέα ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και επέστρεψε στην Αθωνική Πολιτεία , περιήλθε σε Σκήτες και καλύβες , ακολούθησε την συμβουλή ενός Σεβάσμιου Γέροντα και εντάχθηκε στην Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου ,
γνωστής τότε για την Αυστηρή της τάξη , έζησε μέσα στην υπακοή , επιδόθηκε σε υπέρμετρη Άσκηση , υπερβάλλοντας σε κόπους για Χάρη Του Χριστού και των Αδελφών Του …
Στις 27 Μαρτίου το 1954 μ.Χ. Εκάρη Μοναχός , έλαβε Ράσο Ευχή και το όνομα Αβέρκιος , έχοντας άσβεστο μέσα Του τον Πόθο για τον Ησύχιο και απράγμονα Βίο ,
πήρε την Ευλογία του Ηγουμένου και πήγε να Μονάσει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου …
Εκεί προετοιμάστηκε για την ζωή του Ερημίτη , κάτω από την καθοδήγηση ενός διακριτικού και Σοφού Γέροντα , του Συμεών ,
στις 12 Μαρτίου το 1956 μ.Χ. , Εκάρη μικρόσχημος Μοναχός , έλαβε το όνομα Παΐσιος , χάρη στον Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον Γ΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του …
Τον Αύγουστο του 1958 μ.Χ. υπακούοντας σε Θεία βουλή , δεν εγκαταστάθηκε στην έρημο για την οποία προετοιμαζόταν , αλλά στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου , που βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα ,
Εκεί έζησε τέσσερα χρόνια , παλεύοντας με τους πειρασμούς , ευεργετώντας τους ανθρώπους της περιοχής , σώζοντας πολλούς από τις διδασκαλίες των προτεσταντικών ομάδων που δρούσαν εκεί , ανακαινίζοντας με πολύ μόχθο το Μοναστήρι …
Το 1962 μ.Χ. ολοκληρώθηκε το έργο της ανακαίνισης και ο κίνδυνος από τις ετερόδοξες ομάδες εξέλιπε , Ο Παΐσιος παρακαλούσε μέσα στους πειρασμούς που καθημερινά Τον πολιορκούσαν , Θερμά Τον Θεό να του δείξει τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει ,
δέχθηκε ως Θεόσταλτη την πρόσκληση κάποιου Ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο Θεοβάδιστο Όρος του Σινά …
Σε εκείνον τον άνυδρο και ξερό τόπο , στο κελί Των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης , έζησε αυτό που χρόνια Ποθούσε , την προς Θεό Μόνωση ,
Αγωνιζόμενος με πολλή ταπείνωση , διαρκή Νηστεία , ακατάπαυστη Αγρυπνία και Αδιάλειπτη Προσευχή , κατάφερε να υπερνικήσει τις παγίδες του μισόκαλου εχθρού και να απολαύσει την Ένωση με Τον Θεό …
Γεμάτος από την Χάρη της Θείας Παρακλήσεως , απολάμβανε την κατά Θεό Ευφρόσυνη μέσα στο καμίνι της απαράκλητης ερήμου ,
έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στους Βεδουίνους , δίνοντας τους τρόφιμα με χρήματα από την πώληση στους Προσκυνητές ξύλινων Σταυρών που έφτιαχνε …
Επέστρεψε στο Άγιον Όρος το 1964 μ.Χ. , δεν ελάττωσε το πλήθος των Ασκητικών αγώνων Του , παρά την καταβολή του σώματος , καθώς στο Πνεύμα διατηρούσε την πρότερη ζέση Του ,
ζώντας ως ξένος και παρεπίδημος στην γη , έφτασε να γίνει Πολίτης του Ουρανού , έφτασε σε υψηλά μέτρα και έγινε κοινωνός Θείων Μυστηρίων …
Εντρύφησε την Ωραιότητα Του Κυρίου , έτυχε της Θεομητορικής Ευλογίας , συνομίλησε με Αγίους που Εμφανίστηκαν μπροστά Του ,
Βίωσε την Όραση Του Άγγελου Φύλακα Του , άκουσε Αγγελικούς ύμνους και Γέμισε από Το Ουράνιο Φως …
Το 1966 μ.Χ. ασθένησε σοβαρά , εισήχθη στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδας – Νοσοκομείο Παπανικολάου , υποβλήθηκε σε εγχείρηση , με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων ,
στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιον Όρος , φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή …
επέστρεψε στο Άγιον Όρος μετά την ανάρρωση Του , το 1967 μ.Χ. μετακινήθηκε στα Κατουνάκια ,
συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπατίου Βλάχικα …
Στις 12 Αυγούστου το 1968 μ.Χ. Ο Παΐσιος εισήλθε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα , Μόνασε στο κελί του Τιμίου Σταυρού ,
το 1979 μ.Χ. αφήνει τον Τίμιο Σταυρό αναζητώντας κελί , πηγαίνει στην εγκαταλελειμμένη Παναγούδα …
Εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί , όπου έμεινε μέχρι το Τέλος της ζωής Του , την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος Λαού Τον επισκεπτόταν ,
δεχόταν πάρα πολλές επιστολές όπως έλεγε Ο Γέροντας , στενοχωριόταν πολύ , γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές η σωματικές …
Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμα Του , συνέχιζε την έντονη Ασκητική ζωή , σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα , 2 με 3 ώρες την ημέρα , εξακολούθησε να δέχεται και να προσπαθεί να Βοηθήσει τους επισκέπτες ,
συνήθιζε να φτιάχνει Εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν Ευλογία , στην καθημερινή κούραση Του Γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που Τον ταλαιπωρούσαν …
Τα τελευταία χρόνια της ζωής Του , οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες όπως η κολίτιδα , η οποία Του άφησε μόνιμα δύσπεπτα , βουβωνοκήλη ,
κυρίως από τον καρκίνο που Του είχε διαγνωσθεί , γίνονταν όλο και περισσότερο δύσκολα …
Ο Παΐσιος ήταν ήρεμος , υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου , συνέχιζε να Προσεύχεται για όλους ,
το 1993 μ.Χ. παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί , λέγοντας ότι όλα θα βολευτούν με το χώμα …
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στην Σουρωτή , στο Ησυχαστήριο Του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για την Γιορτή Του Αγίου Αρσενίου ,
έμεινε λίγες μέρες , ενώ ετοιμαζόταν να φύγει Ασθένησε , μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης , όπου έγινε Διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο , θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματος Του προς Τον Θεό και ωφέλιμο για την Πνευματική Του υγεία …
Στις 4 Φεβρουαρίου το 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε , παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ ,
Ο Γέροντας Παΐσιος Ανακοίνωσε την Επιθυμία Του να επιστρέψει στο Άγιον Όρος στις 13 Ιουνίου , οι γιατροί Του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής Του ήταν 2 με 3 εβδομάδες το πολύ ,
11 Ιουλίου στην Γιορτή Της Αγίας Ευφημίας Κοινώνησε για τελευταία φορά , γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι Του …
Τις τελευταίες ημέρες της ζωής Του , αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα η παυσίπονα , παρά τους φρικτούς πόνους της Ασθένειας Του ,
Ο Άγιος Παΐσιος Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου το 1994 μ.Χ. …
Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης ,
στις 13 Ιανουαρίου του 2015 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και Αποφάσισε την Κατάταξη Του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας …….
Απολυτίκιο …
Τῶν Φαράσων τὸν γόνον καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων , μιμητὴν καὶ ἰσότιμον , Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί , τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν , ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν , τοὺς πίστει ἀνακράζοντας , δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν , δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντ , δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ , πᾶσιν ἰάματα …….
