21 Μαΐου …
Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη οι Ισαπόστολοι …
Ὡς κοινὸν εἶχον γῆς Βασιλεῖς τὸ στέφος ,
Ἔχουσι κοινὸν καὶ τὸ τοῦ πόλου στέφος ,
Ξύνθανε μητέρι εἰκάδι πρώτῃ Κωνσταντῖνος …
Ως γενέτειρα πόλη Του Μεγάλου Κωνσταντίνου αναφέρεται τόσο η Ταρσός της Κιλικίας όσο και το Δρέπανο της Βιθυνίας ,
ωστόσο η άποψη που επικρατεί φέρει να έχει γεννηθεί στη Ναϊσό της Άνω Μοισίας , σημερινή Νις της Σερβίας …
Θεωρείται ότι γεννήθηκε μεταξύ των ετών 272 – 288 μ.Χ. , πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος , λόγω του προσώπου του που ήταν χλωμό ονομάσθηκε Χλωρός ,
ήταν συγγενής του Αυτοκράτορα Κλαυδίου , μητέρα Του ήταν η Αγία Ελένη , Θυγατέρα ενός πανδοχέα από το Δρέπανο της Βιθυνίας …
Το 305 μ.Χ. Ο Κωνσταντίνος ευρίσκεται στην αυλή του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού στην Νικομήδεια με το αξίωμα του Χιλίαρχου , οι δύο Αύγουστοι , Διοκλητιανός και Μαξιμιανός , παραιτούνται από τα Αξιώματα τους και αποσύρονται ,
στο ύπατο αξίωμα του Αυγούστου προάγονται ο Κωνστάντιος ο Χλωρός στην Δύση και ο Γαλέριος στην Ανατολή , ο Κωνστάντιος πέθανε στις 25 Ιουλίου του 306 μ.Χ. …
Ο Στρατός ανακήρυξε Αύγουστο Τον Μέγα Κωνσταντίνο , κάτι όμως που δεν αποδέχθηκε ο Γαλέριος ,
μετά από μια σειρά διαφόρων Ιστορικών Γεγονότων Ο Κωνσταντίνος συγκρούεται με τον Μαξέντιο , υιό του Μαξιμιανού , ο οποίος πλεονεκτούσε , διέθετε τετραπλάσιο Στράτευμα …
Ο Στρατός Του Κωνσταντίνου ήταν ήδη καταπονημένος , είχε κάθε λόγο να αισθάνεται συγκρατημένος , δεν είχε καμία άλλη επιλογή εκτός από την επίκληση της Δυνάμεως Του Θεού ,
επιθυμούσε να Προσευχηθεί και να ζητήσει Βοήθεια , αλλά δεν ήξερε σε ποιόν θεό να απευθυνθεί , τότε έφερε νοερά στην σκέψη Του όλους αυτούς που μαζί τους συνδιοικούσε την Αυτοκρατορία …
Όλοι τους εκτός από τον πατέρα του πίστευαν σε πολλούς θεούς και όλοι τους είχαν τραγικό τέλος , άρχισε να Προσεύχεται στον Θεό , υψώνοντας το δεξί χέρι , ικετεύοντας να Του αποκαλυφθεί ,
ενώ Προσευχόταν διαγράφεται στον Ουρανό μία πρωτόγνωρη Θεοσημεία …
Τις μεσημβρινές ώρες του ηλίου κατά το δειλινό , είδε στον Ουρανό το τρόπαιο του Σταυρού που έγραφε , τούτω νίκα , προσπαθούσε να κατανοήσει την σημασία του μυστηριακού Θεάματος ,
Εμφανίζεται Ο Κύριος στον ύπνο Του μαζί με το σύμβολο του Σταυρού , Τον προέτρεψε να κατασκευάσει απομίμηση αυτού , να το χρησιμοποιεί ως Φυλακτήριο για πολέμους …
Έχοντας ως Σημαία του το Χριστιανικό Λάβαρο , αρχίζει να προελαύνει προς τη Ρώμη εκμηδενίζοντας κάθε αντίσταση , φθάνοντας εκεί ενδιαφέρεται για τους Χριστιανούς της πόλεως ,
το ενδιαφέρον Του δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς , πληροφορείται για την πενιχρή κατάσταση της Εκκλησίας της Αφρικής και ενισχύει από το Δημόσιο ταμείο τα έργα Διακονίας αυτής …
Τον Φεβρουάριο του 313 μ.Χ. στα Μεδιόλανα γίνεται ο γάμος του Λικινίου με την Κωνσταντία , αδελφή Του Μεγάλου Κωνσταντίνου ,
επέρχεται μια Ιστορική συμφωνία μεταξύ των δύο ανδρών , που καθιερώνει την αρχή της Ανεξιθρησκίας …
Τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν πολλά , η αιρετική διδασκαλία του Αρείου Πρεσβυτέρου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας , ήρθε να ταράξει την ενότητα της Εκκλησίας ,
