13 Μαρτίου …
Οσία Υπομονή …
Η Αγία Υπομονή κατά κόσμο Ελένη Δραγάση , ήταν σύζυγος Του Μανουήλ Β. Παλαιολόγου , Ελένη η εν Χριστώ Τω Θεώ Αυγούστα και Αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα , ήταν Θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση , ενός από τους πολλούς Ηγεμόνες Κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου Κράλη Βασιλιά , Στεφάνου Δουσάν ,
Καταγόταν από Βασιλική και Ευλογημένη γενιά , στους προγόνους Της Συγκαταλέγονται άνθρωποι που Αγίασαν όπως Ο Στέφανος Νεμάνια , Σέρβος Βασιλέας που Μόνασε με το όνομα Συμεών , ήταν Κτήτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους …
Η Ανατροφή , η μόρφωση και η αγωγή Της , ήταν ποτισμένα με ότι Ανώτερο υπαγόρευε το Βυζαντινό ιδεώδες , γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στην οικογένεια της ακράδαντη Ορθόδοξη Πίστη στον Θεό ,
η Πίστη είναι που θα Την οδηγεί , θα Την Φωτίζει , θα Την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και Δοκιμασίες της ζωής Της …
Δέμα εννέα χρονών παντρεύτηκε τον Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγο , πριν γίνει Αυτοκράτορας , η καινούργια ζωή Της Ελένης , από την αρχή της έδειξε ότι θα ήταν Γολγοθάς ,
πολλές φορές χρειάστηκε να πιει το ποτήρι της προσβολής και του εξευτελισμού στο πλευρό του συζύγου της …
Η Ελένη με υπομονή απεδείχθη εξαιρετικός άνθρωπος , συγκέντρωνε μεγάλες Αρετές και ψυχική Δύναμη , Αγαπούσε τον Λαό , ήταν η μεγάλη μάνα που ο καθένας μπορούσε να προστρέξει , συμμεριζόταν τις αγωνίες του και τις ανησυχίες του , ενώπιον των φοβερών εθνικών κινδύνων , προσπαθούσε πάντοτε με την Προσευχή , με την Πραότητα της , με τα γλυκά Παρηγορητικά Της λόγια να τον Ενισχύσει ,
Στάθηκε αντάξια του Φιλόσοφου και Φιλοχρίστου συζύγου Της Μανουήλ , στάθηκε Άξια δίπλα του για τριάντα πέντε χρόνια , όλα γινόντουσαν με συμφωνία , ομόνοια , εν Πνεύματι Χριστού και Αγωνιστική Αγιότητα , Κατόρθωναν να Τιμούν την Αρετή με Λόγια και Έργα …
Στο Ευλογημένο ζευγάρι Ο Θεός χάρισε οκτώ παιδιά , η πολύτεκνη και φιλότεκνη μητέρα γαλούχησε τα παιδιά Της με τα Νάματα της Πίστεως και την γλυκύτατη Διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας ,
τα οδηγούσε σε Ιερά Προσκυνήματα , Σεβάσμια Μοναστήρια της Βασιλεύουσας , επιζητούσε υπέρ αυτών τις Ευχές Των Αγίων Ασκητών και Γερόντων , τα Ανέθρεψε εν Παιδεία και Νουθεσία Κυρίου , ποτέ δεν έπαυσε μετά Δακρύων Προσευχής και Αγάπης να Νουθετεί , με Υπομονή , Επιμονή , με Προσοχή και Προσευχή σμίλεψε τους χαρακτήρες τους , τους έδωσε μαζί με το Ζην και το Ευ Ζην …
Ιδιαίτερη ήταν η Αγάπη Της για τα Μοναστήρια , αναπαυόταν , ξεκουραζόταν η ψυχή Της , Αντλούσε Δύναμη και κουράγιο για την συνέχεια , αυτό το ενέπνευσε σε όλη την οικογένεια Της ,
ο σύζυγος της παρέδωσε τον Θρόνο στον πρωτότοκο Ιωάννη , δύο μήνες πριν τον Θάνατο του στις 29 Μαρτίου του 1425 μ.Χ. , αποσύρθηκε στην Μονή Του Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη , όπου Εκάρη Μοναχός με το όνομα Ματθαίος …
Η Ίδια μετά τον Θάνατο του συζύγου Της έγινε Μοναχή στην Μονή της κυράς Μάρθας με το όνομα Υπομονή , τρία από τα παιδιά τους έγιναν Μοναχοί , ο Θεόδωρος , ο Ανδρόνικος – Ακάκιος στην Μονή Του Παντοκράτορος , ο Δημήτριος – Δαυίδ στο Διδυμότειχο , η πεθερά της και η κουνιάδα της τελείωσαν την ζωή τους ως Μοναχές , το ίδιο και η εγγονή της , κόρη του γιου της Θωμά ,