η διδασκαλία αυτή ονομάσθηκε αρειανισμός , κατέλυε ουσιαστικά το Δόγμα της Τριαδικότητας Του Θεού …
Πληροφορήθηκε τα όσα θλιβερά συνέβαιναν στην Αλεξάνδρεια , έστειλε με Τον Πνευματικό του σύμβουλο Όσιο Επίσκοπο Κορδούης της Ισπανίας , επιστολή στον Επίσκοπο Αλεξανδρείας Αλέξανδρο 313 – 328 μ.Χ. και τον Άρειο ,
η προσπάθεια επιλύσεως του θέματος δεν ευδοκίμησε , τότε αποφασίσθηκε η Σύγκλιση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. …
Η περιγραφή της εναρκτήριας Τελετής από τον Ιστορικό Ευσέβιο είναι ομολογουμένως ενδιαφέρουσα , στον μεσαίο Οίκο των Ανακτόρων είχαν προσέλθει όλοι οι σύνεδροι , επικρατούσε απόλυτη σιγή και όλοι περίμεναν την είσοδο Του Αυτοκράτορα ,
Τον οποίο οι περισσότεροι θα έβλεπαν για πρώτη φορά , Ο Κωνσταντίνος εισήλθε ταπεινά , με σεμνότητα και πραότητα …
Στην ομιλία Του προς την Σύνοδο χαρακτηρίζει τις ενδοεκκλησιαστικές συγκρούσεις ως το μεγαλύτερο δεινό και από τους πολέμους , ο λόγος Του υπήρξε ευθύς και σαφής , δεν ήθελε να ασχοληθεί παρά μονάχα με θέματα που αφορούσαν στην Ορθοτόμηση της Πίστεως ,
η κρίσιμη φράση Του , περὶ τῆς πίστεως σπουδάσωμεν , Διασώζεται από όλους τους Ιστορικούς Συγγραφείς …
Μετά το πέρας των Εργασιών της Συνόδου , Ο Αυτοκράτορας ανέλαβε πρωτοβουλίες για την εδραίωση των Αποφάσεων της ,
Απέστειλε Εγκύκλιο Επιστολή προς την Εκκλησία της Αιγύπτου , Λιβύης , Πενταπόλεως , Αλεξανδρείας , στην οποία γνωστοποιεί τις Αποφάσεις της Συνόδου …
Ο ίδιος γνωστοποιεί προς όλη την επικράτεια της Αυτοκρατορίας την καταδίκη του Αρείου , απαγορεύει την απόκτηση και την απόκρυψη των συγγραμμάτων του ,
η εντυπωσιακή Του όμως ενέργεια είναι η Επιστολή προς τον Άρειο , επιτιμά τον αιρεσιάρχη και τον καταδικάζει με Αυστηρότητα για τις κακοδοξίες του …
Στα τέλη του 327 μ.Χ. Ο Μέγας Κωνσταντίνος καλεί τον Άρειο στα Ανάκτορα , ο αιρεσιάρχης δεν χάνει την ευκαιρία , υποβάλλει μία ομολογία γεμάτη από έντεχνες θεολογικές ανακρίβειες ,
πείθοντας Τον ότι αυτή δεν διαφέρει ουσιαστικά από όσα είχε αποφασίσει η Α’ Οικουμενική Σύνοδος …
Ο Αυτοκράτορας συγκαλεί νέα Σύνοδο τον Νοέμβριο του 327 μ.Χ. , η οποία ανακαλεί τον Άρειο από την εξορία , αποκαθιστά τους εξόριστους Επισκόπους Νικομηδείας Ευσέβιο και Νίκαιας Θεόγνιο ,
η ανάκληση του Αρείου και η αποκατάσταση των περί αυτών πυροδότησε νέες έριδες στους κόλπους της Εκκλησίας …
Ο Επίσκοπος Αλεξανδρείας Αλέξανδρος και ο Διάδοχος του Μέγας Αθανάσιος αρνούνται να δεχθούν τον Άρειο στην Αλεξάνδρεια ,
Ο Κωνσταντίνος απειλεί με καθαίρεση Τον Αθανάσιο , σε Σύνοδο που συνήλθε στην Αντιόχεια το 330 μ.Χ. καθαιρείται και εξορίζεται από τους αιρετικούς Ο Άγιος Ευστάθιος , Επίσκοπος Αντιοχείας …
Η Σύνοδος της Τύρου της Συρίας που συνήλθε το 335 μ.Χ. , καταδικάζει ερήμην με την ποινή της καθαιρέσεως Τον Μέγα Αθανάσιο , ο οποίος φεύγει για να συναντήσει Τον Μέγα Κωνσταντίνο ,
Εκείνος δεν έδειξε να αποδέχεται το αίτημα του για ακρόαση , πείσθηκε να Τον ακούσει όταν του απηύθυνε την ρήση , Δικάσει Κύριος ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ …
Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατενόησε την κατάφωρη αδικία και τις άθλιες μεθοδεύσεις σε βάρος Του Μεγάλου Αθανασίου , έκανε δεκτό το αίτημα να προσκληθούν όλοι οι Συνοδικοί της Τύρου και η διαδικασία να λάβει χώρα ενώπιων Του ,
ο Ευσέβιος Νικομηδείας αγνόησε την Αυτοκρατορική εντολή , πήρε μόνο ελάχιστους από τους Συνοδικούς και εμφανίσθηκε στον Αυτοκράτορα …
Ξέχασε όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες και για πρώτη φορά έθεσε το θέμα της δήθεν παρακωλύσεως της αποστολής σιταριού προς την Βασιλεύουσα ,
Ο Αυτοκράτορας εξοργίζεται , δεν επικυρώνει την απόφαση της Συνόδου της Τύρου για καθαίρεση και ούτε διατάσσει την αναπλήρωση του Επισκοπικού Θρόνου της Αλεξάνδρειας …
Η τελευταία περίοδος της ζωής Του Μεγάλου Κωνσταντίνου είναι αυτή που Τον καταξιώνει στην Εκκλησιαστική συνείδηση , Τον οδηγεί στο απόγειο της Πνευματικής του πορείας ,
τον Απρίλιο του 337 μ.Χ. αισθάνεται τα πρώτα σοβαρά συμπτώματα ασθένειας , καταφεύγει σε ιαματικά λουτρά , η υγεία Του όμως επιδεινώνεται …
Θεωρεί σκόπιμο να μεταβεί στην πόλη Ελενόπολη της Βιθυνίας , παραμένει στον Ναό των Μαρτύρων , όπου αναπέμπει Ικετήριες Ευχές και Λιτανείες στον Θεό ,
Αντιλαμβάνεται πως η επίγεια ζωή Του πλησιάζει στο Τέλος της , η σκέψη του Θανάτου καλλιεργείται στην καρδιά του , Τον οδηγεί στο Μυστήριο της Μετάνοιας και του Βαπτίσματος …
Καταφεύγει σε προάστιο της Νικομήδειας , συγκαλεί τους Επισκόπους , τους απευθύνει τον εξής λόγο , αυτός ήταν ο καιρός που προσδοκούσα από παλιά και διψούσα και ευχόμουν να καταξιωθώ της εν Θεώ Σωτηρίας ,
Ήρθε η ώρα να Απολαύσουμε και εμείς την Αθανατοποιό σφραγίδα , να συμμετάσχουμε στο Σωτήριο σφράγισμα που κάποτε επιθυμούσα να κάνω στα ρείθρα του Ιορδάνου …
Ο Σωτήρας μας έλαβε το Βάπτισμα εις ημέτερο τύπο , Ο Θεός που γνωρίζει το συμφέρον , μας Αξιώνει να Λάβουμε το Βάπτισμα εδώ , ας μην υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία ,
γιατί και εάν ακόμη είναι Θέλημα Του Κυρίου της ζωής και του Θανάτου να συνεχισθεί η επίγεια ζωή μας , να συνυπάρχω με τον Λαό Του Θεού , θα πλαισιώσω την ζωή μου με όλους εκείνους τους κανόνες που αρμόζουν στον Θεό …
Μετά το Βάπτισμα Του Ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν ξαναφόρεσε τον Αυτοκρατορικό χιτώνα , παρέμεινε ενδεδυμένος με το Λευκό ένδυμα του Βαπτίσματος ,
μέχρι την ημέρα της Κοιμήσεως Του το 337 μ.Χ. …
Ήταν η ημέρα Εορτασμού Της Πεντηκοστής , γράφει ο Ιστορικός Ευσέβιος , είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει τα γεγονότα , τα οποία ακολούθησαν την Κοίμηση Του Αγίου ,
όλοι οι Σωματοφύλακες Του Αυτοκράτορα , έσκισαν τα ρούχα τους , έπεσαν στο έδαφος , έκλαιγαν και φώναζαν δυνατά , σαν να μην έχαναν Τον Βασιλέα τους , αλλά Τον Πατέρα τους …
Οι Ταξίαρχοι , οι Λοχαγοί έκλαιγαν Τον Ευεργέτη τους , ήταν όλοι λυπημένοι και κάθε κάτοικος της Κωνσταντινουπόλεως Πενθούσε ,
οι Στρατιωτικοί Τοποθέτησαν το Σκήνωμα Του Αγίου σε χρυσή Λάρνακα , το Μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και το Εναπέθεσαν σε βάθρο στον Βασιλικό οίκο …
Το Ιερό Λείψανο Του Μεγάλου Κωνσταντίνου Ενταφιάσθηκε στον Ναό Των Αγίων Αποστόλων ,
η Ιστορία Τον ονόμασε Μέγα και η Εκκλησία Ισαπόστολο …….