η Ελένη έγινε Μοναχή με το όνομα Υπομονή στην Λευκάδα , μαζί με τον πατέρα της έκτισαν την Ιερά Μονή Παναγίας Παμμακάριστου στο Πογάνοβο της πόλης Δημήτροβγκραντ της Ν.Α. Σερβίας , στην Κωνσταντινούπολη είχε συνδεθεί με την Ιερά Μονή Του Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας , όπου Φυλαγόταν Το Ιερό Λείψανο Του Οσίου Παταπίου του Θαυματουργού , στον οποίο η Υπομονή έτρεφε Ιδιαίτερη Ευλάβεια …
Με την συμβολή Της Ιδρύθηκε γυναικείο Γηροκομείο με την Επωνυμία , η Ελπίς των απελπισμένων , η Ευλάβεια Της προς Τον Όσιο Πατάπιο φαίνεται από το γεγονός ότι ο Αγιογράφος του Σπηλαίου Του Οσίου Παταπίου στα Γεράνεια όρη της Κορινθίας , θεώρησε απαραίτητο να Ιστορήσει Την Αγία Υπομονή δίπλα από το Σκήνωμα Του Οσίου ,
ήταν Άνθρωπος Φωτεινός και Φωτισμένος η Υπομονή , Προικισμένη με πολλά Τάλαντα , που τα εμπορεύθηκε με Σύνεση και Σωφροσύνη , τα Πολλαπλασίασε , κατάφερε με την Αρετή , την Άσκηση και την Καρτερία Της να Φθάσει σε Δυσανάλογα μέτρα Αρετής …
Έχοντας διανύσει τριάντα πέντε χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και είκοσι πέντε ως Ταπεινή Μοναχή , Ο Θεός Ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας ,
κάλεσε Την Αγία Υπομονή κοντά Του στις 13 Μαρτίου του 1450 μ.Χ. …
Είναι αρκετές οι Εμφανίσεις Της Αγίας Υπομονής τα τελευταία χρόνια σε Ευσεβείς και μη Χριστιανούς ,
Καταθέτουμε ένα συμβάν που περιγράφει την Θαυμαστή Εμφάνιση Της , η Αγία Εμφανίσθηκε ως Μοναχή σε κάτοικο των Αθηνών που εργαζόταν σε ταξί , τον σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθεί προς το Λουτράκι , ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία …
Καθ οδών η Μοναχή που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο Σταυρό τον ρώτησε , γιατί είσαι μελαγχολικός , εκείνος δεν δίστασε να ομολογήσει την Αλήθεια , τον ρώτησε αν θέλει να τον Σταυρώσει για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε ,
τον έπιασε υπνηλία και παρακάλεσε Την Μοναχή να σταθούν λίγο για να μην σκοτωθούν , είχαν φθάσει κοντά στα διόδια , κάθισε στην άκρη του δρόμου και τον πήρε ο ύπνος …
Όταν ξύπνησε διαπίστωσε ότι τα χέρια του είχαν γίνει καλά , η Μοναχή είχε εξαφανιστεί , ρώτησε τους ανθρώπους των διοδίων μήπως είδανε καμιά Μοναχή εκεί κοντά , αλλά κανείς δεν Την είχε δει ,
συγκλονισμένος γύρισε στο ταξί του , όταν πήγε στον γιατρό του και διηγήθηκε το περιστατικό , έπεσε το μάτι του σε μια Εικόνα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο του Ιατρείου , πετάχτηκε φωνάζοντας Αυτή ήταν …
Η Εικόνα ήταν Της Αγίας Υπομονής , έτσι έμαθε ποια ήταν Εκείνη που τον Θεράπευσε και τον γλύτωσε από την απελπισία , το Κουκούλι με τον Κόκκινο Σταυρό έδειχνε την καταγωγή πριν γίνει Αυτοκρατόρισσα του Βυζαντίου ,
με αυτό το Μοναχικό Σχήμα Τελείωσε την επίγεια ζωή Της , η ημέρα που Έγινε Το Θαύμα ήταν 13 Μαρτίου , την ημέρα που η Αγία Γιορτάζει …
Η Εικόνα Της Ευρίσκεται στην Ιερά Μονή Του Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας ,
η Εκκλησία μας Τιμά την Μνήμη Της Οσίας Υπομονής , επίσης και στις 13 Μαρτίου …….
Απολυτίκιο …
Την κλεινήν βασιλίδα έγκωμιάοωμεν , Υπομονήν την οσίαν , περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού εν αγάπη ακλινεί , ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες , Μήτερ , λιταίς σου θραϋσον ημών της αμαρτίας δεσμούς …….