Η Αγία Ελένη γεννήθηκε στο Δρέπανο της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας το 247 μ.Χ. ,
ήταν ταπεινής καταγωγής …
Ο Μέγας Κωνσταντίνος Τιμούσε την Μητέρα Του , Της Απένειμε τον Τίτλο της Αυγούστης , έθεσε την Μορφή της επί νομισμάτων και έδωσε το όνομα Της σε μία πόλη της Βιθυνίας ,
η Αγία Ελένη έδειξε την Ευσέβεια Της με πολλές Ευεργεσίες , την ανοικοδόμηση νέων Εκκλησιών στη Ρώμη , του Τιμίου Σταυρού , στην Κωνσταντινούπολη Των Αγίων Αποστόλων , στην Βηθλεέμ Βασιλική Της Γεννήσεως και επί του Όρους των Ελαιών Βασιλική της Γεθσημανή …
Η Αγία Ελένη πήγε το 326 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ όπου μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὗρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δύο σταυροὺς τῶν ληστῶν ,
όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς , επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη μετά την Εύρεση του Τιμίου Σταυρού Του Κυρίου , πέρασε και από την Κύπρο …
Η Αγία Ελένη Κοιμήθηκε με Ειρήνη το 327 μ.Χ. σε ηλικία ογδόντα ετών ,
ο Ιστορικός Ευσέβιος γράφει ότι η Αγία Προαισθάνθηκε την Κοίμηση Της …
Με διαθήκη άφησε την περιουσία Της στον υιό Της και τους εγγονούς της , ο υιός Της Μετέφερε το Τίμιο Λείψανο Της στην Κωνσταντινούπολη , Την Ενταφίασε στον Ναό Των Αγίων Αποστόλων ,
η Σύναξη Αυτών Ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία , στον Ναό Των Αγίων Αποστόλων και στον Ιερό Ναό Αυτών στην Κινστέρνα του Βώνου …
Μία ωμοπλάτη Του Αγίου Κωνσταντίνου Βρίσκεται στην Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους ,
Αποτμήματα Ιερού Λειψάνου Του Αγίου Κωνσταντίνου Βρίσκονται στην Μονή Κύκκου Κύπρου και στις Λαύρες Αγίας Τριάδος , Αγίου Σεργίου Μόσχας και Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως …
Οι Βυζαντινοί Τιμούσαν Ιδιαίτερα Τον Μέγα Κωνσταντίνο και Την Αγία Ελένη , απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι κατά το Μεσαίωνα ήταν πολύ Δημοφιλής στους Βυζαντινούς
η Απεικόνιση Του πρώτου Χριστιανού Βασιλέως με Την μητέρα του , που κρατούσαν στο μέσον Σταυρό , η Παράδοση αυτή διατηρείται μέχρι και σήμερα με τα κωνσταντινάτα …….
Απολυτίκιο …
Τοῦ Σταυροῦ σου τὸν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος καὶ ὡς ὁ Παῦλος τὴν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος , ὁ ἐν βασιλεῦσιν , Ἀπόστολός σου Κύριε , Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρὶ σου παρέθετο , ἣν περίσωζε διὰ παντὸς ἐν εἰρήνη , πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου , μόνε Φιλάνθρωπε …….
